Kuranda bulunan Hazret-i Musa (as) ile Hazret-i Hızır`ın (as) birlikte yaptıkları yolculukta başlarından geçeni ayet ayet buraya alalım ve bakalım başlarından ne geçmiş ve sonunda bizlere ne ders veriliyor görelim.

Hazret-i Musa (as) Hızırı as gördüğünde selam verdi ve Cenab-ı Hakkın sana öğrettiği ilimden istifade etmem için seninle gelebilir miyim dedi. Hazret-i Hızır (as): benim yaptıklarıma sabretmeye senin gücün yetmez ya musa bende allahın kendi ilminden bana verdiği öyle bir ilim var ki, sen onu bilemezsin.

Sende de, Allahın sana verdiği öyle bir ilim var ki ben de onu bilemem dedi ise de, Hazret-i Musa (as): beni inşallah sabırlı bulursun sana hiçbir işinde karışmayacağım diye cevap verdi.
Hızır (as) bu defa: o halde bana uyacaksan ben sana anlatmadıkça her hangi bir şey hakkında bana soru sormayacaksın dedi ve ikisi birlikte yürüdüler. Bir gemiye bindiler. Bir serçe kuşu geminin güvertesine kondu ve denizden bir iki yudum su aldı.

Hızır (as): ya musa benim ilmimle senin ilmin allahın alemleri kuşatan sonsuz ilmini bu serçenin denizden aldığı bir yudum su kadar eksiltmez` dedi.

Sonra Hızır (as) geminin tahtalarından bir ikisini söküp attı. Hz. Musa (as): adamcağızlar bizi gemilerine aldılar sen gemilerini batırmak mı istiyorsun dedi. Hz. Hızır (as): sen bana sabredemezsin demedim mi dedi.

Hazret-i Musa (as) özür diledi. Yürüdüler. Sokakta bir erkek çocuk gördüler. Hızır (as) çocuğu öldürdü. Musa (as) tekrar şaşırmıştı: aman ne yaptın günahsız bir canı telef ettin dedi. Hızır (as): ben sana yaptığım işlere dayanamazsın demedim mi dedi.

Musa (as): bundan sonra sana bir şey sorarsam artık bana arkadaş olma dedi ve yine yola koyuldular. Bir kasabaya vardılar. Kasaba halkından yiyecek istediler. Kasaba halkı bunlara yiyecek vermedi.

Sonra şehrin içinde yıkılmak üzere olan bir duvar gördüler. Hızır (as) bir işaretle duvarı onardı. Musa (as): keşke ücret alsaydın ihtiyacımız vardı dedi. Hızır (as): artık seninle ayrılmalıyız dedi. `

Dayanamadığın işlerin yorumunu sana anlatayım:

Gemi, denizde çalışan birkaç yoksula aitti. Onu kırarak kusurlu kılmak istedim. Çünkü peşlerinde her sağlam gemiye zorla el koyan bir hükümdar vardı.

Çocuk ise, inanmış bir anne ve babanın evladı olmasına rağmen, çok asiydi. Anne ve babasını da azdırmasından ve inkara sürüklemesinden korktuk.

Duvara gelince, şehirde iki yetim erkek çocuğa aitti. Duvarın altında onların hazinesi vardı. Babaları da iyi bir kimseydi. Rabbin onların ergenlik çağına ulaşmasını ve Rabbinden bir rahmet olarak hazinelerini başkalarının müdahalesi olmadan çıkarmalarını istedi.

Ben bunları kendiliğimden yapmadım. işte dayanamadığın işlerin iç yüzü budur.