Beyler küçükken babamın işleri iyi değildi annemde ev hanımıydı 2 kardeştik malum geçim derdi ve çocuk okutma olayları falan filan. okuldaki arkadaşlarım diledikleri en elit dondurmaları yerdi ben yiyemezdim aradan yıllar geçti şimdi halim vaktim yerinde bir gün bakkala gittim kuruyemiş filan alıcam 2 tane çocuğun arasında şöyle bir diyalog geçti:

- mustafa para biriktirelimde magnum alalım
+ ben 4 gündür biriktiriyorum şimdiden dondurmayı yediğim zamanın hayalini kurdum bile

içim bir tuhaf oldu beyler çocukları çağırdım dedim bekleyin gittim 2 tane magnum aldım açtım paketlerini çocukların gözü önünde kart kurt yedim küçükken bende yiyememiştim şimdi doya doya yiyebiliyorum çocukların gözleri sulandı ağlayarak gittiler nihahahahaha

Huur cocu aglayarak kosarken Mustafa kafasini direge carpti alttaki insaata dustu cimentoda kurumamisti icinde kaldi. Senin yuzunden en iyi arkadasimi kaybettim. Lanet olsun kapitalizme

Keşke topu inşaata göndereydin !

Edit :
Fakirlik başka haysiyetsizlik başka !
Fakirliğin çaresi bulunur(Paylaşırız)
Fakirliğini paylaşman haysiyetsizliktir

Nerede o "fakir ama onurlu insanlar" ?
Hem fakir hem haysiyetsiz, gibtir git !

Tabi, ben de biliyorum :
istemek mi zor yoksa vermek mi ?
Burada verebileceğimiz ne olabilir ? Şuku ? Çügü ?
Bunların bir anlamı yok ki ! gibtir git !

Duygusal son bekliyodum haykırdım bin :d

Mutlu son

LAN MAL ÖLMEDiM ÇiMENTONUN iÇiNDEN ÇIKTIYDIM BEN QWEQWEWQ BEN MUSTAFA ULAN KAÇ ZAMANDIR GÖRMÜYORUM SENi BENi ÖLDÜN SANDIN DEMi LA .d.d

iyi yapmışın panpa kazansın alsınlar.

Adamsın

Lan bakırköyden kaçmak ne demekmiş göstercem sana.