Başıma o kadar olay geldi. Ölümden döndüm, taciz edildim, gasp edildim, her konuda rezil olduğum olaylar oldu ama sanırım say desen sadece 1 tane sayabilirim. Bu olay yüzünden 5 yıl tüm rüyalarım bozuldu. Halen daha ara ara rüyalarıma girer. Olayı anlatayım sonra rüyaları da anlatırım.

Ablam ben 17 yaşımdayken ailemin hiç onaylamadığı bir çocukla konuşuyordu. Çocuk 1 evlilik yapmış 1 tane çocuğu var, eşi buna dayanamamış çocuğunu da bırakıp kaçmış gitmiş. Çocuk ailemle falan konuştuğunda babama küfürler yağdırmış, silahla tehdit etmişti. Ben de ablamın ilişkisini biliyordum ama hevesini alsın nasıl olsa bırakır diyordum. Çünkü çocuk hıyar olduğu gibi yakışıklı veya zengin de değildi. Kilolu kel kıllı adamın tekiydi. Ablam da bir Lima sayılmaz ama en azından üniversite son sınıf eğitimli ve çirkin olmayan biriydi. Çocuk sürekli ablamı kaçmaya ikna etmeye çalışıyordu ama ablam asla kaçmam diyordu ve ailemi sürekli ikna etme peşindeydi. Ablam benden 6 yaş büyük olsa da aklı selim biridir ve benim aklıma kendininkinden daha çok güvenirdi. Ben de yaşıma göre çok olgun biriydim. Ablamla aynı kanı paylaşıyorsak biraz akıl vardır ve vazgeçer diyordum. Bir gün bir plan yaptı ve ben oyun oynarken anlattı. Dedemler gelecekti, ablam dedemi ikna edecekti, ayrıca babamın bir tanıdığını da çocuk için babamla konuşması için de ayarlamışlardı. Bu olaylar sırasında kötü bir olay olursa bana destek çık diyordu. Ben de oyun oynarken ne desen he he deyip kabul ederim, neyi kabul ettiğim sonradan aklıma gelir. Planına uymak istemiyordum ama gün gelince ne yapacağımı da kestiremiyordum. O gün sonunda geldi, babam içeri girdiğinden beri çok sessizdi ama 3 saat boyunca tek kelime laf etmedi. Ben de gerildim ve dışarıya telefonla konuşmaya çıktım ve evden de bayağı uzaklaştım. Tam o sırada benim çıktığımı görünce babam konuyu açmış. Konuşması için gönderdikleri adam "haklısın, benim kızım olsa ben de vermezdim ama idare et" tarzı laflar etmiş. Ablam daha önce dedemle konuştuğunda da dedem "ben hiç karışmam baban bir şey diyorsa doğrudur" demiş. Ben telefonla konuşurken de çocuk gelmiş gitmiş ayrı arbede yaşanmış. Ben geldiğimde de babam" o çocuğu seçeceksen bu ailede ve evde daha fazla barınamazsın" diye bağırıyordu. Anneannem, annem ağlıyor, ablam bana ... ne yapmalıyım sence diye ağlayarak soruyordu. Bense donmuş kalmış "bilmiyorum" diye birkaç kez sayıkladım. Ablam bavulunu toplamaya başladı, annemler gitme diye ikna etmeye çalıştı sonra da bana geldiler sen ikna et diye. Ben de "kafasına koymuş nasıl ikna edebilirim ki" deyip yanına bile gitmedim. Ablam bizim yanımızdan ayrılıp babaannemin evine gitmiş ve bizden önce onu bir güzel doldurmuş. Babaannem babama kızıyordu ve evlenmelerine önayak olacağını söyledi. Yanında kalmasına da izin verdi. Babam olayları öğrendi ama bir yandan babaannemin yanında olduğu için de içi az da olsa rahatlamıştı. Ablamsa benim arkamdan adam olsaydı da sözünü tutsaydı demeye başladı ve babaannem benim ilişkilerini bilmeme rağmen ablamın gitmesine ses etmediğim için, çocukla da ayırmaya çalışmadığım için bana düşman kesildi.

Her şeyden sonra evlendiler falan ama evlilikleri de rahat olmadı. Çocukları olmuyordu ayrıca adam şerefsizin önde gideni olduğundan ablamı ara ara dövüyordu. Annem sürekli ablamı ayrılması için ikna etmeye çalışıyordu ama ablam hep siyasetteki denge politikasını oynayıp anneme umut veriyor ama ayrılmıyordu da. Bu yüzden ablama sinir olmaya başladım. Annemi elinde oynatıyordu. Bizimkiler de o salak diye böyle bir ihtimal vermiyordu. Ablamların maddi durumları da çok kötüydü çünkü ablam yarım dönemi var diye mezun olamadı ve çalışmaya başlayamadı. Ablama bile sonradan babam iş ayarladı. Çocuk ise her gittiği iş yerinde kavga edip 1 ay durmadan sürekli girdiği işlerden çıkıyordu. Buna rağmen ne zaman eli biraz para görse annemden bir kaç tırtıklayıp ödeyemeyeceği borçların altına girme meyilliydi. Bir gün araba için para ister, bir gün de annemden arsa vs için onun adına bankandan para çekmesini istiyordu. Hatta bir ara kendi zütüne bakmadan ablam kilolu diye panda diye dalga geçiyordu ablam da bu yüzden midesine kelepçe taktırmak istiyordu ama paraları yoktu. Babam sırf bunu duydu diye birkaç altın bozdurup annem aracığıyla ablamın tüm ameliyat masraflarını karşıladı. Demiştim ya annem ayırmaya çalışıyordu diye bir ara da çocuk ablamı "benden ayrılırsan üniversite okuyan kardeşinin şehirde adam tanıdıklarımı ayarlayıp onu ölesiye dövdürürüm" diye tehdit etmiş. Ben ablamın veya çocuğun palavra sıktığına inanıyorum ama sonuç olarak annemi inandırmayı başardılar ve o da fazla zorlamamaya başladı. Hatırlarsanız başta ben çocukları olmuyor demiştim. 8 ay önce ablam hamile kaldı ve ben dayı olduğuma sevinemedim bile. Bebekleri 3 gün önce doğdu ve normale göre 3 hafta erken geldi. Bebek doğdu diye onlarla barışmayı hiçbir zaman düşünmedim. Ama bir yandan da çocuk dayısız büyüyecek diye hala üzülüyorum. Bir ara üzüntümden bebeğe olur da gelecekte okur diye 1 sayfa mektup bile yazdım, sildim. Ama kararım kesin

Rüyalara gelirsek. Ben oldum olası hikayeli film gibi rüyalar görürüm ama bu olaylar yaşandığından beri 5 yıl boyunca rüyanın bir yerinde ablam gelir ve kavga ederiz. ilk başlarda rüyalarda bana ağzına geleni söylerdi ve ben ne kadar denersem deneyeyim ağzımı açamazdım. Sonrasında bunlar yerini yumruklu tekmeli kavgalara bıraktı. Bu sefer de o bana her türlü vurmasına rağmen elimi kaldırıp tek yumruk atamazdım. Bu rüyalardan kurtuluşum ise o yumrukları atmaya başlamamla son buldu. 1-2 rüyada karşılık verip kavgayı kazanınca rüyaları bir daha görmemeye başladım. Bu rüyalar dışında ben arada şiir yazan biriyim. Net olarak en güzel şiirimi ise ablamı karıştırdığım bir şiirimde yazdım. Buraya da attım hatta paylaşırım sizlerle.