heyecan, sevgi, mutluluk, güven, kahkahalar ve tabi ki göz yaşları...
Sanırım hayatın kısa bir özetini çıkardım az önce.
Bu duyguları jeton gibi düşünelim şimdi, başımıza gelen iyi ve kötü olayları ise birer oyun...
Beklemediğimiz ama güzel bir sürpriz yaşadığımızda, 'heyecan' jetonumuzu harcarız.
Yabancı birini veya aileden birine bir şeyler hissedersek 'sevgi',
Önem verdiğin kişilerle yaşadığın anlarda 'mutluluk',
Genelde yorulduğunda ama bazen de kendinden fazla birine inanmak istediğinde 'güven',
Kendine yakın gördüğün samimi kişilerle yaptığın esprilerde veya şakalarda 'kahkahalar'
Ve tabi yine en çok değer verdiğin insanlar için döktüğün 'göz yaşları'...
Ama ya bu jetonlar sınırlıysa...
Hiç düşündünüz mü?
Yani bize söylemedikleri bir sayısı varsa her birinin ve biz onları boşa harcıyorsak...
Sanırım bunu ben yaşıyorum...
Meraklı bir yapım olduğu için bütün oyunları merak ettim,
Bir diğer kötü huyum ise inatçılık...
Yenemediğim oyunlarda tekrar ve tekrar başa sardım.
Ve hiç durmadan hepsini ardı ardına oynayarak, yoruldum...
Tam sıradaki oyuna geçecekken, kenarda hiç jetonumun kalmadığını fark ettim...

Özet Geç

[heyecan, sevgi, mutluluk, güven, kahkahalar ve tabi ki göz yaşları..]
Bunların yerini artık sevgisizlik, mutsuzluk, güvensizlik, samimiyetsizlik ve binalar yükselip şehirler büyüdükçe hayatımızın giderek dar alanlara mahkum edilmesi kaldı.

--spoiler--

--spoiler--

Hayat Hepimizi öldürecek