tamam beyler devam ediyorum. internet kesilmesi ve boyun ağrısı yüzünden bazı gecikmeler oldu kusura bakmayın. birde telefondan yazıyordum şimdi bilgisayardan yazacağım daha hızlı olacak. her neyse. derinle mum ışığında romantik bir yemek yedik. ardından ben bunu dansa kaldırdım. bir süre dans ettik. dans bitimine doğru öpüşmeye başladık. derin'e sımsıkı sarılarak doymadan birbirimizi dudaktan öptük. derin'e olan aşkım, tutkum ve bağlılığım her geçen saniye artıyordu. onun mavi gözleri ve benim kahverengi gözlerim birbirini bulmuş gibilerdi. ona baktığım her saniye ona olan aşkım öylesine artıyordu ki bir an önce üniversiteye başlayıp bitirmeyi, askerliği yapmayı ve yeterince parayı kazanıp onunla evlenmeyi diledim. ondan başkasını sevmeyeceğime o an söz verdim. belki de ben öyle sanıyordum. gece saat 11'e falan geliyordu. restoran organizasyonu da bitti. garson geldi ve bahşiş istedi. ben elimi cebime attım ve tam parayı uzatacak iken, derin sinirle kolumu tuttu. "hayır deathburn o adama bahşiş falan vermeyeceksin." dedi. bende "neden derin? her ne kadar cenk pekekentini sevmesemde o kadar organizasyon yaptı ve para almadı." derin "o adam kadar acımasız birini hayatında hiç tanımadın deathburn! lütfen bunu yaparsan beni çok üzersin!" ben parayı cebime koydum garsona "kusura bakma" dedim. "neyse derin görüşürüz" dedim. ondan ayrılmak bana çok acı geliyordu. her saniye canımı yakıyordu. derin "deathburn aşkım bizde kalsan bugün olur mu? merak etme sana ısrar etmeyeceğim ve yalvarmayacağım. sadece yalnızım. kafede birkaç gün önce gördüğün kızlar dışında hiç arkadaşım yok ve sana ihtiyacım var." teklifi kabul ettim. sonuçta bende o olmadan kendimi yalnız hissettim ve ailemi arayıp bu akşam cengizlerde kalacağımı söyledim. ardından cengiz'i arayıp durumu anlattım ardından "ailem ararsa sizdeyim." dedim. o da kabul etti sağolsun. tam derin'e "peki nasıl gideceğiz?" derken derin "bekle" dedi ve telefonla biriyle konuştu. 15 dakika sonra kırmızı bir ferrari geldi. derin "hadi deathburn ne bekliyorsun?" dedi ve göz kırpıp dudağıma bir öpücük kondurdu. oysa bu cenk şerefsizinin arabasıydı. senelerce cimri dediğim adam, bize şuan cömertliğin kralını yapıyordu. şoför arabadan indi. ardından derin "biz süreceğiz." dedi. benim ehliyetim yoktu. derin bana gülümseyerek "ehliyetin olmadığını biliyorum yakışıklım. ama benim var. otur bizim eve sürüyorum." dedi. bende şaşırdım ve arabaya bindim. derin'in evine yol aldık ve yalnızdık.