ilgiye göre devam edecek...

Zaten istese de şu an için hiçbir şey anlatamazdım, ah o güzelliği yok mu beni böyle kilitleyen o güzelliği.

Çocuğun ismi Sabah'mış. Sabaha karşı sancılı bir doğumun izi olduğu için. Fazla gürültücü ve yaramaz bir çocuk olmamış tek kaldığı 2 buçuk senelik hayatında Zeynep'i çok üzmemiş.

Onunla hayata tutunduğunu anlattı ZZeynep bir de benimde yanında olmamı dilediğini.
Dualarının kabul olduğunu söyledi.

Bir süre sonra gülmeye başlamıştık artık. Sabah benim kucağımda Zeynep kolumun altındaydı.

-Zeynep
-Efendim.
-Zeynep benim gitmem gerek. Saat 12 ye gelmişti. içimi anlamız bir umut ve heyecan sarmıştı kendimi aşık bir liseli gibi hissediyordum
-Nereye kal hep yanımda kal. Kucağında Sabahı tutuyor bir yandan da saçlarını tutturmaya çalışıyordu.
-Ama
-Biraz daha kal ne olur bira daha kal bir şarkılık da olsa kal
-Geri geleceğim ama önce yapmam gereken bir şey var.
-Ne Ne yapman gerekiyor
-Bu seni hatta beni bile açan bir şey Zeynep
-Olsun bende yardım edeyim sana
-Olmaz yapamazsın zaten.
-Tamam ama bir şarkılık kal...

Olur dememi beklemeden kucağından Sabah'ı indirdi. Ve Telefonundan bir melodi açtı. Göğsüme sarılıp yattı ve şarkıyı kendi söylemeye başladı

https://www.youtube.com/watch?v=-8AgevPwEzE

Hayatımın en güzel günü yaşıyor olabilirdim. Bu sıcaklık bu duygu sanki insanın insan olduğunu anlatıyordu.
Daha düne kadar hiç bir duyguyu hissetmeyen ben artık kalbimin farkına tekrardan farketmiştim. Allah'ım bu nasıl birşeydi kalkamıyordum. Sesi tutuyor kolları beni buraya bağlıyordu sanki. Öpsem doyabilirmiydim acaba bir kereyle?

O küçük çocuk geldi bir anda yanımıza sevimli ve zorlanarak yürüyerek.
Zeynep daha sonra herşeyi anlattı bana

Vicdanı el vermemiş kürtaja onun yerine doğurmaya karar vermiş, Eskişehir'e kuzeninin yanına gelip herşeyi anlatmış haftada 3 gün bir barda şarkı söyleyerek hayatını kazanmaya başlamış doğum yaklaşınca da işi bırakıp iyice kuzene yerleşmiş.

Çocuk doğmuş ardından da kuzeni Kayserili bir gençle evlenince ev ona kalmış, Şimdi Gündüzleri çocuğu bakıcıya bırakıp bir kursta gençlere entürüman dersi veriyor haftada birkaç gün şarkı söylüyormuş.

O anlattıkça ben ağladım.
Ama benim hayatımla ilgili hiçbir şey bilmiyordu.

Kilidi açtım, kapının hemen ardındaydı zaten çıkar çıkmaz kucakladım. Sıktım sıktım oda beni, hayatımda bu kadar iyi hiçir zaman hissetmemiştim.

-Bırakmayacağım seni asla bırakmayağım
-Bırakma beni
-Söz veriyorum bırakmayacağım seni artık

Hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk...
Sanki senelerin hüznü bir andan akıp gitmişti gözlerimden.
Yılların intikdıbını alırcasına ağlıyorduk.

Ardından Zeynep geldi arkamdan otursana dedi bana düşmüş biz yüzle ama suratıma bakamıyordu, utanıyordu sanırım ama onun utanması gerekmiyordu.

Ben Oturdum oturmasında sofraya iştahım kaçmıştı, bırak yemeği neredeyse midemi dolduran mide öz suyunu bile çıkarmak üzereydim...

Kalbim sıkışmıştı, çaresizlik her hücremi zabdetmişti. Biraz daha dursaydım kafayı yiyecektim. Hemen kalktım ayağa fırladım lavaboya. Kapıyı kilitleyim ağladım ama ne ağlamak, hıçkıra hıçkıra, salya sümük beyler.

Bu nasıl bir duygudur bilmiyorum tarif edemiyorum.

Sevgi, korku, endişe, suçluluk duygusu, dehşey ne kadar huur çocuğu duygu varsa kalbimi esir almıştı.

Ağladım aynaya baka baka ağladım.

Zeynep geldi kapının önüne Oda ağlıyor belli

Arada hıçkırarak.
-Ahtapot senin bir suçun yok
-Var dıbına goyim var işte
-Seni o sahilde bırakmayacaktım, sahip çıkacaktım
-Nasıl yapabilirdin bunu Ahtapot olmayız olamayız biz beraber
-Olurduk, oluruz

Hafif ve yüzünü ekşilterek mutfağı işaret etti bana sanki biraz çekimsedi ama bunden bir anlam çıkarmadım. Hafif ve yalpalayan adımlarla...

Tam köşeyi döndüm mutfağa girdim sandalyemi çekeceğim karşımda bir çocuk 2-3 yaşlardında kumral saçlı renkli gözlü bir kız çocuğu o ana fark ettim durumu.

Zeynep, Zeynep'im çocuğa kıyamamış aldırmamış. Doğurmuştu.

Ah be içim cız etti o çocuğu görünce, ayrılmamızın sebebiydi bu kız babası olacak huur çocuğuydu onu sevememiin sebebi ne kadar sürecekti bu içimdeki uğursuzluk, nefret, kin, çaresizlik
Çaresizlik...

-Ahtapot Ahtapot
-Efendim

Cılız ve tinsinen bir ses duydum ardından
-Kahvaltı hazır.

Toparlandım üstüme birşeyler alıp yanına gittim üzerinde ince bir pijama vardı. Saçlar incin makyajı hafiften bozulmuştu ama bu haliyle de çok çekiciydi

Hah Zeynep ne güzel şeydin sen ya

Halada öylesin bu aşk değildi beyler bu bambaşka birşeydi. Maddeyi geçmişti artık duygularım manaya yükselmiştim tasavvufum bu kızı sevmekti.

Öğleden ssonraydı sanırım güneş pencereen girip yüzümü yakıyordu. Zeynep'in hunharca öğürme sesiyle uyandım. Sanırım geçen gece içtiği alkolü şimdi çıkarıyordu. Yanına gitmek yerine yattığım yerde neler olacak onu düşünüyorudum.

Neden yıllar sonra tekrar karşılaşmıştık bu bir tesadüf müydü yoksa bir işaretmiydi.

Neydik? Ne Olduk?

Hiçbir şeyi hatırlamak istemiyor geçmişi hemen burada arkamda bırakmak istiyordum.

Mete, Teo hepsi bir anda silinip gitmişti bu kızın yanında.
-
-
-
-
http://www.incisozluk.com...nligi-lanet-devam-ediyor/

Hikayenin önceki kısımları bu linklerde, bu linki okumadan konuyu anlayamazsınız

Bu sadece bir hikayedir ben dinlediğim kısmını sadece biraz süsleyerek anlatıyorum.

Şuku ve rezlere göre Saat 10 de seri partlanacaktır.

http://www.incisozluk.com...nclu-binligi-tamam%C4%B1/
beyler tamamı burada hikayenin buyrun silik yedi önceki ahtapot

Abi hadi be bekliyoz bi günde okudum hepsini isyan etcem

Birader devam et amk yazdan beri 2 haftada bir girip baktım bişeyler yazmış mısın diye
O zaman durduk yere bıraktın şimdi devam et bari

aq boşuna mi okuduk sabahtan beri adamsan devam edersin

Hiç ilgi yok aq

oooo ahtapot bey dönmüşsünüz

Aq ahtapotu hadi kardesim yaz lutfen