Serhat: Boş sokak, saat akşam 10. Niye koşuyodun?

Zeynep: iftarda biraz fazla kaçırdım. Formuma dikkat etmem gerekiyordu. Sen basket ben voleybol. diyip göz kırptı.

Yalan söylemiştim ama bozuntuya vermedim, gideceğimiz yere varana kadar. Zaten o göz kırpmayla eridim bittim ben * Bu arada Ramazanda miydik biz ?

Serhat: Vay be. Ben de senin gibi narin bir kızdan o hayvanımsı darbeyi nasıl aldığımı anlamamıştım. Sporcuysan iş değişir.

Evet evet Ramazandaydık. 1 saat önce dönercide iftar açtığımı unutmuşum.

Zeynep: Ben de senin gibi adam görünen sağlam birinin nasıl o darbeyle yere serildiğini anlamamıştım. için kabaymış dışın yumuşak.

Güldü. Güzel gülüyordu. Ben de güldüm.

Serhat: Ayıp oluyor ama küçük hanım. Yaşın kaç senin ? 

Zeynep: 2 ay sonra 20 olacak.

Serhat: Oo yaşıt sayılırız. Okuyo musun ?

Zeynep: Marmara Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği.

Hayatımdaki kadınlar hep zeki kadınlardı.  Sıradaki de öyle mi olacak ? Neyse ki ben de zekiydim.

Serhat: Boğaziçi/Uçak Mühendisliğindeyim ben de. Nasıl gidiyor ?

Zeynep: iyi ya dersler vs vs

Böyle 10 dk konuştuk ettik. Sonra ulaştık polikliniğe...

Cidden beğenenler sukulayabilir mi bu entryimi gencler

O an elimdeki acıyı, kafamdaki düşünceleri tamamen unuttum. Büyülendim sanki. Ancak bileğime yaptığı ters hareket aklımı başıma getirdi. Hemen elimi çektim.

Ben: Koşarken de dikkatsizsin özür dilerken de. Kimden kaçıyordun öyle deli ?

Kız: Kimseden kaçmıyorum. Bir anda önüme çıktın duramadım. Kaba olma lütfen!

Şimdi de sesiyle büyüledi beni. Haşin kız. Boyu boyuma huyu huyuma. :D Ama altta kalamadım.

Ben: Haa, suç bende yani ? Senin yüzünden yarın basketbol maçıma gidemeyeceğim! Farkında mısınız küçük hanım ?

Kız: Tamam, kusura bakma özür dilerim. Deli falan diyince karşılık verdim. Tanıdığım bir ortopedist var istersen zütürebilirim seni. 15 dakikalık mesafede.

Ben: Şuan buna ihtiyacım var, kesinlikle. Madem bir yürüyüş yapacağız, ben Serhat.

Sol elimi uzattım. O önce sağ elini sonra sol elini uzattı. Buradan sağlak olduğunu anladim.

Kız: Ben de Zeynep.

Dedi o güzel sesiyle. (Bundan sonra Serhat/Zeynep devam ediyorum)

Serhat: Güzel isim. Ee nerde bu doktor ?

Zeynep: Beni takip et.

Başladık yürümeye. Cidden hayranı olmuştum bu kızın. Bu arada kendimden ve Zeynep'ten bahsedeyim. Ben 1.78 boyunda siyah saç kahverengi göz beyaz ten kombinasyonundan oluşan hafif kaslı ama pek yakışiklı olmayan bir tiptim. Zeynep'in ise 1.73 oldugunu tahmin ediyorum. Esmer, yeşil gözlü ve çok güzel. Uzun ama ince. Saçları at kuyruğu. Ve güzel bir kokusu var. Yolda biraz daha tanımak istedim onu...

3. Bölümü de atıp gidiyorum belli ki giblenmeyecek ama olur da 5-10 kardeşim çıkarsa devam ederim hayırlı iftarlar şimdiden

... işimiz 30 dakikada bitti. Ufak bir incinmeymiş. 2-3 gün bir şey yapma, geçer dedi doktor Yalçın Bulut Bey. Oradan çıktık. Çıkar çıkmaz Zeynep'in ilk işi özür dilemek oldu. Benim yüzümden basket maçından oldun falan dedi. Cidden üzgün görünüyordu canım benim :D Ona bunun bir düzmece olduğunu söyledim. Pisliksin falan dedi. Severdim bu konuşmaları. Onunla geçirdiğim her saniye mutluluk verdi o gün bana. Ama bugünü erken kesmek gibi bir düşüncem yoktu.

Serhat: Pembe yalanımın karşılığı olarak seni evine bırakırsam beni affedebilir misin kraliçe hazretleri?

Dedim. Hafiften oynamak istedim onunla . Canım sigara çekiyordu. Çaktırmadım.

Zeynep: Gerek yok vezirim. Ödeşmiş olduk zaten. Ben tek giderim.

Sen benimle denk değilsin mesajı. iyiymiş.

Serhat: Zaten evlerimiz yakındır büyük ihtimalle. Biraz daha konuşuruz fena mı ?

Zeynep: Tamam, sen kazan bu sefer.

Hayatıma 45 dakika önce giren biriyle 15 dakika daha beraber olmak beni mutlu ediyor. Ne garip...

Serhat: Ee, yol boyu ben sordum. Sen hiçbir şeyi merak etmedin mi bu yabancıya dair ?

Zeynep: Ettim tabii etmez olur muyum ?

Serhat: Haydi sor sor!

Zeynep: Nereden geliyor bu neşe ?

Serhat: Nasıl yani ?

Zeynep: Çok enerjiksin. Neşelisin. Eğlencelisin. Sanki hiç zorluk yaşamamışsın şu dünyada. Nasıl oluyor bu ?

Serhat: Çoook. Çok zorluk çektim. Hayat karanlık olduğu kadar aydınlıktır. Neşemin sebebi ise, Ben karanlıktan korkuyorum patron...

Aradan 2 gün geçti. Öğlen 12'de kalktım. Giyindim çıktım dışarı. Birkaç işim vardı. Halledip tekrar eve geldim. Saat 4 olmuştu. internet paketim bittiğinden gelen mesajlara bakma fırsatı bulamadim. Zeynep mesaj atmış wpden. Dün numarasını almıştım DM'den yürüyerek. Mesajına baktım.

Dokunmatik telefonları sevmem yazmış. Ardında da numaralar var boşluk bırakılarak yazılan. Ya 10 ya 15 dakika sonra aklıma geldi. Hemen bir tuşlu telefon buldum. Mesaj bölümüne girerek yazılan numaraları seri sekilde tuşladım. Sonunda bir adresi vardı. Mesaj şuydu;

"Dizel Cafe'nin karşısı, kiralık tabelalı depo"

Hemen evden çıktım. Doğrudan oraya doğru gidiyordum. Sonra aklıma geldi. Bu kız bana vermeyecekse ki 2 günlük "arkadaşa" vermez, öyle bir yere kimse kimseyi çağırmaz. O yüzden arka sokaktan dolanarak seyrettim orayı. Bir sıkıntı yoktu. zütüm zütüm ilerledim.

Daha sonra iki bina arasındaki boşluktan geçerken bir ses duydum. Oraya baktım. Bi bacak gördüm sonu Converse ile biten. Hemen boşluğa atladım.

Evet, korktuğum başıma gelmişti. Benim bakarken huzur bulduğum yüzü kanlar içindeydi Zeynep'in. Üstündeki tişört omuz tarafından yırtılmıştı. Gözümden iki damla yaş süzüldü. Toparlanıp Zeynep'i kaldırdım yerden. Zor da olsa taşıdım ve o boşluktan kurtardım. Ana yola çıkaracaktım taksi falan bulurum ümidiyle. Yapamadım. Yürümedi bacaklarım, diz üstü çöktüm. Çünkü Zeynep sayıklıyordu, kollarımda can veriyordu sevip sevmediğimden emin olamadığım güzel kız. Son kelimesi "Serhat" oldu. O an yaşadığım acıyı tarif edemem. Gerisini hatırlamıyorum.

Uyandığımda hastanede yatıyordum. Hemşire hanım tahlillerimi yapıyordu. Sağ elimi göbeğimin üstüne koymaya çalıştım. Yapamadım. Kelepçeyle bağlıydı çünkü ellerim.

Zeynep: Evet, güzel filmdi. Madem buradan girdik. Ne tür filmler seversin ?

Serhat: Romantik olmasın da ne olursa olsun. Sen ?

Zeynep: Aksiyon olmasın da ne olursa olsun.

...

Böyle böyle 15 dakikayı tamamladık. Ah be güzelim, o soruyu sormasaydın daha ne numaralar vardı da bende ucuz kurtuldun. Her neyse. Soyadını öğrendikten sonra evine bıraktım. O geceden itibaren hiç aklımdan çıkmadı. Eve varıp sosyal medyadan takibe aldım hemen. Onu unutamazdım.

Uzun part geliyor

Suraya bi yere park edeyim degerlenir ilerde
Edit:Yazacagin hikayeyi gibeyim

Serhat: Kendimi kime ispatlayabilirim ?

Polis: Ha ?

Serhat: Kanıtım var. Kendimi kime ispatlayabilirim ? 

Polis: Söyle bana. Neymiş o ?

Serhat: Telefonum, o gün telefonuma mesaj geldi. Şifreli bir mesajdı. Onu çözüp oraya gittim.

Polis: Bak sen ? Polat'ın dublörünü bulmuşuz da haberimiz yok.

Serhat: Ulan hem bana laf ediyorsunuz hem de taşşağa alıyorsunuz nasıl iş lan bu!

Diye bağırdım. Bunu yaparken hafif kaldırmıştım kafamı. Yastığa tekrar koyduğumda ensemdeki şişliği fark ettim. Polis memuru yavaşça üstüme yürürken odaya biri girdi. Bizimki adamı görünce bir anda yumuşadı.

Polis: Hoş geldiniz komserim.

Komiser: Hoş bulduk. Ama gidiyoruz. işimiz bitti. Hadi yırttın Serhat Koçoğlu!

Geldi kelepçemi çözdü. Sevinmeli miydim üzülmeli miydim ? Kimdi o huur çocuğu ? Düşünecek gücüm kalmadı,  kendimi uykuya verdim

Beğenilirse devam edicem özendim açıkçası böyle şeyler yapan üyelere bi tane de benden dedim

Ilk cugun benden o zaman.

2 GÜN SONRA

Yaklaşık yarım saattir olduğum yerde dolaniyordum. Bana burayı tarif etmişti Süleyman amca. Ama bulamadım. Zaten hangi işim rast gitmişti ki ? Yoruldum. Olduğum yere çöktüm. Burada binlerce insan vardı. Görebildiklerime bakıyordum. Kimi iyiydi kimi kötüydü. Kimi genç yaşta gelmişti buraya kimi iyice gördükten sonra bu dünyayı. Hepsinin ortak noktası 2 metrekarelik toprağa tabi olmalarıydı.

Yerde evine ekmek zütüren bir karınca gördüm. Gözlerimle takip ettim. Küçük yuvasına girdikten sonra tekrar etrafıma bakındım. O ismi sonunda görmüştüm.

ZEYNEP ERTÜRK

Karşımda 2 çocuk vardı. Üstleri başları pislik içindeydi. Ellerinde parlayan kelebeklerle kurbanlarını bekliyorlardı. O ara yolda Zeynep'i bekledikleri gibi. Ama karşılarındakinin kaybedecek bir şeyi yoktu. Hodri meydan dedi.

Önce uzun olanı saldırdı. Adı Muzaffer'di. Onu alt etmek kolay oldu benim için. Sağ kolunu tutup elindekini düşürdükten sonra takla attırdım. Diğeri Ali'ydi. Daha zor bi tipe benziyordu. O da ilk saldıran taraf oldu. Onun da elindekini kolayca hallettim. Ama taklaya gücüm yetmedi. Boğuşma başladı. Üstüne çıktım ve sağlam yumruklar indirdim. intikam ateşiyle yüzünü soyuyordum. Derken taşşaklarımda bir acı hissettim. Ardından sırtımda bir kegib. Bir ikincisi daha! Sonuncusu iki kürek kemiğim arasına gelmişti. Yere yığıldım. Tüm vücuduma bir ısı yayıldı. Sanırım ÖLÜM böyle bir şeydi.

SON

Serhat: Nedir bu hemşire hanım?

Dedim kelepçeyi göstererek. Cevap vermedi. Tarihi sordum. Söylemedi. Hemşire dışarı çıktı. Biraz sonra 2 polis memuru girdi içeri. Neler olup bittiği biraz netleşti zihnimde. Ama emin olamadım. Polisler bana sorularını yöneltmeden ben onları soru yağmuruna tuttum.

Serhat: Neden buradayım memur bey ? Tarih ne ? Saat kaç ? Neler oldu?

Polis: Lan huur çocuğu, bir de salağa yatıyor şuna bak ya. Ağzını burnunu kırarım senin!

Diyip üstüme geldi. Diğer memur tuttu onu. Dışarı çıkardı, sakinleştirdi. Sonra tek başına girdi odaya. Aynı soruları ona yönelttim ve hiçbir şey hatirlamadığımı söyledim.

Polis: Bak oğlum, genç bir kıza tecavüz etmek istedin, önce darp ettin sonra bir boşluğa attın. Kız öldü. Şimdi burada salağa yatma, olayı anlat.

Sadece "Hayır." Diyebildim. "Hayır" Yumuşak, tiz bir sesle.

Polis: Bak aslanım. Alırım o adamı içeri dışarı çıkar odayı kitlerim. Gider boğazda bi çay içer gelirim. Bu bana zevk olur, sana ne olur bilmem. Hadi, 10 dakikan var.

Geçti yandaki koltuklara bacak bacak üstüne attı. Benimse aklıma telefon geldi. Mesaj. Evet o mesaj! Hemen olayı oraya bağlamalıydım...

Aramızda ya 10 ya 15 adım vardı. Yavaş yavaş, hayatımda iz bırakan o 2 günü yaşaya yaşaya yaklaştım ona. Geldim sonunda. Tutamadım kendimi, çöktüm yanı başına. Zaten dayanacak gücüm kalmamıştı. Uzun uzun oturdum. Kalkmak istemedim oradan. Keşke böyle kalsaydık. Ama izin vermemişti hayat işte. Birileri gidiyor birileri bekliyodu. Şanslı olanlar kavuşuyor şanssız olanlar kavuşamıyor. Çaresizler ise kavuşmayacağını bile bile kavuşmanın hayalini kuruyordu.

http://c12.incisozluk.com.../11507/5/783335_obd24.jpg

Benim hikayem de buydu. Bakmaya kıyamadığım, annesine sürpriz olsun diye pasta almaya giderken 2 serseriyle karşılaşmış, o hayvanlara gücü yetmemişti. Gücü yetecek kişi ise şuan hayatına küsmüştü. Yediğinden tat izlediğinden zevk alamayan, düşüncesi olmasa beyin ölümü gerçekleşmiş vaziyette bekliyordu sevdiğini. Hiç gelmeyeceğini bilse bile

1 GÜN SONRA...

http://c12.incisozluk.com.../11508/3/783353_o9757.jpg

Geldim ve başlıyorum beyler uçuşa hazır olun

Hadi bakalım ne yalan uydurcaksın merak ediyorum

uydurduğu belli ama kaliteli uyduruyo.0.22 hayal gücüne sahip liselilerin hikayesine benzemez bu.okurum ben bunu

Beyler saat 1'e başlayacam ve bitiricem hikaye aklımda ama okeye dönüyorum şuan :D