Hayatımda ilk defa birini sahiden sevdim. O da karşılık verdi. En azından ben öyle sanmıştım. Sürekli önemsiyor, yanımda oluyordu. Sımsıkı sarılmıştı hatta bi defa da. Evlenelim mi diye bile sormuştu laf arasında olsa da. Sonra biz tartıştık bi gün. Konuşmak istedim. Eski sevgilisini unutamadığını ve unutamayacağını söyledi. Hatta ortak bi arkadaşımıza bana karşı arkadaşlıktan öte bi şey beslemediğini söylemiş. Şimdi bu karaktersizlik değil de ne? Ne hakkı var lan duygularımla oynamaya? Nefret ede ede seviyorum hala çıkmıyor aklımdan. Ağlıyorum arkasından. Kötü yanı kendimle de kavga ediyorum, gururuma yediremiyorum kabullenemiyorum. Napıcam ben akıl verin beyler

napıcam diye sorma burda herkesten tek cevap alırsın gibtir et yoluna bak deriz dışarı çıksan yine aynı cevabı alcaksın ve doğrusuda bu yapacagın bişey yok

(bkz: aşk acısı böyle geçer)

panpa bu dertleşme altincisinin klagib vakası içimden o kadar çok küfür v.s bi nefret geldiki artık bu amlılra acaba hiç düzgün olanları yokmu diyorum kendi kendime bence yok hepsi böyle bu yüzdende hepsiyle oyun oynamak parmağında oynatmak gerekiyor özetle değer verirsen hayatını giberler kardeş

@1 kardeşim karıya kızma sana ders olsun bunlarla bu kadar samimi olmazsın arana çizgi çekersin hem daha çok saygı duyulan olursun.19 yaşındayım sana tavsiye veremem ama eger kafam basar ilgilenirim dersen bu sözlükte amlılarla iletişim diye bi başlık vardı onu oku. gibicidede adlı yazarı oku adam bişeyler biliyo zamanında anlatmış ben o sayede tecrübelendım kızlara bakış açım degişti sandıgım kadar masum olmadıklarını ogrendım. yanı bunlar dogal olarak stratejik şeylere kafaları şeytan gibidir huur cocuklarının sorsan washingtonın hangi ülkede oldugunu bilemez ama bi erkegin duygularıyla nasıl oynarsın desen günlerce anlatır taktiklerini stratejilerini bunlara inanma ve her zaman şüpheyle yaklaş bu şerefsizlere