Henüz 17 yaşındaydım. Hayatımın yere atılan sigara izmariti kadar değeri olmadığını biliyordum.
Besin piramidinin en altında hayatta kalmaya çalışan, sıradan dinine bağlı memur annenin tek çocuğuydum.
Sanki biri hayatımı karalamış ben de kauçuk bir silgi gibi karalamaları silmeye çalışıyordum.
Biraz okuldan bahsedeyim. Muhtemelen Allah ın gibtir etmiş olup öğrencilerinin kendisini doktor, mühendis veya diplomat olarak görmeyen herkesin ileride maksimum Opel Vectra süreceğini bildiği bir Anadolu Lisesinde okuyordum.
Bu kadarlık yazdığımla bile okulda fazla popüler olmadığımı anlamışsınızdır. Günün tamamında sigara içip 31 muhabbeti yapan tayfanın yanında otururdum.
Karı kız konusuna girmiyorum bile gökten am yağsa bana yarak düşecek kıvamdaydım.
Neyse liseliler bilir cuma son iki ders bedende top oynanır. istersen 30 yaşında ol eğer son iki ders bedense o top oynanır ve etrafta dişi sinek bile bulunmasına izin vermeyen ter kokusuyla dolaşılır.
Gene aynı bu şekil top peşinde koştuktan sonra okulun kuytu köşesine sigara içmeye gittim.
Tam sigarayı yaktım ki yanıma bi kız geldi oturdu.

Kızın sadece adını biliyordum.1.60 boylarında saçları kısa kesilmiş sıradan ama tatlı bir kızdı.
Kızın adı Elif'ti.Oturdu yanıma gülümseyerek sigaran var mı dedi.
Her zaman paketi olan ben bugünü bekliyormuş gibi 1dal sigaram yoktu yanımda.
Utana sıkıla sigaram yok istersen benimkini dönebiliriz dedim.
Liseli muallakler bilir, dönülerek içilen sigara çabuk biter.O sigara bitmiyordu.Her nefes çekip ona uzattığımda sanki sigara tütünü yeniden doluyordu.
Kızın muhabbeti iyiydi.O an farkettim hayatım bundan daha kötü hale gelemezdi. Kaybedecek bir şeyim yoktu.Tam okulun dağılacağı sıra dünyaya bi daha mı gelecem diyip numarasını istedim,tam kendimi reddedilmeye hazırlamışken kız numarasını verdi. Kendimden geçtim o zamanlar ergenliğin de etkisiyle eve gidip 31 çektim. Cumartesi mesaj atmayı planlayıp, uyudum.
Beyler bu arada babam denecek huur çocuğu ben doğduğumda annemle beni terk edip gitmiş. Hiçbir zaman baba nedir bilmediğim için babasızlık koymuyordu.

Neyse beyler işte Cumartesi oldu yazdım kıza o gün sabah 3-4 e kadar konuştuk tam artık ben yatıyorum derken kızdan son bi mesaj geldi yarın buluşalım mı diye.Ben tabi coollukmuş oymuş buymuş gibtir edip olur dedim. Yattım uyudum, hayatımda hiç bu kadar mutlu uyumamıştım.
Ertesi gün bi kafede buluştuk sohbet muhabbet iyiydi, marlboro almıştım kızın içtiği her sigarayı zevkle yakıyordum.
Yarım saat-bir saat oldu olmadı kız kalkalım artık dedi. Tabi benim moraller bozuldu, kesin sıçtım dedim. Suratımın asıldığını görünce kız gülümsedi, korkma korkma parka gidelim yalnız oturalım biraz, dedi.
O an bu iş oldu dedim tabi ama çaktırmıyorum rahat takılmaya çalışıyorum.
Gittik kafenin yakınındaki bi parka yan yana oturduk.Ben bu işleri fazla bilmediğimden mal mal sigara içiyordum. Sonra kızın bana baktığını farkettim sonrası da hayal gibiydi zaten.
En az yarım saat yiyiştik kızla. Sonra kızı evine bıraktım sarıldık, yiyişmeden sonra her liselinin hayatında geçirmesi gereken kasık ağrısıyla eve gittim.

Birkaç hafta daha aynı bu şekil yiyişmeli, elleşmeli geçti.
Hayatımda belki ilk kez bir şeyler düzgün gidiyordu kız arkadaşım vardı, dersleri iyi kötü hallediyordum annemle beraber yaşayıp gidiyordum. Tamam hayatım hala bi fabrikatör çocuğunun hayatı gibi değildi ama mutluydum lan.Şu dıbınakoyduğumun dünyasında ilk kez mutluydum.
Bir gün kızı gene eve bırakırken önümüzde bi araba yanlayarak durdu nerdeyse eziyordu.Tam ana avrat sövecektim ki Elif babam geldi kaç çabuk dedi.
Ben ne olduğunu anlamadan adam arabadan elinde sopayla indi. Kızımı hamile bırakan dalyarak sen misin diye sorduğunda anladım o sopayı zütüme sokacaktı. Tamam kızla yiyişiyorduk ama daha ileri gitmemiştik.Yok abi öyle bi şey dememe kalmadan önce Elif e tokat atıp arabaya soktu.Şimdi içinizden diyosunuz benim sevgilime biri vursa onun anasını giberim diye ama o işler öyle olmuyor beyler.Ben daha nolduğunu anlamadan sopayla vurmaya başladı bi yandan vuruyor bi yandan sövüyor.
Gözümü açtığımda sokakta oturuyodum her yerim ağrıyordu ama nasıl ağrıyor sopayı gerçekten zütüme soktu mu diye düşündüm o kadar ağrıyor.
Yanımda bizim okuldan memin vardı.Lan oğlum sen ne alaka burda dedim Elif çağırmış meğer, dayağı yediğimi görünce aramış bizim adamı. Meminin soru sormasına fırsat bırakmadan eyvallah çekip eve gittim.
Annem suratımın halini görünce neredeyse bayılıyordu. Okuldan çocuklarla kapıştık dedim geçiştirdim.
Elif e 10larca mesaj atmıştım ama cevap gelmiyordu.
Aradan 1-2 hafta geçti Elif ne okula geliyordu ne de telefonlara cevap veriyordu. Evine gitmeye korkuyordum çünkü adam bu sefer kesin öldürürdü beni.

Fazla gaza gelmiştim. Hayatım ne zaman iyi olmuştu ki şimdi iyi olsun. Resmen dayağı yiyip oturmuştum.Yaz tatiline girmiştik
ama Elif'ten hala ses soluk yoktu. Hafif hafif de içmeye başlamıştım, ayda yılda bir 2 bira içen ben 2-3 gün arayla içiyordum.
Hayatımı güzelleştiren, anlam katan kızı görmeyeli 2 ay olmuştu. Gene 2 bira içtiğim bi gece bu böyle olmaz,ne olacaksa olsun gerekirse öldürsün diyerek Elif'in evine gittim. Kapıyı çaldım açan olmadı biraz bekledim Elif benim dedim, kapının kilidi
hafifçe çevrildi. Elif'i gördüm ne kadar da özlemiştim. Ancak karnı büyüktü hani gerçekten büyüktü şok oldum. Babasının söylediklerini düşündüm lan yoksa ben mi gibmiştim. Elif içeri çağırdı oturduk. Olayın şokuyla konuşamıyordum bile.5-10 dakika boşluğa baktıktan sordum Elif noldu diye. Kız sanki 2aydır bu anı bekliyormuş gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Kız o kadar ağlıyordu ki korktum gerçekten orada ölüp kalacak diye korktum.

Anlatmaya başladı ulan sanki suskunlar dizisindeydik. Senaryo öyle bi senaryo. Meğerse kızın babası Elif ergenliğe girdiğinden beri kızı zorla pazarlıyormuş.Öğrendiğimde kızla birlikte ben de titremeye başladım. Tamam benim babam da beni görmeden bırakıp gitmişti bizi ama o adamın yaptıkları insanlığa sığmazdı. Elif'i şu ana kadar 25-30 adama satmış. Elif yapmak istemediğini söylediğinde de hastane de yatan alzheimer hastası annesini öldüreceğini söyleyerek tehdit etmiş huur çocuğu.Her şey yavaş yavaş oturuyordu. Elif bazı geceler cevap atmazdı mesajlarıma beyler ben de içimden küfrederdim kıza. Ettiğim her küfrü düşündüğüm her şeyi zütüme sokasım geldi. Kız meğer neler yaşıyormuş. Kendi hayatıma sürekli isyan eden ben gerdekten çıkmış yeni gelin gibi utandım. Dünya bu kadar pis,bu kadar aşağılık bi yer olamazdı.

yavaştan sona geliyorum beyler burdaysanız tepki verin

Elif'e peki baban şimdi nerde dedim, şehir dışında dedi. Kızı yalnız bırakamazdım artık.O gece onla kaldım. Kız hamileydi ve ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ertesi gün kafamda planı kurdum. Kızı alıp bizim eve zütürecektim. Annem muhtemelen çıldıracaktı hatta bayılacaktı bile ama iyi kalpliydi hikayeyi duyduğunda yardımcı olacağını biliyordum. Ergenliğin getirdiği mantıksız düşüncelerle evlenmeyi hatta çocuğu bile sahiplenmeyi düşünüyordum. Elif'e artık bizim evde kalıcaz dediğimde korkudan dizleri titriyordu. Olmaz,babam hepimizi öldürür dedi. Sanki bi gib yapailecekmiş gibi korkmamasını, yanında olduğumu söyledim. Elif'le beraber gitmeden önce eve kendim uğradım. Anneme hikayeyi anlattım kadın ana yüreği önce sövdü süpürdü sonra ağlamaya başladı. Kendisi de hamileyken terk edildiği için kızın haline acıdı. Elif'i çağırdık, akşam yemeğine doğru geldi. Annemle tanıştı ikisi de sanki aralarında psişik bir bağ varmış gibi hemen birbirlerine ısındılar.
Ulan dedim olabilir mi yoksa bu kadar saçmalığa bu kadar pisliğe rağmen hala daha mutlu olunabilir mi dedim kendi kendime. Olunabiliyormuş terkedilmiş bir anne, hamile bir liseli kız ve sorunlu bir çocuk aynı masada yemek yiyorduk ve mutluyduk.

Geldim beyler. Dediğim gibi çok mutluyduk, rezil durumlardaydık ama mutluyduk. Saat gece 11 civarı mutfağın cdıbını kıran bi taş geldi. Dedim ananıgibeyim. Hemen aşağı indik Elif, annem ben. Annem adamı görünce küfretmeye, sinir krizi geçirmeye başladı. Annem adama Cemil diye sesleniyordu.O an dünya başıma yıkıldı. Bizi terkeden babamın adı Cemildi.

Ezel izleyenler bilir beyler dayı Jilet Ahmet in yerine geçtiğinde adamın biri böyle racon olmaz diye bağırır.Tam o an o durumdaydım böyle racon olmazdı lan.O adam sevdiğim kızı pazarlayan ayrıca bizi terkeden adam olamazdı. Annem küfürler savuruyordu. Elif ağlıyor, babam olduğunu az önce öğrendiğim adam boş boş bakıyordu.
O huur çocuğu bana oğlum Hakan sen misin dedi.O an benim şalterler gerçekten attı. Suratına tüküresim geldi. Yumruklamaya başladım Cemil'i ne olduğunu şaşırmıştı. Annem ayırmasa orda onu öldürürdüm. Annem bizi ayırdı babam olacak şerefsizi kovdu,bir daha gelmemesini tembihledi. Adamın dudağını gibmiştim. Ağzı kanlı şekilde bu iş burda bitmedi dedi. Komşular toparlanmıştı ve polisi de işin içine kattılar. Polise ifade verirken en az 100 sefer o adam kızını pazarlıyor dedik. dıbınakoyduğumun kanunları Elif 17 yaşında olduğu için kızı babasının yanına verdiler. Elif o kadar korkmuştu ki itiraz edemedi.
Annemle eve girdiğimizde saat gece yarısını geçmişti. ikimiz de konuşmuyorduk. Muhtemelen ikimiz de o gece uyumadık.

ilk başta da belirttiğim gibi annem hassas kadındır beyler. Fazla strese gelemez, kalbi elvermez. Sabah uyandım sabah 5 e doğru anca uyumamışım bayılmışım resmen. Uyandığımda saat öğlen 12 idi. Anneme seslendim ses yoktu.Bu saate kadar uyumazdı ama dün geceden sonra haklıdır diyip bulaşmadım hiç. Saat 2ye 3 e doğru hala ses gelmeyince işkillendim. Sonunda dayanamayıp odasına girdim yatağın üstünde yatıyordu ama farklı yatıyordu sanki ben daha fazla dayanamadım der gibi yatıyordu. Omzundan dürterek uyan dedim.Buz gibiydi teni ölüm soğuğu vardı üstünde. Korkuyla nabzını kontrol ettim nabız yoktu. Derken komodinin üstündeki boş ilaç şişelerini gördüm. Annem bu kadarına dayanamamıştı ve intihar etmişti. Beyler bu hissi anlatamam. Hayatımda hiçbir zaman babam olmamıştı belki bu yüzden annem benim için çok önemliydi ve şimdi ölmüştü 17 yıl yanımda olan annem şimdi ölmüştü. Tepki veremiyordum sadece boşluğa bakıyordum.2 gün geçti annem artık kokmaya başlamıştı.Oda resmen ölüm kokuyordu. Bizi yoklamaya gelen komşulardan biri sonunda evi çilingirle açtırdı. Beni bulduklarında odanın tamamında sigarayla karışık dünyanın en gerçek gerçeği ölüm odanın her yerini sarmıştı.

Beyler annemin vefatından sonraki 2 ay bende yok.Yok yani yemek getiren komşular mı dersin sürekli arayan uzaktan akrabalar mı dersin. Hayat cidden tak çukuru.Bu sefer de Kuzey Güney izleyenler bilir, Kuzey Cemre'ye benim dibim çamurlu kızım der. işte aynen öyle bu saatten sonra benim de dibim çamurluydu. Kafayı yedim mantıklı düşünemiyordum. Elif,Cemil ve annemden başka hiçbir şey düşünemiyodum. işler iyice taka sarmıştı. Elifle hergün görüşüyorduk görüşmesine ama hala Cemil ile kalıyordu ve hasta annesi de evlerine gelmişti. Cemil tam bir alkolik olmuş eve uğramıyormuş bile. Elif de hamile haliyle hem annesine hem kendisine hem de karnındaki bebeğe bakıyordu.
Ama içimde çok farklı şeyler dönüyordu şakası olmayan şeyler, intikam gibi. Cemil e öyle bi şey yapmalıydım ki hem annemi kahrından öldürmesinin cezasını çekmeli hem de Elif'le benim hayata sıfırdan başlama şansımız olmalıydı. Düşündüm beyler oturdum düşündüm ama mantık benim aklımı terkedeli çok olmuştu.Öyle bir şey yaptım ki hala düşündükçe kendimden iğrenirim.O gün o planları kurarken insanlığımı yitirmiş, insan bedeninde bir şeytan olmuştum.

Dediğim gibi öyle bi şey yapmalıydım ki ömür boyu bu adamdan bu adamın geçmişinden Elif'in geçmişinden kurtulmalıydım. Elif in anlattığına göre babası iyice bozmuştu. Arada bir eve uğrayıp hasta annesine, Elif'e bağırıp gidiyormuş. Babasının eve geldiği her akşam polislerde eve geliyormuş. Durum böyle olunca aklıma yazmaktan utandığım bir plan geldi. Eğer Elif in annesini bir şekilde öldürürsem, suç kesinlikle babası Cemil'e kalırdı.Biz de Elif'le buralardan gider hayata sıfırdan başlardık. Belki çok paramız olmazdı ama bir çatı biraz da sevgiyle mutlu mesut yaşar giderdik.
Ve planı kurdum beyler. Plan basitti öncelikle baba demeye utandığım Cemil'le yakınlaşacaktım.O akşam biraz içirdikten sonra kendi bıçağımı bir bahaneyle ona verip, parmak izini çıkartacaktım. Sonra da Elif'in annesini bıçaklayıp buralardan gidecektim.Çok düşündüm bu planla ilgili sonuçta yabancı bir polisiye dizisinde değildik burası Türkiye bu planla kaybetme şansım yok gibiydi.Ama kendimi tanıyamıyordum. Aynaya baktığımda bu benim yüzüm mü düşünür olmuştum.Çıldırmak üzereydim her yerde annemi görüyordum. Annemin görüntüsüne sessizliğine aşıktım. Bilemezsiniz beyler onun orda olmadığından eminsinizdir ama o kadar olmasını istersiniz ki sanki ordaymış gibi olur.

beyler bugünlük bu kadar yazabildim gece vardiyasında çalışıyorum ancak yarın yazabilirim artık

Planın her şeyi hazırdı. Günü gününe saati saatine her şeyi ayarlanmıştı. Elif'in hamileliğinin son zamanlarıydı Elif'i bize çağırdım. Günün tamamında uyuyordu nerdeyse. Hava kararınca evden çıktım elimdeki bıçağı cebime sokabilirdim ama sokmuyordum. Neden olduğunu bilmediğim bi sebepten bıçak elimde yürüyordum. Sokak lambalarının ışığı bıçağın metal kısmında parıldıyordu. Cemil in içtiğini bildiğim parka geldiğimde kafam zonkluyordu. Kendimden iğrensem de bunu yapmam gerekliydi. Baba diye seslendim. Döndü,baktı elimde bıçakla beni görünce önce şaşırdı. Alkolün de etkisiyle küfretmeye başladı.Ama öyle veya böyle Cemil eski topraktı, kıvrak bi hareketle elimden bıçağı aldı.
Oyunuma gelmişti. Bıçağı elimden alacağını biliyordum. Cemil kendisini kurtarmak isterken gene kendisini tak çukurunun en derinlerine atmıştı. Hemen şimdi bıçağı geri alıp gidemezdim.O şerefsizle biraz oturmam lazımdı.Yan yana oturduk içtiği 10 liralık şaraptan ikram etti. Baba dedim senle barışalım yeni bir hayata başlayalım dedim. Yılların pekekenti Cemil yumuşamıştı. Kendi kızına kendi oğluna neler yapan Cemil sanki artık insanlaşmıştı.Ama o an bunu düşünmedim bile.Ona karşı olan nefretim çok büyüktü. Yarım saat bir saat kadar beraber oturduktan sonra bıçağı da aldım ve kalktım yanımdan. Görüşürüz oğlum demişti. insanoğlu ne kadar da saf.
Hemen Elif'in evine koştum.O kadar hızlı koştum ki eve geldiğimde ciğerim elime geliyordu nerdeyse. Anahtarım olduğu için sakince girdim. Elif'in annesinin Alzheimer olduğunu söylemiştim beyler. Beni Cemil'in gençliği zannetti. Cemil sen mi geldin hayatım dedi. huur çocuğu Cemil kadına zamanında iyi davranmış olmalı dedim kendi kendime.
Nasıl bıçaklayacaktım bunu o hasta kadına nasıl yapacaktım. Kadın beni kocası zannederken, sevgilimin hatta kardeşimin annesini nasıl öldürecektim.

dıbınakoyim o an zaman durdu.Ben elimde bıçakla hasta kadına bakarken zaman gerçekten durdu.Ne kadar süre birbirimize baktık bilmiyorum ama önce benim telefonumun zil sesi ardından da Elif'lerin ev telefonunun sesi duyuldu. Neden bilmiyorum belki de olayın şokundan kurtulmak için telefonu açtım. Tatlı bir bayan sesi Elif Hanım'ın acil hastaneye kaldırıldığını ve size haber verilmesini istediğini söyledi.Tam da sırasıydı.5dk önce anneannesini öldürmeye niyetlendiğim bebeğin şimdi de doğumuna anneannesiyle baraber gidiyorduk.O an hiçbir şey düşünemedim.Ne plan ne program. Sadece Elif'i ve bebeğini düşünüyordum. Tamam bebek belki benden değildi ama neden beni babası olarak görmesindi ki.Hastaneye geldik,kim haber verdi bilmiyorum ama Cemil de ordaydı alkolün etkisi falan kalmamış gibi gözüküyordu. Yanıma gelip sarıldı huur çocuğu. Tıpkı filmlerdeki gibi doktor çıktığı an yanına koştuk. Absürt bir dram filmindeydik sanki.

atıyorum beyler birazdan

Dediğim gibi doktorun yanına koştuk. Hemen doktorun suratından bile bi aksilik olduğu belliydi. Bebeği kurtardık dedi ben tam oh çekiyordum ki maalesef kızı kaybettik deyince çöktüm. Hastane koridorunun ortasına çöktüm. Tarlası yanan köylü oturuşu derler ya aynı o şekil oturdum. Cemil bile bu kadarını beklemiyordu.O da yanıma çöktü belki her şeyin sorumlusu o huur çocuğuydu ama o an diyecek bir şey yoktu. Oraya çöktük oturduk. Elif'in annesinin hasta olduğuna ilk kez o an sevindim. Kadın hiçbir şeyden habersiz oturuyordu.
Aynı annemin intiharında olduğu gibi 2-3 ay kendime gelemedim. Cemil ortalıktan kayboldu. Evimde 2 aylık bi bebek en az bebek kadar bakıma ihtiyacı olan Elif'in annesi ve ben. Bundan 1 sene önce hayatımdan şikayet ederdim.O günleri düşündükçe keşke diyorum. Keşke hayatım sürekli o zamanlardaki gibi olsaydı da bunları yaşamak zorunda kalmasaydım. Komşular sağolsun o 2-3 ayda yardımcı oldular hem bebeğe hem anneye baktılar.Ama komşuluk da bir yere kadardı yavaş yavaş farkediyordum. Okulmuş,üniversiteymiş hak getire. Gündüzleri kafede, geceleri de barlarda barmenlik, garsonluk yapıyordum. Turizmin etkin olduğu bir şehirde yaşadığıma her gün şükrediyordum.Ama ne kadar çalışırsam çalışayım yetmiyordu.Çocuğa bir bakıcı, annenin de bakım evine yatırılması gerekiyordu.
Ahmet Kaya bir şarkısında içimde intihar korkusu var der. Aynen o durumdaydım.Çocuğun haline geleceğine üzülmesem 2dk düşünmez kafama sıkardım.
Yavaş yavaş tükeniyordum. Resmen yaşama sevincimin dibini sünnetliyordum.Her şey bitti derken telefon çaldı. Arayan teyzemdi.Bu arada beyler teyzem yeraltı dünyası mı desem gerçek hayatta mafia2 oynayan adamlar mı desem o çeşit adamlardan birinin evinde yemekti, temizlikti o işlere bakıyordu. Beni yanına çağırıyordu.
Bana bir bahçıvanlık işi ayarladığını söyledi kendisinin çalıştığı evde. Patronu Salih Bey şehrin uyuşturucu baronuymuş biraz araştırınca öğrendim. işi kabul etmekten başka şansım yoktu. Salih denen adam güvenilir biri aradığı için teyzemin aklına ben gelmişim gerçekten mantıklıydı öyle bi adam sokaktan birini işe alamazdı.
Teyzem ertesi gün gel konuş Salih Bey'le diyince gerçekten sevindim. Belki şansım dönmüyordu ama en azından el kadar bebeği aç bırakmayacak elimden geldiğince yetiştirecektim.

Bu son part beyler bitiriyorum artık biraz uzun olacak ama.
Neyse işte dediğim gibi Salih Beyin evinde bahçıvanlığa başladım.3-4 ay oldu bir sıkıntı yoktu, Elif'in annesini hastaneye yatırmıştım. Bebek de benimle beraber Salih Bey in evinde kalıyordu. Kendi bahçıvan kulübem vardı ancak genellikle asıl evde kalıyordum. Salih Bey e ön yargılı davrandığım için kendime çok kızıyordum, adam mafyaydı falandı ama kendi çocuğu olmadığı için benim bebeğimi benim kızımı sahiplenmişti.
Derken o işin öyle olmadığı ortaya çıkacaktı. Bebeğin altını değiştirirken falan fazla anlamadığımdan farketmiyordum kızarıklıkları, pişiktir sıcaktandır diyip geçiştiriyordum.He şeyin farkına vardığımda çok geçti. Salih Bey her akşam yarım saat bir saat bebekle yalnız kalmanın bir yolunu buluyor odasına çekiliyordu. Geri her geldiklerinde bebek ağlıyordu.Ben de bebektir ağlar diyip geçiştiriyordum.
Tüm taşlar yerine oturduğunda gerçekten kafayı çizdim.O huur çocuğu mafya bozuntusu Salih Bey 1yaşında bebeğe tacizde bulunuyordu. Hemen bebeği teyzeme emanet edip teyzemi buralardan yolladım.Bu sefer bu işin şakası yoktu. Evin sahibi mafya olduğu için silah tedarik etmek zor olmadı. Salih Bey klagib akşam yemeği sonrası kahvesini içiyordu. Beni görünce hemen bebeği sordu o an zaten kafayı yemiş olan ben Allah'ımı şaşırdım. Kuru kuruya adama sıkarsam onun adamlarının beni işkenceyle öldüreceğini biliyordum.Çoktan polisi aramıştım ve kendimi ihbar etmiştim. Silahı çektim elim titriyordu Salih farketti bunu, vazgeçirmeye çalıştı, özürler diledi.Ama bu sefer tutamazdım kendimi tutmadım da.Tetiği çektim.
Kulağımda çınlama 2 saniye her şey olup bitti. Dünyadan bir huur çocuğunu silmiştim ve inanın bana bir gram pişmanlık duymuyordum. Silah sesiyle beraber polis sirenleri de başladı.