şu verilmiş cevaplar seni tatmin ettiyse tamam sorun yok devam et fakat, neresinden tutarsam tutayım benim elime temel mantıksal önerme hataları, safsata, kör inanç geliyor.

Bir taraftan insan acizdir anlamaz, anlayamaz diyorlar. Sebebini bağlı olduğumuz koşullar (şeyler daha doğru bir ifade ama somutlaştırayım dedim) olarak gösteriyorlar. Oysa insan soyut düşünebilen bir varlıktır. Sınırları var olsa da tanrıyı kavrar. Onunla ilgili sorular üretir. Bu bağlamda allah bu sorunun zihnimizde oluşacağını bilip, "o doğmamış ve doğrulmamıştır" şeklinde açıklama yaparsa çöl bedevisi tamam da bizim için sorunlar oluşur. Lokomotif, vagon örneği ile yürümez olay.
Böyle yanlışlanamaz bir sav yaratmak sadece tanrıya mahsus bir sorun değil. Günümüzde bilgimizin yetersizliği ile bir çok yanlışlanamaz sav üretebiliriz. Evrenle ilgili buna tipik örnekler bulunabilir. Bu yanlışlanamaz savlarla evren tanrıdan bağımsız yaratıldı diyebiliriz. Tabi bu bizi imana zütürür, akılcı biriysek bu savı da tanrı fikri gibi askıya alır sınamaya devam ederiz.
Asıl büyük sorunlardan biri bu aciz insan portresinin sonucunda. insan tanrıyı öyle bilmiyor ve anlayamıyor ki insansı özellikler yüklemekten öteye geçemiyor. Peki daha henüz insansı özelliklerinden çıkmadan şu savı öne süremez miyiz: "Tanrı insanları tekrar yaratmayacak, bizi kandırıyor." Bir tık üstüne çıkalım soyutlaştırayım "Tanrı bizim bilemediğimiz bir şey ile bilemeyeceğimiz sonuçlara yol açacak.". Aslında burada bile sonuca bağlıyorum. Gelin bir tık daha soyutlaştırayım. Olayın nasıl taka sardığını görün: "Tanrı bizim bilmediğimiz bir şey ile şey yapacak." Ama diyelim ki yapmakta bir sınır. Her kavramı şeyleştirip muğlaklaştırıp bilinmez bir gelecek tasviri yapmaktan öteye gidemiyoruz yani.
Bu noktada o muğlak gelecek hakkında tanrının sözlerine güvenebilir miyiz? Aciziz. Madem bu kadar aciziz, nasıl cennete ve cehenneme böyle garantici gözle bakabiliyoruz? Güveniyoruz yani. Ama bu temelde insan için güvenmek haddi aşmaktır. Öyle bir köle formuna sokuyor ki bu düşünüş insanı, aslında burada yapabilme hak ve hürriyeti içerisinde özgürlüksüz, itaatkar bir şekli dayatıyor.

Yani özetle 1- "aciz insan teorisi tanrının bilgisini edinememe ve ona güvenememe sorunsalına yol açar", 2-"yine aynı teori bilmemekten kaynaklı bir bilinmezlik yaratır ki bu noktada soru sormak imkansızdır. Yani kavramın geleceğini baltalamayı kastediyorum. Öylece hiç gelişmeyecek ve sorgulanmayacak bir kavram." ve türevlerini buradan alıp yürütebilirsiniz.

Eğer bir ide (fikir)den fazlası varsa elimizde, somut bir ortamdan yürüyeceksek işler kolaylaşıyor. Zamanın efendisinden bahsetmiş bazıları. Burada temel bir problem var ki eğer evrenin kurallarına göre işleyen bir tanrı kurgusu yapıyorsanız zaten öncelikle insanın aciz olduğunu kabul etmiyorsunuz. Siz algıladığınızı iddia ettiğiniz bir metotla açıklama gayretindesiniz. Bu da demektir ki insan allahı algılayabilir. Bu temel safsatayı görmezden gelirsek (aslında bu durumda bizde safsata kurmuş oluruz zira yanlış bir matematik denklemini çözmek yanlış cevaba/ hatalı önermeye ulaştırır. Aksiyomlar sağlam olmalı!) zamanın olmadığı bir evrende tanrının var olması tanrının tanrısıyla bağlantısızdır. Zaman yok diye diğer sabitlerden bağımsız olduğu iddia edilemez. O halde size müjdeleyeyim TANRI ÖLÜMLÜDÜR. Eğer tanrı tüm sabitlerden bağımsızsa zaten enerjiden oluşmadığını aslında tanrının bizim evren algımıza göre "var olmayan bir varlık" olduğunu iddia ederiz. Bu da tanrı enerji değildir demek oluyor. E o halde derin bir oh çekin tanrı bu haliyle ölümsüz olabilir. işte bu noktada ne zaman ne çekim kuvvetleri ne de diğerleri olmadığı için elimizde tanrı metafiziktir. Onun hakkında bilinmezlik teorisine geri dönük (dücane cündioğlunun daireye dairdeki dairesel düşünüşü gibi ama ben bu sorunsalı aştım az kaldı açıklıyorum). Şu halde tanrıyı bilemeyiz ve bilimsel bir kanıtla doğrulayamayız. Bunu kimse aştığını da iddia edemez. Kimse bu konuyu bilemez. işte bu inanca kalmıştır.

Böyle bir tanrı modeline inanmak için sebepleriniz olabilir. Bu halde tanrının öz niteliklerinden bağımsız bir araştırmaya başlarsınız. Ama aklınıza takılabilir, tanrı bu kadar bilinmezken neden bazı özelliklerini saydı bize kuranda? Evet algılayabileceğimiz kadarını saymış diyebiliriz. Oysa bugün tanrıya atfedilebilecek şişirme 100 sıfat ve isimden fazlasına sahibiz. Gün geçtikçe geliştikçe tanrı kavrdıbının bu 100'lü zemini yetersizleşiyor. Bunlar tartışılabilir. Bu kusur tartışılabilir. Böylesine düşünmeye kapalı bir model tartışılabilir. Sanırım sonuç iman ile imansızlık arasında gidip gelir. Oysa ötesi de mevcut. Şöyle ki aslında biz dairesel düşünmüyoruz. Şekle bağlamayayım fakat bir sorgulama yapıyorsak sonunda cevap edindiysek artık yeni bir boyuta geçtik demektir. Sürekli kısır kalmıyoruz demektir bu. Evren hakkında kapasitemizi arttırarak algılayışımızı geliştiriyoruz demektir. Hele birde doğanın sınırlarını bilip bunların ötesini algılayabileceğimize dair inancımız varsa sanırım biz allahı öldürebileceğini dahi iddia edebilecek liberal bireyi yarattığımız ana gelmişiz. Aciz kuldan, özgür bireye böyle bir fark vardır. O sebeple şu an özgürce bu satırları okuyup fikir patlatırken biraz zaten tanrının anlamsal boyutuyla ters düşmüş imanı zedelemiş durumdasınız. Ha bu kuranda yazıyor mu? Biraz tasavvuftan biraz kurandan ortaya karışık bir lapa işte. Benimde midemi bulandırıyor ama ne yapayım elimden anca bu geliyor.