Kapanması zor derin yaraları olanlara;




Uyanmak zorunda kaldığın bir gün daha. Göz kapaklarınla inatlaştığın kadar, kimseyle inatlaşmamıştın belki de. Şu sıralar en büyük düşmanın, geçmek bilmeyen yürek yangınlarına odun olan zaman, sana acı vermek için geçmek bilmiyor sanki. Sen kırılıncaya dek ne kadar bükülebileceğini görmek istiyor sanki. Zamana bırakalım lafı elveda demenin eş anlamı. Dört duvar sana dar geliyor oldu. Canına tak etti artık duvarlarla bakışmak. Saatlerce boş boş geçmişe dalmak. Zamanı geriye alsalar yine aynı hataya düşeceğin şeyleri düşünüp durur oldun. Çareyi kendini dışarı atmakta bulursun ama nafile..




Yolların, sokakların caddelerin dili olduğunu öğreneli çok oldu. Sevip unutamayana çok şey anlatır onlar. Başındaki kulakta değil, kalbinle duyarsın onları. Geçtiğin sokaklar, sizi sana anlatır. Kaçacak yer ararsın anılardan, dili olupta susmayan sokaklardan, yaranı deşen hatıra dolu şarkılardan. Ruh halin arabaları kovalayan yakalayınca ne yapacağını bilmeyen köpekler gibi. Sorun sende değil, sen hariç herşeyde. Sorunun onunla değil, onun harici herkesle.




Şiirden anlayan biri değildin, ama şimdilerde iyi bir şairsin. Herşeye anlam yüklemeyi çok iyi öğretti sana, herşeyim dediğin ama seni hiç bir şey olarak bırakıp giden kişi.. Kendini iyi hissetmenin yolunu ararken tüm çıkmaz sokakları ezberler oldun. Kalbinin yollarına mayın döşemeyi, kaç aydır düşünüyosun sahi ? O olmasaydı öğrenir miydin anlamayı? Onu bulmak uğruna kaybettin tüm yollarını. Gündüzlerin üstüne düştü karanlık. Yıllarca yanlış öğrettiler bize zaman kiplerini. Geçmiş acı veriyorsa, geçmemiş demektir.




Özlemek, kalbe direnmekten daha acıdır. Her nefeste yüreğine saplanan mızraklar öğretti bunu sana. Sevmediğin yağmurlu havaları, sever oldun, gözyaşlarını gizlediği için. Düştü gözünden yaşlar misali ama düşmedi gözünde değeri. Söndü heveslerin. Çan parçan, cam parçalarına dönüştü kalbinde. Her anı acı veren. Düşünmekten korkan, gerçeklerle yüzleşemeyen biri oldun. Tüm dünya üstüne gelse geri yapmayacak olan sen, acaba hayallerini ben değil de kim süsleyecek sorusunu kendine soramaz oldun. Ürkek, korkak, tırsak.. Ne dersen de işte. Ne hale geldin sahi? Aynalardan kaçar oldun.

Evet evet biliyorum.. Çok değişti ama aslı hala sen de. Kendini kandırmaya devam ediyorsun, hayalindeki onu severek. Sana kalsa ne onla ne de onsuz yaşayabilirsin. Halbuki onsuz yıllarca yaşadın ama onsuz yaşamaya inanmak istemedin. Suyun tadı sadece hasta olunca acılaşır sanırdın. Oysa şimdi her şeyin tadı acı. Tat alma duygularını mı kaybettin yoksa duygularını mı? Avucuna doldurduğun şekerleri, koşarken düşüren çocuklar misali, her adımında kalbinden parçalar döktün sokak kenarlarına. Sımsıkı tuttuğun ipin aniden çekilmesi gibi acı veriyor sana. Ne acına katlanabiliyorsun, ne de ipi bırakabiliyorsun. Nasılda bırakılmıştın öyle yüz üstü, hemde hiç hesapta yokken.

Onlarca soru işareti arasında kalmış, cümlenin artık öznesi tarafından terk edilen. Öyle ki bazı şarkılar "Sen konuşma ben meseleyi biliyorum" der gibi çalıyor adeta. Dertli dertli seni, sizi anlatıyor. Keşkeler sarıyor etrafını. Tam yeniden o güne zütürmek üzereyken şeytan seni, gönlüne bir ayet düşüyor;




"Sizin hayır bildiklerinizde şer, şer bildiklerinizde hayır vardır.. Allah bilir siz bilemezsiniz.." [Bakara,216]

Şermiş diyorsun. Şermiş ki Allah hayatından çıkartıvermiş onu. Anlıyorsun değil mi? Haram sevdalar rüzgara karşı tükürmek gibi, savaştıkça güçlenen uykusuzluk gibi. Kıskançlık acısıyla karşı karşıya bırakıyor seni. Bir zaman sonra senin için geçerli olan saat birimi, onun son görülmeleri oluyor. "Acaba kimle konuşuyor?" diye.

Sen onun için kafaları yerken, o seni umuru sınırları dairesine bile almamış. Kalbinin odalarına haram sevda girdiğinden, gözlerine uyku girmiyor. Anlıyorsun bir kez daha yanlış yaptığını. Rabbinin "yapma" dediğini yaptığında ne zaman pişman olmadın ki?

Birlikteyken ayrılma korkusu, ayrılınca da ayrılığın acısı. "Acaba beni gerçekten seviyor mu?" diye cevapsız kalan sorular. Artısı olmayan eksiler; Haram sevdalar..




Hem seni gerçekten seven bir insan kendi elleriyle atar mı seni cehenneme? Delikanlılık, sevdiğine sadece dünyada değil ahirette de hesap ödetmemekti..

Unutma; Allah'ın senin için bir planı var. Bu planda sana yoldaşlık edecek birini çıkartacak karşına. Senin gibi temiz birini. Gönlünü temiz tut ki gönül misafiri olarak sana gelen en az gönlün kadar temiz olsun. Çay sevdanız, yağmursa mutluluk gözyaşlarınız olsun. Siz birbirinizi bekleyin. Bekleyin ki o gün geldiğinde Allah sizinle olsun.




Dur dur dur bir dakika! Sabrın kalmamıştı değil mi? Artık ne olacaksa olsun, inceldiği yerden kopsun diyordun değil mi.. Ondan da bahsedelim biraz. Şöyle düşün Ey biçare;

Çok zengin bir iş adamısın ve bir proje için uçakla Arap Yarımadasına gidiyorsun. Yolculuk sırasında uçak çöle düşüyor. Orada bir hafta geçiriyorsun. Artık aç ve susuzluktan harap olmuş adeta ölmeyi bekliyorsun. Tam her şeyden ümidini keseceğin vakit bir helikopterin geldiğini görüyorsun. Helikopterden bir adam iniyor ve sana ihtiyacını fazlasıyla karşılayacağın erzağı veriyor. Ama bir dakika, bunun karşılığında tüm malvarlığını istiyor. Tek düşündüğün şey erzağı almazsam öleceğim olduğundan hayatın boyunca çalışıp, didinip binbir zorluk çekerek elde ettiğin malvarlığının hepsini o adama veriyorsun. Adam helikoptere binip gidiyor sende ihtiyacını karşılayarak yola koyuluyorsun.




Bir vadi görüyorsun, güç bela o vadiyi aştıktan sonra gördüğün tek şey şarıl şarıl akan şelaleler. Pişman oluyorsun. Az önce biraz daha sabretseydin hem malvarlığın elinde kalacaktı hemde ihtiyacını karşılayacaktın. Anladın değil mi? Yaşadığın belalar sıkıntılar da böyledir. Dipteyim, sondayım, depresyondayım diye düşünür artık bundan daha ilerisi olmadığını sanarsın. Halbuki ne yazık, biraz daha sabretsen varacaktın selamete..

Hem sen Allah'a güven, hiç beklemediğin anda çiçek açar umutlar..

...

VELHASIL KELAM:

"Gösünün daraldığını biliyoruz" (Hicr,97)
"Rabbin için sabret" (Müddessir,7)