muhafazid, Tahran'da körler okulunda yatılı olarak kalmaktadır. Okulu yazın tatile girdiğinde babası onu okuldan almak istemez; çünkü oğlunun kendisine ayak bağı olacağını düşünmektedir. muhafazid'in annesi ölmüştür ve ona bakacak yaşlı annesinden başka kimsesi de yoktur. Üstelik babası yeninde evlenmek için hazırlık yapmaktadır ve kör bir çocuk bu işin önünde bir engel oluşturabilmektedir. Okuldan çocuğu almak zorunda kalan baba onu köyüne zütürür. Köyde onu yaşlı babaannesi ve iki küçük kız çocuğu beklemektedir. Küçük çocuk dünyayı göremediği için her şeyi elleriyle hissetmekte ve anlamaya çalışmaktadır. Allah’ı bulmak için ona ulaşmak için doğada gezip, her yerde onu arayan muhafazid, onu görmek için ellerini kullanmaktadır. Kurak olarak bildiğimiz bu toprakların aslında ne kadar bereketli ve güzel olduğunu Cennetin Rengi ile görüyoruz. Bu kadar güzel bir dünyada küçük bir çocuğun bu güzellikleri görememesi; ama tam içinde yaşaması ne kadar acı bir durum. Yönetmen Majid Majidi, bize bir yandan tüm güzelliklerden uzak bir çocuğu, diğer yandan ise görme engelli bir adamın marangozluk yeteneğini ve de görme engelli küçük bir çocuğun yaşıtlarından çok daha iyi okuyabildiğini gösteriyor. Cennetin Renginde, başta baba olmak üzere kimseye kızamıyorsunuz. Baba kendine yeni bir hayat istiyor. Dünyada bir yetim olarak yaşamış, eşini genç yaşta kaybetmiş ve çocuğu engelli olarak doğmuş. Üstelik oğlundan ve onun kör olmasından çok utanıyor. Peki, filmde ağlıyor musunuz? Hayır, ben ağlamadım, son derece dramatik bir sonu olmasına rağmen ağlamıyorsunuz. Sonuyla sizi hüzünlendiriyor; ama diğer taraftan da umut veriyor. insan ve onu yaratan arasındaki bağı görüyorsunuz. Cennetin Rengi asla unutamayacağınız türden bir film

Oha aq nediyon