*

Herkese selam inci halkı, şu anda pekte lüks olmayan kuruyemiş karışımımı yerken geçmişimi burada yad ederken depozitolu 250 ml lik coca colamı yudumlarken arkada youtubedan Efsane Film Top Gun\'un meşhur şarkısı Dangerzone yi dinleyerek bu entrymi giriyorum.

Sizlere biraz ailemden bahsetmek istiyorum dört kişilik klagib bir çekirdek aileyiz. Biz bize yeter durumdayız, Annem dünyanın belkide en şanssız kadını kendisi huur çocuğu babam tarafından fuhuşa zorlanmış yıpranmış, bir o kadar bizler için hala çırpınan beni ilkokuldayken sırf ben geri kalmayayım diye merdiven silmeye giderek okulun haftasonu kurslarına gönderen tek umudu ben olan rahim ağzı kanserini yenmiş, mide ülserinden dolayı midesinin yarısı olmayan ve türlü hastalık atlatmış bir kadın. Hakkı ödenmez, ondan daha sonra biraz daha bahsedeceğim.

Edit: Umarım yeterince ilgi gelir ve hikayemin devdıbını anlatırım.

Babama gelelim kendisi bu dünyada gördüğüm en lanet, pislik,alçak,adi, karaktersiz insanıdır. Kendi karısını her ne kadar utanarakta söylesem para için o güzel eli öpülesi annemi abimle ben gece kulaklarımızı tıkayarak hıçkıra hıçkıra ağlarken küçücük bedenimizde koca bir adamın yaşanmışlıklarını haykırışlarını henüz 7 li 8 li yaşlarda taşırken kirada oturduğumuz evde geceleri ayyaş huur çocuğu adilere pazarlardı. Kendi kardeşlerini dolandırır, işten sürekli kaçar, yalanlarla ömrü geçen, sürekli hazırcı bir adi şerefsizdir benim bu hayat hikayemdeki yerde yırtıp atmak istediğim bir sayfadır..

Ama bunlardan daha fazla anlatacağım hikayem, sizleri belkide yalancı huur çocuğu dedirtecek yaşanmışlığım, 20 senelik bir bedende kocaman bir öyküyü barındıran bir kalbim ve en çok değer verdiğim sizler varsınız

Bu anlattıklarım başlangıç niteliğinde sayarsak daha benden dinleyeceğiniz ders alınacak çok şey var. Devam edelim..

Ve birde abim var sürekli küfür eden henüz 20 li yaşlarında olmasına rağmen saçları dökülmüş parasızlıktan dolayı kazandığı üniversiteye gidememiş, bir o kadar garip bir o kadar zeki bir şahsiyet. Şu anda özel bir şirkette proje sorumlusu kendisi.

Ve ben paramız olmadığı için derdimi pgiboloğa anlatmak yerine buraya incici panpalarıma, sizlere anlatıyorum. Parasızlık cidden kötü birşey küçüklüğümden belli bi belimizin doğrulduğunu görmedim ya sürekli akarabalarımız yardım eder ya da Büyükşehir Belediyesinden yardım çekleri falan alırdık. Şimdi şükür düzeliyoruz gibi.

Hala kirada oturuyoruz bazen ev kirasını ödeyemediğimiz oluyor bu yüzden ev sahibimiz evimizin elektriğini kesiyor su vanasını kapatıyor insafsızlık yapıp kışın arada bir bize göz dağı verir gibi doğalgazımızı kesiyor Velhassıl kelam bunlara alıştık sayılır.

Annem demiştim evet annem şu anda 45 li yaşlarında bir kadın, babam denecek o adi adam artık Annemi o kötü pis işlerine alet etmiyor, daha doğrusu edemiyor. Baba tarafı sülalem komple bozuk zaten, karaktersiz bir babannem var torunlarını bir tutmaz abimle beni pek sevmez, bizi hor görürler herşeyden şu yaşıma kadar 5 lira bile amcalarımın halalarımın harçlık verdiğini görmedim bize. Tamı tdıbına 12 kardeşler panpalar. Arayıpta bir ihtiyacınız vesaire varmı diye sormazlar. Kendimiz geçinmeye çalıştık hep, dedem ise babam 5 yaşındayken gurbete gittiği Belçikada başka bir gurbetçi kadınla evlenmiş. Ve 6 sene sonra köye ölüm haberi gelmiş gırtlağına kadar borçlanmış ve intihar etmiş. babam denecek o haysiyetsizin pgiboloji bayağı bir bozulmuş, evet panpalar bugün babalar günüydü facede geziyorum arkadaşlarım babalarının fotoğraflarını, gölgen yeter, sensiz bir hiçiz, evimizin direği vs. güzel anlam yüklü duygulu sözler yazıp paylaşmışlar içimden bir an geçirdim keşke bende böyle düşünebilseydim keşke bende lanet o olası adama baba değilde baba gibi baba, babacan bir adama babam diyebilseydim diye o an gözümden bir iki damla yaş dökülecek gibi oldu ama kendime mani oldum beyler ne yapayım alın yazısı..

6. sınıftayken yaşıtlarım yaz tatilinde ailesi ile tatile giderken, sokaklarda top oynarken, dondurma yerken, ben artık kahvaltıda sadece zeytin ekmek yemeyelim boğazımızdan birkaç bişey daha geçsin diye gece vardiyasına bir konfeksiyona girdim, oradada çok terso gördüm artık o kadar koymuyor gördüğüm terslemeler. Ne demiş Üstad " Büyükken koymaz küçükken gördüysen tersoyu "

Bir yandan geceleri bir yavan ekmek yiyerek çalışmaya gayret ediyorum. Bir yandan cahil cüheyla adamların ağız kokusun çekiyorum öte yandan eve gidince o yıkıcı cümleleri duyuyorum. " Lan puştlar erken yatın ya da evden gidin eve misafir gelecek yakın arkadaşım " Beyler soruyorum size hiç misafir geleceği zaman babanız sizi evden kovarmıydı ? Biz biliyorduk o eve gelen mahlukların misafir olmadığını, o şerefsizlerin yakın arkadaşları olmadığını, biliyorduk.. biliyorduk ama sesimiz çıkmıyordu her ne kadar feryat etsekte birşey yapamıyorduk annemiz için birine gidip derdimizi anlatamıyorduk.. Sessizce gün geçtikte yavaşça eriyorduk.. Gücümüz yetmiyordu beyler siz bilirmisiniz o duyguyu ha? Allah kimseye yaşatmasın. Buda bizim imtihanımız diyoruz ne diyelim

Beyler paramız yoktu ama paramız oluncada asla görmemişlik yapmazdık cimri olmazdık, insanlarla iyi iletişim kurmaya çalışırdık hiç gönlümüzce şımaramamıştık annemizin babamızın kucağında hiç uyuya kalmamıştık, hiç lunaparka gitmemiştik, ailecek hiç yemek yemeye gitmemiştik beyler. Hani diyorsunuzya sabah kalkınca heyecanla çizgifilmin başlamasını beklerdik samanyolunda vs. diye. Beyler biz gönlümüzce çizgiflm bile izleyememiştik. Babam televizyonumu satmıştı beyler, tüplü, eski ramazan kolisinden daha küçük birşeydi. abimin patronunun alın evde canınız sıkılmasın diye verdiği televizyondu beyler ilk haftasında kahvede harcanmak için satılmıştı o televizyon beyler. Hiç internet kafelere gidip gönlümüzce GTA olsun Cs olsn oynayamadık beyler hiç bizden büyük birisine abi şifre yaz demedik PS cafelere gidip baba parası öldüremedik beyler PES oynayarak. Arada bir komşumuza gider onun oğluyla birlikte televizyon izlerdim ben, O komşumuzdan Allah razı olsun ondan da bahsedicem beyler " Zeliş Teyze " Babamdan daha çok yardımı dokunan Zeliş Teyzem..

Beyler ilk okuldayken derslerimiz 8 de başlardı ama ben evimize okulumuzun mesafesi 300 metre olmasına rağmen saat 6 da çıkardım evden beyler. Niyemi beyler.. Okul sıcaktı beyler evimizde kışın nadir soba yanardı. Annem gömleğini giy derdi süveterim ve kazağım yoktu, paçaları yapılmamış abimden bana kalan lacivert pantolonumuda altıma giyerdim içimede o karda kışta üşümeyeyim diye bir içlik, Ha birde Zeliş teyzenin artık oğluna olmayan yıpranmış bir yağmurluk.. Ve Annem derdi " Hadi oğlum bugünde evmiz soğuk erkenden okuluna git kaloriferin yanına otur ısın derdi" beyler.. Şimdi söyleyin ben nasıl unutayım o günleri altımda bayramdan kalma Zeliş teyzenin, komşumuzun aldığı tabanı zamanla yırtılmış ayakkabım arada evde olursa annemin evde yaptığı domates ekmeğim vede ayranımla ilk okulu çevremizin yardımıyla bitirmeye çalıştım.. Onlara minnettarım beyler..

Doğruya doğru dürüst bir delikanlı olmaya çalıştım beyler her zaman, bildiklerim gördüklerim yaşadıklarım yetmezmiş gibi beni dahada yıkan yeni bir olayı daha öğrenmiştim. Anlatayım

Birgün 8. sınıfın son haftalarında babam amcamla telefonda tartışıyor beyler, Amcam tırcı o zamanlar 60 lı yaşlarındaydı telefonda aynen şu konuşma geçiyor.

Babam : Yetmedimi artık ekmeğimize kan doğradığın abi ne istiyon benden, iliğimizi kuruttun intiharın eşiğine getirdin beni çık hayatımızdan artık.
Amcam: O karın (çok afedersiniz panpalar) yannana doymadı ben onu bide dağa çıkarıyımda orda buluyum ona müşteri eşkıyalarda tadına baksın dedi.

" Beyler benim başımdan aşşağı kayynar kazanlar döküldü zaten 2 gram aklım dengem vardı o da
şaştı beyler " Konuşma bu kadar kısa ve basit değildi biraz daha tartışmılardı ama hem cümleleri pek hatırlamıyorum hem de yazmaya yüzüm yok

Telefonu Annem kaptı
Annem: Adi, şerefsiz köpek yetmedimi yaptıkların bana bıktım sizin sülalanizden gardaşından, kan kusuyom laaaan, yetmedimi ha yetmedimi daha ne istiyon benden çocuklarımd... derken babam telefonu aldı kapattı anneme tokadı bastı abimde yaşının verdiği cesaretle babamın üzerine yürüdü ama pek bişey yapamadı, artık birde bu gerçeği öğrendik, annemi bu işlere asıl sokan adam babamın kanına giren adam amcamdı, o huuur çocuğuydu. Daha fazla kimse bize yıpratamaz derken kendi kendimizi dahada kanatmıştık beyler.. Ama o telefondaki tartışmanın nedenini hala öğrenemedim ne istemişti ne demişti amcam şerefsizi bilmiyorum.

Birazda size o eve gelen adi ahlaksız mahluklardan bahsetmek istiyorum beyler,

Babam bizi kandırmaya çalışırdı öğretmen bi abiniz gelecek, asker arkadaşım gelecek, çocukluk arkadaşım istanbula işi düşmüş o gelecek vs vs. derdi. Eve gelen adamlar beyler ne hikmetse genellikle gece saatlerinde gelir abimle ben adamı görmeden babam bizi odaya sokar burada durun derdi kapıyı kitlerdi ama bazen gördüğümüzde olurdu o mahlukatları.

Gelen adamlar gelmeden önce babamı arar isteğin varmı diye vs sorardı babam çiğ köfte ve Şaraba düşkündü hep onları isterdi. Gelen adamlar 50 li 55 li yaşlarındaydı beyler genellikle nadiren 30 lu yaşlarında adamlar geliyodu. Belliki bu adamların kendilerine hayrı yoktu, tipsiz, ter kokan, cahil insanlardı evimize gelen bu huur çocukları. Babam bu oç lar gelmeden önce dayımın anneme hediye olarak biryere misafirliğe falan giderken giyersin diye aldığı elbiseyi zorla giydirir. Ve makyaj yaptırırdı zorla zavallı kadına, Ve birde beyler abim olacak o gavatta çok afedersiniz gamsız bir adiydi her ne kadar o da benim gibi leş bir hayat sürsede benle birlikte ağlasada o gelen adamlarla çok çabuk kaynaşır konuşurdu abimin arabala zaafı vardı. O gelen adamların arabalarına sarardı o mahluklarla konuşurdu eğlenirdi o şerefsizlerin getirdikleri yemekleri köfteleri falan babamla birlikte yerdi beyler ben böyle duygusuz birisini görmedim sanki bir andan bütün olanları unutuyordu. Ama beyler ben anlamıştım o zamanlar bu hayatta yalnızdım.. Hiçbir zaman onların getirdiklerini yemedim onları tersledim benimle konuşmak isteyene ters cevaplar verdim. Sonradan dayak yiyeceğimi bilmeme rağmen beyler..

Beyler ben geceleri herkes sevgilisini gelecekteki işini vs. hayal ederken ne hayal ediyordum biliyormusunuz? o gelen huur çocuklarının bize acıdığını sırf biz 2 çocuğun hatrına yüzü suyu hürmetine evimize utançlarından artık gelmeyeceklerini zinadan vazgeçeceklerini hayal ederdim ama beyler hayaller gerçekler diye boşuna demiyorlar. Hiçbir zaman öyle olmuyor.

Not: Bir sonraki entrym de o mahlukatları hatırladıklarımı isim isim detaylı bir biçimde anlatıcam beyler.

Eve gelen o mahluklardan birazda isim ve tip olarka bahsetmek istiyorum beyler.

1- Cengiz Hoca: Bu adamla tanışma hikayemiz hayli garip, birgün abimle evde kavga ederken babam denen alçak adam geldi ikimize sağlam bi sopa çekti ve aynen şunu dedi " Sizin IQ nuzda sıkıntı var bu akşam evimize bi hoca çağırıyım da sizin IQ nuzu ölçsün test etsin dedi " Abim sinirli sinirli böyle birşey den nasıl istifade edersin dercesine babama bakıyordu. Kaşları çatılmış bir biçimde, babam abime diziyle bir vurdu o günden belli abimin günde veya gün aşırı burnu kanar burun kanallarında çatlak var. Neyse bu Cengiz bini evimize geldi leş gibi anason kokuyo huurun evladı abimi falan öptü arabası vardı çünkü abimin kanı hemen kaynadı ben hoşgeldiniz demeye bile tenezzül etmedim annem içeride gözü yaşlı bir vaziyette çay hazırlıyordu zütürdü vs. o çayla birlikte birşeyler yediler. Sonra bizi zorla yatırdı babam denen şerefsizle sabaha kadar uyumadım beyler anneme çok afedersiniz işkence uyguluyordu sanki bu adam sabah 5.20 civarı gibi çıkmıştı evden annem ağlıyodu beyler, keşke cesaretim olsaydıda o zamanlar o adama bütün içimdekileri söyleseydim keşke.. Bu arada bu adam 1.65 boylarında sıska 90 lardan kalma ceketsiz bir takım giymişti. Saçlarının sadece ense kısmı ve yan tarafları vardı keldi gözlüklü ve badem bıyıklıydı siyah saçlıydı dişleri sapsarıydı gözünün altında kahverengi kabarık bir ben vardı ve burnunda bolca siyah nokta vardı yüzündede öyle..
Eğer tanıyanınız varsa benimle iletişime geçsin bu adamı arıyorum beyler..

2- Galeride çalışan Nihat: Bu huur çocuğu şişman saçları kısa jöleyle dikili japoana benzeyen birisiydi. Abim bu adam çok klay tav oluyordu arabası vardı renault clio bize her gelmesinde şarap ve abur cubur getirirdi.

3-Babamın sahi askerlik arkadaşı Mustafa: Kendisi evliydi 2 kızı vardı motorlu kuryelik yapıyordu..
Aklıma gelenler bunlar...

Bazı şerefsizler yüzünden sinirlerim bozuldu yarın anlatmaya devam etmek istiyorum siz merak ettikleriniz varsa ister buraya ister pm den sorun.

Devam ediyorum.
• *
Size birde hayatımda gittiğim ilk pikniği anlatayım.. 9.sınıfım, Zeliş teyzenin oğlu Emre ile sokakta oynuyoruz, ben Emre ile oynarken Zeliş teyze ile kocası ilhan abi hazırlık yapıyorlardı, böyle piknik sepetlerini falan dolduruyorlardı. Aklıma geldi bir anda hayatımda hiç pikniğe gitmemiştim, mangal yakmamıştık, o atletli mangal yakan baba figürüne hiç sahip olamamıştım.

Böyle düşünürken Emrenin abisi var, Altay abi o çağırdı beni yanına, şöyle dedi. " Hadi git hazırlan bakıyım abininde çağır akşam avcılar tarafına balık ızgara yapmaya gidicez, senle abininde gelmesini istiyo babam " dedi. Neyse velhassıl kelam içimde sevinç çığlıkları kopa kopa gittim beyler yanlarında. Belkide bu hayatımda dertlerimi unuttuğum nadir zamanlardandı. Güzelce alabalık pişirmişti ilhan abi, bana 2 tane vermişlerdi yemiştim, yerken biraz kendimi kaptırmış olacağımki " yavaş oğlum daha var istersen, kılçığı yiyicen "dedi, Zeliş teyzem. Bilmiyordu ki böyle şeylere pek aşina değilim... Ama güldük orada.

Yani velhassıl kelam ilk defa bu kadar eğlenmiştim, bana sanki ailemle piknik yapıyormuşuz gibi hissettirdiler. ilk defa hamakta sallandım, bu tür zevklere pek alışık değildim, çocukken hiç bu kadar mutlu olduğumu, sorunlarımın kuş gibi hafiflediğini bir anlıkta olsun hissetmemiştim, Allah razı olsun onlardan benim için unutulmayacak bir akşamdı..

Hiçbir zaman o güzel anneme hediye alamadım. Param yoktu, sürekli yoksullukla nereye kadar diye içim parçalanır kendimi yer bitirirdim hep. Zaten ilkokulda olsun ortaokulda olsun kendi formamı hiç almamıştım, ya abimden bana kalırdı ya da başka birisinin oğluna artık olmayan beyaz gömlekleri giyerdim , okul arkadaşlarımın bana getirdiği al kardeşim bana çok büyük geliyor , sana olur dedikleri süveterleri , kazakları giyerdim , ve yine abimden bana kalan paçaları yapılmamış, yamalı , kısa gelen pantolonları giyerdim.

Hiçbir Anneler gününde adam akıllı bişey yapamamıştım annem için, ne zaman 11. sınıfta hastanede staja çıktım ilk sat maaşımı aldım birazını anneme verdim ve kalanıyla ona çok güzel bir bluz almıştım, birde yazma. ilk defa anneme hediye almıştım hem o çok mutlu olmuştu hemde ben, hala o aldıklarım durur yıpranmış olsalarda aldıklarım saklar anam onları. Atılacak bir parça değil oğlum onlar manevi değerleri olan şeyler var der. Kendi için neredeyse hiçbirşey yapamamış o güzel annem, bizim için bu adaletsiz, kahpe dünyaya katlanmış ve türlü acılar çekmişti. Ona herşey değer. O var olsun ben canımı vereyim..

Babam denen adi şerefsiz adi bir dolandırıcıydı demiştim, birazda onunla ilgili bahsedeyim. bunun yurtdışında abileri, ablaları var, durumları iyi orada zengin olmuşlar. Bizimkide ne zaman dara sıkışsa hasta numarası yapar onlardan, Türkiye' deki kardeşlerinden para isterdi onları söğüşlerdi şerefsiz. Nasıl hasta numarası yapardı biliyormusunuz? Onuda anlatayım bu adi zamanında askerdeyken Vereme yakalanmış ama ölmemiş pekekent, orada tedavi olurken yaşadıklarını aldığı ilaçları bir bir öğrenmiş, ezberlemiş, hafızaya kazımış. Bir aralar hastalığım tekrarlıyor demişti kardeşlerine, işe gitmezdi taksicilik yapardı o zamanlar, ama gitmezdi pek. Neyse kardeşleri buna birşey olacak bizler onların başına kalacağız korkusuyla buna sürekli para gönderirlerdi Ptt üzerinden, inanın bir hafta içerisinde 20-25 kez Ptt şubesine gittiğimi hatırlarım. Artık oradaki güvenliklerden bile utanır olmuştuk.

Zaman böyle ağır ağır sağır sağır geçiyordu. Birgün o dıbına koduğumun tırcısı amcam denen köpek bunun hasta olduğunu öğrenmiş ve sözde ziyarete geldi, biliyor köpek onunda kendş gibi açık gözlü dolandırıcı olduğunu ama babamın gelceğinden haberi olduğu için evimizdeki teknolojik aletleri ( crea bir note book -120 Tl-) (abimin telefonu -Galaxy wonder 60 TL -) ve birkaç daha şeyi sattırdı bize dıbına koyum. Neymiş bu durumdayken kimsenin öyle şeyi olmazmış bizi fakir sansınlar diye yaptırmış ulan huur çocuğu bizden fakiri varmı zaten. Neyse beyler sattıklarımızın parasıyla gönderdi bizi eczaneye şunları aldırdı, " enjektör , flaster, bant, sargı bezi, batikon gibi antiseptik solüsyonlar birkaç adet, vs aklıma gelmeyen birkaç şey) eve gittik buna bunları sardık, yatırdık koluna falan iğne batırdı iğne izi olsun diye, ve başladık beklemeye. Akşam olmuş şerefsiz amcam eve gelmişti, geldi baktı babamın yüzü solgun sargılar falan var , sayıklıyor ama bunlar hep yalandan, para için. Neyse amcam aradı bu diğer kardeşlerini şöyle dedi. " Hee essahtan hastaymış kız, pek kötü yatıyo çürümüş falan dedi. "

Neyse işte böylelikle o haftaki Ptt mesaiside başlamıştı.. Bizim boğazımızdan haram lokma geçirenler utansın be aga, bu dünya utansın ..

Şimdilerde bu babam adisi çölyak (gluten tahammülsüzlüğü unla vs. yapılan hiçbirşeyi yiyemez aksi takdirde kolon kanseri) denilen bir hastalığa yakalandı bir amcam bu hastalıktan dolayı vefat etmişti darısı bunun başına. Annem her nekadar bu adamdan çok çektiysede vefakar birisi hala onun özel ekmeğini falan yapar yemeklerimizi ona göre pişirir vs. hakkı ödenmez. Gün geçtikçe eriyor ve kilo veriyor bir süre sonra kolon kanseri başlayacak ama üzülüyormusun diye sorarsınız açıkçası pekte gibimde değil anneme birşey olmasın yeter.

18 yaşıma kadar istanbul'da Küçükçekmecede Sefaköy'de yaşadım. Şimdi ise Ankara Etimesgut'ta oturuyorum. Beyler o 18 sene içinde ne bir Taksime ne bir Kadıköye vs. gezmelik yerlere hiç gitmedim Eminönü vs. hiç görmedim sadece arkadaşlarımın anlattıklarıyla kaldım. O kadar sene ilkokulu, ortaokulu, liseyi okudum hiçbir zaman okulla yapılan gezilere gidemedim, etkinliklere katılamadım.

Hiç unutmam 2. sınıftayız okulda tiyatro gösterisi var beyler 2 lira sadece 2lira.. bir tek ben gitmedim o gösteriye. Öğretmenim falanda zütürmedi o gün sınıfta arkadaşlarım diyodu "oğlum 2 lirandamı yok niye gelmiyon diyolardı " ben " yok işte 2 lira bize çok lazım olur boş yere annemden nasıl isterim diyemiyodum " ve bunu anneme hiçbir zaman anlatamadım kadın üzülmesin diye.

O gün beslenme saatinde 3. saatte indiler konferans salonuna beyler sınıfta yalnız ben kalmıştım geçtim en arka sıraya hıçkıra hıçkıra hüngür hüngür ağladım 1 saat , kendi kendime şöyle derdim, " demekki Allah babada bizim böyle olmamızı istiyo " Küçük bir beden için oldukça sitemkar bir cümleydi belkide..

Ben o gün ağlaya ağlaya sonunda uyumuşum gözümü açtığımda başımdaki kız kalksana yerimden geldik biz demişti, kalkarken arkamı dönüp giderken yanındaki kıza şöyle demişti " ıyyy bozuk balık gibi kokuyo " birde orada gözyaşı dökmüştüm be. Sanki ne olacak bizde dökülecek gözyaşı bitmez..

8.sınıftayız yavaş yavaş azalsada yaz yağmuru yağıyor hafif nemli bir hava var ve karne günü, canım anam rahmetli dedemin bir yeleği vardı onu verdi bana birde kareli gömlek oğlum bunları giy dedi, giydim. Yaşıtlarımın giydiği gibi pek entel dantel modern şeyler değildi eski tarzdaydılar.

Onları giyip karne almaya gittim 8 de okuldaydım karneler saat 11' de verilecekti geçtim bir sıraya oturdum tek başıma. Kimse gelmedi yanıma tektim herzamanki gibi. Ellerinde telefonlar, fotoğraf makineleri vardı sınıf arkadaşlarımın, mezuniyet fotoğrafı çekileceklerdi topluca o fotoğrafta olmayan bir kişi vardı beyler, bir ben yoktum o fotoğrafta. Birtek beni davet etmediler. Kara düzen bağlama bozlak mevsimi bir üzüntü kapladı içimi ama pek takmadım daha büyük sorunlarım, küçümsenmeyecek daha önemli dertlerim vardı...

Onlar toplu halde fotoğraf çekilirken cam tarafı pencereye yaslanmış bir vaziyette onları izledim.
Saatler böyle geçti öğretmenimiz karneleri dağıtmaya başladı tek tek herkesle fotoğraf çekiliyor, onları yanaklarından öpüp gelecek hayatları için güzel dileklerde bulunuyordu. Bazı öğrencilerin annesi babasıda vardı sınıfta, onlarlada tokalaşıp iyi dileklerde bulunuyordu, öğrencilerine onları çok özleyeceklerini söylüyordu.. Afet hocamız evet bayan ve adı Afet'ti 55 li yaşlarında kilolu pekte sevecen olmayan addıbına göre muamele yapan bir öğretmendi. Benden pek hoşlanmazdı.

Neyse sıra bana geldi karnemi alacağım, sınıfta ne annem var ne babam.. gittim
karnemi takdim etti, ve takdir belgemi verdi birtek ben almıştım o belgeyi, hocanın
yanağına yanağımı hocayı öpmek için yaklaştıracak gibi oldum kendini geri çekti, elimi sıktı hayatta başarılar dilerim dedi, ama diğerlerine dediği gibi pek güler yüzle söylemedi sözlerini. Ne bir fotoğraf çekildim ne de bir başka birisiyle vedalaştım. O an pekte karne sevinci yaşayamadım. Buruk bir sevinçti.

Hayattan bir darbede orda yemiştim. Anlatacağım hatıralarıma kahpelikle dolu bir hatıra daha eklenmişti. Bu hayata dıbıma koydu hep...

Neyse devam edeyim öğrendimki o gün mezuniyetten sonra bizim sınıf, komple ortak olarak bir kafeye gidip pasta kesmişler kutlamışlar daha sonra yemek yemeye falan gitmişler. Erkekler vs. gruplaşmış toplu sinemaya falan gitmişler. Ve beyler orada yine birtek ben yoktum çok koymadı zaten alışık değilim öyle şeylere. Şimdi arada param olunca giderim alnıaçıklara( Ankara'da bir market zinciri ) çıkarım en üst kata döner ayran alırım eski günleri kendi kendime yad ederek yerim. Oraya topluca gelen küçük çocuklar olur onlara falan çikolata alır veririm ileride onlarda kendilerinden küçüklerine öyle yapsınlar falan diye.

Ama bana en çok koyan ne oldu biliyomusunuz?

insanlar, birisinin ne yaşadığını bilmeden sırf dış görünüşüne göre, duruşuna, konuşmasına göre yargılıyorlar ve sanırım bu durumdan en muzdarip insan benim her zaman hor görüldüm hiçbir şeye layık görülmedim, dışlandım, itildim ama çok şükür hala ayaktayım

Bir hayal kurayım derdim gelecekle ilgili, annemi ve beni bu sefil hayattan kurtardığımı hayal etmeye çalışırdım ama o hayalinde birden içine sıçardım.