Bu da mı büşra amk

başlıyorum panpalar. aranızda inanlar da olacaktır inanmayanlarda ama ben yine de tecrübelerimi paylaşıp hepinizi bilinçlendirmek istedim ki böyle esrarengiz şeylerle karşılaşırsanız panik yapmadan ne yapacağınızı bilin diye.

-- O gün köye giden ilk otobüse atladım 01:45 arabasıydı bana yanlışlıkla bayan yanı bilet kesmişler, kız gelince tabi şaşırdı yanlış koltuk numarasına oturduğunu zannetti ve biletini çıkarıp gözden geçirdi. numara biletteki yazanla aynı olacaktı ki defalarca biletini kontrol etti. ben de hiç oralı değildim önümdeki televizyondan okey oyununu açıp otobüsün hareket etmesini bekliyordum. ilk beş dk ayakta dikilip oflayıp puflayarak etrafa baktı muavini arıyordu ama muavin aşağıda bavulları bagaja atmakla meşguldü. kız biraz ürkek bir şeydi sanırım durumu dallanıp budaklandırmadan yanıma oturdu sanırım sorun çıkartmak istemiyordu. ben de durumu farkedip sizin için bir sorun yoksa benim için de bir mahsuru yok dedim. biraz tripkar bir şekilde yapacak bir şey yok sanırım otobüs tıklım tıklım dolu dedi şimdi kavga çıkarsam başka saatte otobüste yok sizin için de sorun yoksa böyle gidelim artık dedi. ilk başta bi tuhaflık olduğunu farketmemiştim ama ne olduysa o ikram servisinden sonra başlamıştı...

Çok fazla dinleyen yok ama şu uykusuz uykusuz beni dinleyen bi kaç panpanın hatrına çayı mayı bırakıp devam ediyorum.

--- Adam iyice yaklaştı lambanın altına doğru gelince yüzünü falan görüp biraz rahatladım çünkü gelen otobüsün şöförüydü. Yola çıkarken suratına çok bakmadım ama kaptan elbisesinden anladım o olduğunu. Adam da tedirgindi yaklaşırken beni görünce koşarak geldi yanıma yerden kaldırdı. Anladığım kadarıyla onun da beti benzi atmıştı. Kardeş allah rızası için noldu burada burası neresi dedi sesi titrek bir şekilde. Valla ben de bilmiyorum abi otobüste uyuyordum vs. vs. hepsini anlattım. Adam ben anlattıkça daha çok gözleri büyüdü. Dedim işte en son bi yardım falan bi canlı belirtisi arıyodum sen çıktın karşıma dedim. Adımı sordu serj dedim. Valla serj kardeş ben de direksiyon başındaydım bir anda aracın bütün elektronik zımbırtıları uyarı vermeye başladı farlar falan söndü tam kenara çekecektim çok parlak bir ışık çıktı bir anda önüme ve kendimi çayırın çimenin ortasında yatarken buldum dedi. üç saattir o da yusuf yusuf dolanıyormuş buralarda aynı sesi o da duymuş lambanın ışığını görünce yardırmış. lambaya doğru gelirken beni görmüş gerisini biliyorsunuz. isim ne abi diye sordum şenol dedi. isim tanıdık geliyordu bi yerlerden sonradan dank etti bulduğum yakalık bu abiye aitti. dedim abi böyle böyle senin isim etiketini buldum bir de yanımda oturan bayanın ayakkabısını. Adam ben anlattıkça daha çok tedirginleşti kafasında daha çok soru işareti oluşmuştu çünkü. Ben nasıl geldim o zaman amk çayırın çimenin ortasına rozetimin orada ne işi vardı dedi...

dokunarak ne olduğunu anlamaya çalıştım fakat ben dokundukça daha da uzuyordu. sonra büşra korkma aşkım benim dedi ve zütüme pompalamaya basladi. çok acıyordu acıdan bayılmışım . bu da böyle bi anımdır

--- Muavin ön sıralardan başladı biz ise en arkanın iki üç sıra önünde 35-36 numarada oturuyorduk. Bize gelene kadar ben filmi bin etmemek adına devam ettim. Bir yandan da yanımdaki kızın telefon ekranına kayıyordu gözüm. normalde hiç böyle huylarım yoktur ama bir an boş bulundum ve baktım. sanıyorum erkek arkadaşıyla vazzaptan mesajlaşıyordu. kızın isminin büşra olduğunu öğrendim istemeden de olsa...

Ağustosun başlarında sıcak bir yaz günüydü. Korkunçlu bir olay yaşamak için köye giden ilk otobüse atladım ve yola çıktım.
-- Bakın dinleyecekseniz anlatıyorum pampalar.

tek partı için : (bkz: http://www.incisozluk.com...aydas%C4%B1-yok-tek-part/)

--Ben okeyde çifte giderken otobüs hareket etmeye başladı. esenlerden çıkmaya başladık alibeyköye varmadan okeyden sıkılıp lan biraz film izleyeyim yoksa bu yolculuk bitmez zaten tuhaf bir şey de olmuyor yanlış bilet mevzusunu saymazsak. çok sıkılmıştım korku kategorisine girdim normalde hep nefret etmişimdir bu tarz filmlerden hep aynı klişeler baştan aşağıya ecinli mecinli filmler vardı. açtım birini merak ettim belki gülerim izlerken diye. neyse alibeyköye yaklaştığımızda filmin bi 15 dakikasını bitirmiştim ne yalan söyleyim biraz sarmıştı neyse işte girdik alibeyköye oradaki son yolcuları da alıp devam ettik. biraz sonra ışıklar açıldı koltuğunuzu dik konuma getirin diye anons geçildi ve ikram servisi başlıyordu...

--- Sanırım kendimi sıra bana gelecek çay içecem diye o kadar şartlandırmıştım ki bir anda uyanıp gözlerimi açmıştım. Karşımda muavini içecek ? diye sorarken büşrayı yanımda otururken bulacağımı zannederken bir anda neye uğradığımı şaşırdım. yemin ediyorum o kadar otobüs yolculuğu yaptım ama böyle birşey yaşayacağım aklımın ucundan geçmezdi. Otobüs bomboştu ve durmuştu... Genelde çok realist adamımdır akşama kadar discovery national bir sürü bilimsel şey izlerim o yüzden bunun bi şaka olduğunu falan zannettim. bir kaç benzer şaka videosu da izlemiştim ama kim bana niye şaka yapsın amk durduk yere hem de bu kadar yüksek prodüksiyonlu ? olayı hala kavramaya çalışıyordum sonuçta uykudan uyandım ve iki yudumluk çay beklerken kapkaranlık bomboş durmuş bir otobüste buldum kendimi. kapılar açıktı heralde bi arıza bi olay falan oldu da millet indi yeni otobüs bekliyor falan diye düşündüm attım hemen otobüsten kendimi. sağa sola bakıyorum kimse yok. büşra yok muavin yok çay yok hiç birşey yok cırcır böceklerinden başka. bomboş yolun kenarında ben ve boş bir otobüs vardı...

--- Bir anda lan ne olacaksa olsun diyip kalktım yerimden üç buçuk atmış bi şekilde ilk adımı attıktan sonra gerisi geldi ve etrafı araştırmaya başladım. bir yandan da gözüm yerde batarya arıyorum. uzakta bi sokak aydınlatmasından ışık vuruyor ama çok yetersiz. Yine istemeyerek de olsa heralde otobüsün altına doğru fırladı diyip eğilip otobüsün altına girdim ve bataryayı buldum. taktım telefona, açmaya çalıştım ekran dağılmış komple sadece beyaz ışık saçıyordu. gibi tuttum dedim içimden bununla birilerini arayamam zaten o ses yüzünden telefonu bi daha kulağıma zütürmeye bile cesaret edemiyordum. bari ışık olarak kullanayım dedim. önümü aydınlatarak etrafta gezinmeye başladım. az ilerde yerde bir şeyin parladığını gördüm yanına gidip yerden aldım. üzerinde ... turizm logosu ve isim bulunan metal bir yakalıktı sanırım kaptana ait. Noldu burada amk arbede mi oldu millet zütü başı dağıtarak kaçtı mı diye düşündüm. ben niye uyanmadım amk noldu burada diye düşünmeye devam ediyorum bilinmezlik beni yiyip bitiriyordu. her neyse etiketi de ayakkabının içine koyup yanıma aldım belki bulurum milleti de sahiplerine geri veririm dedim. Bir yandan olayın en mantıklı açıklamasını yani otobüsün arıza yapıp durduğunu ve milletin bi yerlerde yol yardımı beklediğini falan düşünmeye çalışırken aklım hala o elektronik hayvan çığlığımsı sese gidiyordu. o sesi düşündükçe bir türlü sakinleşemiyordum çünkü hiç bir mantıklı açıklaması yok her şey o korku gerilim filmlerindeki olaylar gibiydi. rüya mı görüyorum ben dedim inanmak istemiyordum çünkü. ama kimse bu kadar gerçekçi bir rüya göremezdi. matrix bile bu kadar gerçekçi olamazdı. böyle durumlarda hep çimcik tokat falan atar ya kendine insan kolumu çimcikledim bildiğin acıyordu hissediyordum...

panpa olayın şu yandaki kızla alakası varmı çok merak ettim

--- ikimiz de hikayemizi dinleyince olayın gerçekten ne şaka ne de normal bir durum olmadığını anladık. Bir yandan da güvenemiyoduk tabi birbirimize. kendimizi koruma iç güdümüz tavan yapmıştı çünkü. Ama şenol kaptan hafif yaşlı göbekli sempatik bi adamdı eminim önüne çıkan böceği bile ezmeye korkardı çok naif bi adamdı. Bi yarım saat birbirimizi tanıma faslından sonra birbirimize güveniyoduk artık ve buradan kurtulmak istiyorduk. Kendisi otobüsün olduğu yere dönmek istedi. Abi dedim oralar zifiri karanlık bir de o sesi sen de duymuşsun. Valla yapacak bir şey yok serj en azından ceketimi falan alırım soğuktan donacam yoksa dedi sonra da otobüste ciddi bir arıza yoksa tamir eder en yakın yerleşim yerine basar gideriz dedi. Mantıklı dedim. Hem artık yalnız değildim tek başıma gibseler dönmezdim o otobüse ama şuan beni buradan kurtarabilecek tek kişi şenol kaptandı. Otobüse giderken anlattı. olay olmadan önce bolu yolu üzerindeydik şuan çallıca tepesinin oralarda olmamız lazım en yakın köy buraya 45 dk mesafedeki nuhlar köyü oraya gitmemiz lazım dedi. tabi yolda araç çıkarsa ondan da yardım alırız ama burası normalde çok işlek bir otoyol şuana kadar en azın 30 40 araç geçmiş olması lazım dedi. Ama yolda sinek dahi uçmuyordu. ben de saatlerdir bekliyorum ama gelen giden yok dedim. Otobüse doğru iyice yaklaşmıştık...

--- Artık en kötü durumları düşünmeye başladım. Eğer biri zütümü kesip burada bırakmazsa en iyi ihtimalle köye varmadığımdan telefonumun kapalı olduğundan falan ailemin işkillenip beni arayacaklarını falan düşünüyorum. Ama istanbul- ordu arası 12 saat bu olay gerçekleşene kadar sabah olurdu ben de bir şekilde olaya netlik getirip yardım falan çağırmanın bi yolunu bulabilirdim. Ya da en azından kendini kurtaranlar varsa benim yokluğumu listeden farkedip geri dönüp beni alabilirlerdi diye düşünüyorum. Ama hala aklım o seste o nasıl bir şeydi amk bir an ambele etmişti beynimi. Yaklaşık 1- 2 saat yusuf yusuf bi şekilde otobüsün yakınlarında yol kenarında bi taşın üzerine oturmuş birilerinin gelmelerini bekliyordum. yok amk ne gelen giden var ne de yoldan geçen bir araç çıldırmak üzereydim.. Derken o sesi yine duydum. Bu sefer yolun diğer tarafındaki tepenin ardından geliyor gibiydi. Sesi duymamla yerimden fırlamam bir oldu...

beyler dinliyosanız anlatacam. yaşadıklarımdan sonra uyku tutmuyor bu yüzden belki size anlatırsam bi nebze olsun rahatlamış olurum hem de benzer şeyler yaşarsanız bilinçlenin diye anlatıyorum.

--- O panikle 10 metrede bi nefesim kesiliyordu ama umrumda değildi. 50 metre ilerdeki sokak lambasına kadar koştuktan sonra aydınlık kısma gelince yavaşladım. çünkü etrafta tehlikeli bir şey varsa kabak gibi kendimi göstermek istemiyordum. Lambanın o taraflarda bir şeyler olmadığından iyice emin olduktan sonra lambanın oraya varmıştım. Etrafta ne ışığı yanan bir ev ne bir araç ne bir canlı dünya üzerinde böyle bir yer olamazdı en azından bi araba bi uzun yol otobüsü geçmesi lazımdı yok amk deli gibi bakıyorum etrafıma. sonra ayak sesleri duymaya başladım gittikçe hızlanıyordu. arkama bakmamla bana bi karaltının geldiğini görmemle kendimi çayıra çimene atma planını yapmamla bi adam sesi duymam bir oldu. yere yapıştım tabi. yaklaşan adam kardeş bekle diyince gelen adam hannibal bile olsa en azından bi insan evladı diyerek olduğum yerde kaldım. sesi duymam biraz rahatlatmıştı beni...

Senin ben sıfatını mantığını belanı yaşadığın olayı bindiğin arabayı izlediğin filmi gibeyim
hevesim kursağımda kaldı amk.

--- Sesler iyice yaklaşıyordu. Öyle bir anda inanın hiç kimse aklınıza gelmiyor sadece kendi zütünüzü kurtarmaya odaklanıyorsunuz. Sesler daha da yaklaştı. Tökezleye mökezleye tırmandım elimi taşlar kesiyordu ama hissetmiyordum bile çıktım olabildiğince yüksek bi kısıma elektronik ses iyice hararetlendi kulaklarım çınlamaya başladı arkama bakmak için kafamı çevirdiğim anda büyük bir gümbürtüyle beraber çok şiddetli bir rüzgar suratıma çarptı. Beni savurup bir on metre falan geriye doğru fırlattı otobüs bile devrilmişti. Sonra bütün sesler kesildi. Hiç bir şey düşünemiyordum aklımdaki tek şey kaçmaktı. Kalkıp koşmaya devam ettim tepenin en üst noktasına varmıştım...

--- Kalbim yerinden çıkacak gibiydi tepenin ardından bayır aşağıya atlaya zıplaya inmeye çalışıyordum. Ama artık o korkuya dizlerim daha fazla dayanamayıp tökezledim. Taşlara çarpa çarpa yuvarlanmaya başladım. Vücudumdaki her kemik kırılacakmış gibi hissediyordum. Bir an kendimi düzelttim kaya kaya inmeye devam ettim. Aşağıda hangar girişi gibi önü aydınlık hayvan gibi bir kapı girişi gördüm. isterse cehennemin girişi olsun ama oraya girecektim çünkü tek saklanabileceğim yer orasıydı ve dışarda yaratık mıdır uzaylı mıdır her ne taksa o şeyden kurtulmam gerekiyordu. Otobüs bile devrildi lan kim bilir şenol kaptana neler olmuştu. Kendimi attım bu dev kapıdan içeri...

--- Otobüse geldik şenol kaptan direksiyonun başına geçti bir şeyler açtı kapadı etti falan en son kontağı çevirdi otobüste tık yok. Kaptan kontağı her çevirişinde içime doğru sıçıyordum. Gibtiğimin otobüsü çalışmıyordu. Ceketini aldı indi otobüsten çok sinirliydi ne yapabiliriz diye düşünüyordu. Abi dedim kurban olam çalıştır şunu da gidelim. Oğlum otobüse birşeyler olmuş akü bitmiş desem onun bile uyarı ışığı yanmıyor ilk defa böyle bir şey görüyorum dedi. Derken aynı sesi duyduk. o korkunç sesi. o gibtiğimin ne idüğü belirsiz sesi. bu sefer boş arazinin oradan gelmişti ve gittikçe yaklaşıyordu bir sürü çalıda hareketlilik vardı. Orada yarım yamalak bildiğim bütün duaları okudum şenol abi bildiği bütün küfürleri sayıyordu. Sesin kuş çığırtısına benzer olan tarafı çoğalmaya başlamıştı ve her yerden gelmeye başladı. şenol abi kendinden geçti o an. Ben bir hışımla tepeye doğru koşmaya başladım...

neyse çok fazla da uzatmak istemiyorum.

--- Öyle ürkmüştüm ki o an yanıma biri gelip hööt yapsa koskoca adam oturup ağlardım çok ciddi söylüyorum. Biraz kendime gelmeye başlayınca koştum otobüse attım kendimi. kapıları nasıl kapatacağımı da bilmiyorum fırladım en arka koltuğa çömelip göz ucuyla tepeyi izledim. bakıyorum ama kapkaranlık hiç bir şey yok. sadece en üst kısmı ay ışığıyla aydınlanıyordu biraz. o karanlığı gördükçe gözümü kapatmak istedim sanki korkunçlu karı videosu izliyordum her an bir şey gelip cama yapışabilirmiş gibi geliyordu o anki korku insanı öyle bir paranoyaya bağlıyor ki, insan gerçekten bilmediği şeyden ölümüne korkuyormuş bunu çok iyi öğrenmiştim. Kendi kendime dedim serj kalk gidiyoruz kalk kalk giberim sesini de otobüsünü de yardımını da kapıdan atladım dışarı topuklarım zötüme vura vura koşmaya başladım...

--- Yaptığımın çok yanlış olduğunu farkedince filme döndüm zaten kızın erkek arkadaşı var hayvanlığın lüzumu yok diyerek ekrana bakmaya devam ettim. filmde içine şeytan girmiş bir kadın falan filan vardı hepsi exorcist çakması filmlerdi işte. neyse filmi izlerken gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı. gündüz çok yorulmuştum işten yorgun argın gelip dinlenemeden otogarın yolunu tutmuştum nasıl olsa yolda uyurum diye ve öyle de oldu. göz kapaklarım kapanıyordu koltuktaki televizyon ekranı yavaş yavaş kararıyordu...