Panpa cumaya gidiyom döndüğümde başlamış ol giberim belani

Kardeş allah için gibtir git

Hikayeciyi görünce geldim

sana soran oldu mu lan kimi gibtin diye dalyarak

beyler okumak istemeyenler boş beleş laf atmasın amk lütfen, hikaye sarıyorsa kendinizi gösterin ama

ha sarmazsa da belirtin ayrıntı vermeden seri seri sonunu getiririm yarı yolda bırakmam rahat olun

ne zaman biteceği konusunda bi fikrim yok ama muallakta kalmaz çünkü bu olaylardan tamamen arınmış vaziyetteyim

şu isimlendirme olayını hallettikten sonra başlarım hakkaten zormuş amk neyse hallederiz

türkiye-sırbistan, basketbol dünya şampiyonası 2010 yarı finali. herkes bilir ve hatırlar bu maçı herhalde. kerem tunçerinin son turnikesiyle öne geçişimiz ve semih erdenin son saniye bloğu, amerikanın karşısına finale çıkışımız kolay kolay unutulmaz, efsanevi bir maçtı

hikayenin çıkış noktası bugün işte. bu maçı ilkokulu okuduğum semtteki kafelerden birinde 8.sınıftan mezun olduğum arkadaşlarımla izliyorduk. esas kız ile de orada tanıştık ilk. basket maçı olduğu için tabi kimse hayvan gibi bağırarak izlemiyordu fakat son çeyrek hele son 3-5 dk tansiyon arttı tabi.

Rezerv~~

maç boyunca kıza bakmıştım nerdeyse. o güne kadar bana bu kadar farklı ve orijinal gelen bi kız olmamıştı. orijinal derken ne demek istediğimi biraz açayım; şimdi 6-7-8. sınıflar başkadır ve okuldaki ilk 5 sınıfla aralarında dağlar kadar fark vardır. 6ya geçince birden kendinizi büyümüş sanarsınız ve zütünüz kalkar. hele 8de bu züt tavan yapar. bilmiyorum yeni eğitim sistemi 4+4+4te nasıl oluyor dediğim olay 5e geçince oluyor heralde

6,7 ve 8. sınıflarda sürekli arkadaşlarım birbirleriyle 'çıkıyor' ve ayrılıyorlardı. dıbına koyayım bana o kadar saçma geliyordu ki... işte züt kalkması derken bundan bahsediyorum. sevgilisi olan erkek bizi satar, maçlara gelmez, yanımıza gelmez, ayrılınca dibimizde biterdi. sevgilisi olan kız messengerda yardırır, kafamızı giber, bebeliğine bakmadan süslenip püslenip okula gelir havalara girerdi.

heheh messenger dedim yine gitti kafa, okuldan eve gittiğimde msn i açar kimler online diye bakardım ilk işim oydu her zaman... sonra da açar metin2 kasardım biri bişey yazınca metini alta atar msne dalardım az küfür yemedim oyunda hey gidi günler ne kadar masummuşuz amk

ben 1. sınıfan 5. sınıfa kadar didem ile oturur didem ile kalkardım. sürekli sıra arkadaşı, yol arkadaşı olduk ve içten içe ilerde onunla kuracağım tatlı güzel yuvayı ve çocuklarımı düşünürdüm. çocukluk işte amk. sonra bu didem ortaokula geçince okuldan ayrılmış meğer. 6. sınıfın ilk günü gittiğimde herkes orda bi didem yoktu. çok üzüldüm kahroldum... o yıllar küresel ısınma furyası vardı, okulun ilk haftası her ders her dakika küresel ısınma sunumları izlemiştik ve ben normal dersler başlayana kadar sürekli didemi düşündüm. dersler başlayınca düzeldim çünkü ben sınıfın medar-ı iftiharı, akıllı çocuğuydum. bilgi yarışmalarında sınıfıma liderlik ederdim. sınavlarda kopya sisteminin merkezindeki elemandım. her neyse çok uzattım amk. söylemek istediğim şey şu ki; biri ne zaman küresel ısınma dese benim aklıma didem gelir

liseden ilkokula kaydığımın farkındayım fakat engel olamıyorum panpalar kusura bakmayın. kafedeki o 'orijinal' kızı anlatmak istedim sadece, bana neden orijinal geldiğini... kız sanki aynı ben, kimseye eyvallahı olmayan, zamane gibik aşk(!)ları ile yozlaşmamış gibiydi. zaten öyleydi de. ilk bakışta hissettim bunu ve o güne kadar yapmadığım veya yapamadığım bir şeyi yaptım demek isterdim, onun numarasını, ismini filan öğrendim demek isterdim ama yapamadım. zaten dıbına koduğumun maçının sonunda herkes zafer sarhoşu oldu ve dağıldık. o karambolde kız kayboldu... inanın ki o gün galibiyete en az sevinen türk bendim

kreşe kadar düştü amk seviye

ortamlarda 'ottoman slap' diye bahsedilen o blok vuruldu ve semih erden benim hayatımı çaldı diye düşünüyordum hatta. o gün yanlış hatırlamıyorsam bayramdı da, çünkü yanımda kuzenim de vardı ve o kuzenimle sadece bayramlarda görüşürdük, sadece o zaman gelirlerdi amk

o maçtan birkaç gün sonra falan okullar başladı herhalde, bir hafta falandır.. sıfır kilometre liseli olarak saçlarımı jöleleyip gitmiştim okula, ki 5.sınıftaki tiyatro oyunumuzdan sonra hiç yapmamıştım bunu. ilkokulda bir arkadaşım vardı ismi kerem olsun. kerem, kazandığım liseyi kazanan tek tanıdığımdı. onunla ilk 5 seneyi aynı sınıfta geçirip 6-7-8de ayrı düşmüştük ama samimiyetimiz devam etmekteydi. iyi çocuktu kerem, fırlamalardan değildi, benim gibiydi biraz

beyler kreş ve anaokulunda da güzel anılarım vardır fakat yaş 3-4-5 olduğundan pek anımsayamıyorum.

şaka lan şaka, evet 3 yaşımda atıldım eğitim öğretim dünyasına ama seviye kreşe düşmedi raad olun panpalar. sadece düşüncelerimin arkası boş kalmasın diye ayrıntı veriyorum biraz

şimdi herkes lisenin ilk gününü hatırlasın. yüzünüzde anlamsız bi tebessüm olması lazım hadi bakalım. ben kendi ilk günümü anlatırken kendinizinkiyle mukayese edip egonuzu şişirebilirsiniz

okul müdürümüz isimlerimizi tek tek okuyarak bizi tanıttı okulun ilk sabahında. sırası gelen mikrofonu kapıp günaydın diyerek büyüklerimizi selamlıyordu. ardından istiklal marşı okundu, müdür biraz kafa gibti, kafa gibiyordu çünkü lise 2-3-4lerin gibinde değildi müdür, herkes arkadaşlarıyla hasret gideriyor şakalaşıyordu. biz çömezler de etrafımıza melül melül bakıp müstakbel arkadaşlarımızı süzüyorduk. bu arada kerem muallaksi gelmemişti, ona güveniyordum okulun ilk gününde yanımda olacak diye...

sınıflara geçtik, herkes arkalara abandı tabi. ben de cool görünme çabasındayım fazla hareket etmemeye çalışıyorum hiç tenezzül etmeden en öne değil de bir arkasına oturdum. cam kenarındaki bitişik iki sıraydı burası, ben koridor tarafına oturdum ki yanıma alelade biri gelip oturamasın, ya güzel bir kız ya da kerem gelsin diye

ve kapıdan girene kitlendim, o neydi öyle... allahım neler yaratıyorsun d..iyemedim heyecanlanmayın lan. gelen keremdi. sevindim yine de

ilk ders ingilizceydi.. sınıfa 60-65 yaşlarında bir kadın geldi boy 1.40 falandı, lise1 çocuğu olan bizden çok kısaydı. sınıfa girdi ve karı bizimle taşşak geçmeye başladı, ağzından türkçe kelime çıkmıyor. ingilizceyi de prof konuşuyordu amk. 5dk civarı aralıksız konuştu ve ilk türkçe cümleyi söyledi: evet siz neler düşünüyorsunuz bunun hakkında... ulan daha yeni başlamışız okula, ne yapıyorsun sen ya... bu kadından daha çok çekecektik. bize zorla ingilizce şarkı söyletmeler. eğitim cdlerindeki maymun ve sincapların hareketlerini ayağa kaldırıp yaptırmalar vs.

Devam panpa dinliyorum ilerde değerlenir sen yaz

Rezzz
Serri

beyler gibicem, not defterinde yazıp arada buraya atıyorum da gitmiyor entry amk. ne uyarı çıkıyor ne gri ekran ne bişey sadece o dıbına kodumun yuvarlakları dönüp duruyor

ingilizce dersi 2 ders sürmüştü, sonraki 2 ders de fransızcaydı. amk öğle arasına kadar normal bir diyalog yaşanmadı sınıfta. buraları geçeyim, öğle arası çok güzel geçti, kerem ile takıldık sohbet muhabbet falan bizim okulun güzel de bahçesi vardır. gördüğümüz kadarıyla derslerden bağımsız olarak okul şahaneydi, kızlar level atlamıştı fakat lise lise dedikleri yer daha fazlası olmalıydı

o gün öyle gibindirik geçti, sınıfta iyi çocuklar vardı ilk günden erkekler olarak organize olup toplu dolaşmaya başladık. sınıf başkanımızı seçtik bu çocukla sonradan baya samimi olacaktım ismi de münir olsun

ilk günler böyle geçti, artık dersimize girmeyen hoca kalmadığına göre kırtasiye malzemeleri alma vaktimiz gelmişti. metro markete gidip tüm araç gereçleri toplarken telefonum çaldı, arayan keremdi. 96lılar bi hatırlasın liseye geçtiğimiz sene büyük muallaklik olmuştu, ek yerleştirmenin de ek yerleştirmesi yapılmıştı ve çok düşük puanlılar bile iyi anadolu liselerine kapak atabildiler. işte kerem de bu yolla okulu değiştirmiş onun için aramış beni huur çocuğu. huur çocuğu çünkü habersiz sessiz sedasız gitti amk. hayır gittiği okul kalite olarak bizimkinin altında fakat yeri sebebiyle gitmişmiş. kereme sövdükten sonra eve döndüm ve o günden sonra bir daha hatırlamayacaktım bile onu...

• **

biz sınıfın erkekleri olarak bazı teneffüsler basket oynar, bazı teneffüsler topluca bahçede goygoy yapar, öğle araları bazen okuldan kaçıp yarım saat pes ataraktan günleri geçiriyorduk. ilk sınav haftası geldi, hayatımda almadığım kadar düşük notlar aldım falan liseye alışıyorduk işte.. eskiden sınıfının medar-ı iftiharı olan bu çocuk nasıl en zayıf halkalardan biri haline geldi diye sorular soruluyordu sürekli

bunca gibik lise adekdotlarımı dinlediniz. şimdi beklediğiniz an geldi. o sırbistan maçındaki kızla aynı okula düşmüşüz beyler. ve ben bunu aylar sonra farketmiştim.

(internette bi gibiklik var ama anlamadım, şimdi çıkıyorum gece sahura kadar anlatırım gerekirse. en azından hikayeye başlamış olayım da gece gaza geleyim zaman geçsin diye gündüzden başladım. haydi allaha emanet panpalar)