Eşeysiz üreyip primat düzeyinde zekaya sahip olan tek bir canlı türü söylesene.

Amcık biz ne diyoruz peki? Sadece gibilmeye yaramışlar tarih boyu, bilim insanı veya insanlığa faydalı olan istisnalarını kendi hemcinsleri bile dışlamış. Kızlar gidip insanlığa faydalı olacak eşler seçmiyorlar, ancak gidip yine kendi çıkarları doğrultusunda bir birey seçip onla ürüyorlar, eğitim görmüş olmasalar çocuk yetiştirecek akılları bile yok aptal aptal yetiştiriyorlar çocukları.

O tür insanları seçmemeleri normal, evrim o şekilde işlemiyor çünkü. Bu hala nefret etmek için bir sebep değil. Biz de zeki kızları seçmiyoruz ona bakarsan, kendimize yakın hissettiklerimizi seçiyoruz. Bir kişiden nefret etmek için o kişinin bir eylemi kasıtlı olarak gerçekleştirmesi gerekir. Evrimin onlara tanıdığı seçme mekanizması da günümüzde ilkel kalıyor. Biz erkeklerini de aynı seviyede ilkel, hatta erkekte seçme mekanizması çok daha geridir. Bu durumda erkek daha mı suçlu, hayır. Ne seçme mekanizması ilkel kalan dişiler, ne de ondan daha da geri bir seçme mekanizmasına sahip erkekler suçlu değildir. Çünkü elimizde bizi suçlu yapacak bir irade yok. Ancak kimin daha faydalı olduğunu tartışırsak kadınlar bizim bu güne gelmemizde ekeklerden daha büyük bir görev üslenmiştir. Yani şunu düşün; ilk ateşi bulan insan erkek olsun, ateşi bulanların homo habilisler olduğunu varsayacak olursak erkeğin en devrimsel faydası birkaç milyon yıl önce ortaya çıkmış oluyor. Fakat homo habilislerin ortaya çıkışından birkaç 100 milyon yıl önceden beri bizi homo habilise kadar getiren evrimi hesaba katarsak dişilerin o süreden beri erkekleri seçerken sağladığı faydalar, erkeğin ateşi bulmasına olanak tanımıştır. Fakat bu dişilerden nefret etmeme sebebim değil. Dişilerden nefret etmeme sebebim evrendeki hiçbir varlıkta nefret edilecek bir iradenin bulunmamasından kaynaklanır. Hayır, burada kastettiğim şey dişilerin varlığının medeniyete sağladığı faydadır. Ben mantıksal açıdan hiçkimseden nefret etmem, sadece içgüdülerim beni belli durumlarda yönlendirir. Atıyorum, birini anamı giberken yakalasam bilinçaltımdaki statü kaygısı yüzünden o adama saldırırım; tıpkı bir robotun programlamasına uyması gibi. Ancak oturup da o adamın neden anamı gibtiğini düşünürsem mantıksal açıdan o adamı suçlu çıkaracak hiçbir sebep bulamam.