Ulan ne insanlar var. Madara olunca gelip hikaye diye başka başka şeyler anlatıyorlar. Neyse anlayacaksınız zaten şimdi OLAYIN ASLINI !
Evde internet yok, bilgisayar dahi yok dıbına koyim. Rahat rahat ferre izleyip 31 çekemiyorum. Yok yani. “Dinozor döneminden” kalma yöntemlerle DVD player’a DVD alıp ferre izleyebiliyorum. Evde de TV salonda a.q. çok sık kullanamıyorum. Aldığım DVD’lerde de her istediğim ferreyu bulamıyorsun. Ne varsa içinde onu izliyorsun…Neyse, ben de her zaman takıldığım bir internet kafede işimi görmeye başladım…
“bilen bilir bu internet cafelerde akinsoft diye bi program kullanılır…” Gittiğim internet kafede de bu programla müşterileri takip eden sivilceli, iğrenç suratlı bir ERGEN var. Yalnız çocuğu bir görseniz öyle böyle değil o surata bakmak istemezsiniz, suratı; surat değil, sanki 85 yaşına gelmiş bir ninenin amcığı gibi.
“Daimi müşterilerinden” birisi olduğum kafeye gittim. Gene bu çocuk var. Yüzüne bakmadan selam verip, 3 tarafı duvarlarla çevrili masa var, oraya geçtim…
Bu dalyarağın beni, yine akinsoft’tan izleyeceğini biliyorum. Ama aldırmadım. Çünkü o kadar özgüvensiz o kadar silik bir tip ki bir kere kalkıp; “ne oluyor lan orda, sen ne izliyorsun” diyemedi. Neyse en hard, en abazalık giderici ferrelardan ferrelara yelken açıyorum. Masa altından MALAFATI sıvazlıyorum. Kendimi kaptırmışım. Bir anda bir ses duydum… Yanı başımda şu suratı sivilce ve yağlar içindeki ERGEN;
"abicim içecek bişey ister misin?" diye sordu. Bi toparlandım "yoo yok sağol" dedim.
"peki peçete jel flan ister misin abi?" dedi.
Beni iyice madara edecekti sanırım PiÇ. O sırada saniyelik bir fikirle; sandalyeyi biraz geri iterek, masaya yapıştırdığım kasığımı açığa çıkardım. MALAFAT tüm haşmetiyle TAVANA bakıyordu. Sivilceli, am suratlı ERGEN, benim MALAFATLA göz göze geldi. O gözlerdeki şaşkınlık irlandalı’dan dayak yiyen esnafta bile yoktu göreceksiniz… ve o saniyelik anda ekledim;
“sağol, peçete jele gerek yok bi el atsan yeter !”
Sivilceli, am suratlı gencin suratı iyice kızardı, dudakları titremeye başladı, artık surat surat olmaktan çıkmıştı, surat; bırak 85 yaşındaki ninenin dıbına benzemeyi 15 sene evvel, 85 yaşında ölmüş ninenin mezardaki dıbının hali gibiydi… O surat tarif edilemezdi.
ERGEN genç, hem benim haşmetimden, hem de benim HAŞMETLiNiN haşmetinden o kadar korkmuştu ki. Orada donakalmıştı, MALAFATI yuvasına geri sokup, masaya bir 10 lira bırakıp kendimi dışarıya zor attım. Gülme krizleri eşliğinde eve gittim…
Bi daha gitmedim o kafeye… Bu ayar, o ERGENi ipne bile yapmıştır şimdiye… Eve internet bağlattım sonra, bir de ucuz yollu bir bilgisayar aldım. Şimdi inci sözlüğü açtım, bir de ne göreyim; bu am suratlı ergen, gelmiş burada bu hikayeyi anlatmış. Ama tabi sonunu kendi lehine çevirmiş; (bkz: internet cafede müşteriye verdiğim ayar) AMINA KODUMUN iHTiYAR AMI SURATLISI, özgüven ekgibliğinden, binlik yapmaya kalkıp ayar yiyip, MALAFATI görünce küçük dilini yutan pislik yuvası suratlı ERGEN…