dedi huur çocuğu...

bir huur cocugunun drami.

Tuttu galiba

Kesin yaşanmıştır bu

Okuyacam rez

Bundan şu sonuca varıyoruz Halis Mulis huur Çocuğusun

Babama gelelim kendisi bu dünyada gördüğüm en lanet, pislik,alçak,adi, karaktersiz insanıdır. Kendi karısını her ne kadar utanarakta söylesem para için o güzel eli öpülesi annemi abimle ben gece kulaklarımızı tıkayarak hıçkıra hıçkıra ağlarken küçücük bedenimizde koca bir adamın yaşanmışlıklarını haykırışlarını henüz 7 li 8 li yaşlarda taşırken kirada oturduğumuz evde geceleri ayyaş huur çocuğu adilere pazarlardı. Kendi kardeşlerini dolandırır, işten sürekli kaçar, yalanlarla ömrü geçen, sürekli hazırcı bir adi şerefsizdir benim bu hayat hikayemdeki yerde yırtıp atmak istediğim bir sayfadır..

Ama bunlardan daha fazla anlatacağım hikayem, sizleri belkide yalancı huur çocuğu dedirtecek yaşanmışlığım, 20 senelik bir bedende kocaman bir öyküyü barındıran bir kalbim ve en çok değer verdiğim sizler varsınız

Bu anlattıklarım başlangıç niteliğinde sayarsak daha benden dinleyeceğiniz ders alınacak çok şey var. Devam edelim..

Ve birde abim var sürekli küfür eden henüz 20 li yaşlarında olmasına rağmen saçları dökülmüş parasızlıktan dolayı kazandığı üniversiteye gidememiş, bir o kadar garip bir o kadar zeki bir şahsiyet. Şu anda özel bir şirkette proje sorumlusu kendisi.

Ve ben paramız olmadığı için derdimi pgiboloğa anlatmak yerine buraya incici panpalarıma, sizlere anlatıyorum. Parasızlık cidden kötü birşey küçüklüğümden belli bi belimizin doğrulduğunu görmedim ya sürekli akarabalarımız yardım eder ya da Büyükşehir Belediyesinden yardım çekleri falan alırdık. Şimdi şükür düzeliyoruz gibi.

Hala kirada oturuyoruz bazen ev kirasını ödeyemediğimiz oluyor bu yüzden ev sahibimiz evimizin elektriğini kesiyor su vanasını kapatıyor insafsızlık yapıp kışın arada bir bize göz dağı verir gibi doğalgazımızı kesiyor Velhassıl kelam bunlara alıştık sayılır.

internetten aldı link atıyorum

Yerimi alayım değerlenicek

anladım hocam

Okuyacam

Annem demiştim evet annem şu anda 45 li yaşlarında bir kadın, babam denecek o adi adam artık Annemi o kötü pis işlerine alet etmiyor, daha doğrusu edemiyor. Baba tarafı sülalem komple bozuk zaten, karaktersiz bir babannem var torunlarını bir tutmaz abimle beni pek sevmez, bizi hor görürler herşeyden şu yaşıma kadar 5 lira bile amcalarımın halalarımın harçlık verdiğini görmedim bize. Tamı tdıbına 12 kardeşler panpalar. Arayıpta bir ihtiyacınız vesaire varmı diye sormazlar. Kendimiz geçinmeye çalıştık hep, dedem ise babam 5 yaşındayken gurbete gittiği Belçikada başka bir gurbetçi kadınla evlenmiş. Ve 6 sene sonra köye ölüm haberi gelmiş gırtlağına kadar borçlanmış ve intihar etmiş. babam denecek o haysiyetsizin pgiboloji bayağı bir bozulmuş, evet panpalar bugün babalar günüydü facede geziyorum arkadaşlarım babalarının fotoğraflarını, gölgen yeter, sensiz bir hiçiz, evimizin direği vs. güzel anlam yüklü duygulu sözler yazıp paylaşmışlar içimden bir an geçirdim keşke bende böyle düşünebilseydim keşke bende lanet o olası adama baba değilde baba gibi baba, babacan bir adama babam diyebilseydim diye o an gözümden bir iki damla yaş dökülecek gibi oldu ama kendime mani oldum beyler ne yapayım alın yazısı..

ÇALINTI BEYLER CUGU

Edit: özür dilerim lan bilmiyordum bro

Rzerve pnp anlat sen

6. sınıftayken yaşıtlarım yaz tatilinde ailesi ile tatile giderken, sokaklarda top oynarken, dondurma yerken, ben artık kahvaltıda sadece zeytin ekmek yemeyelim boğazımızdan birkaç bişey daha geçsin diye gece vardiyasına bir konfeksiyona girdim, oradada çok terso gördüm artık o kadar koymuyor gördüğüm terslemeler. Ne demiş Üstad " Büyükken koymaz küçükken gördüysen tersoyu "

Bir yandan geceleri bir yavan ekmek yiyerek çalışmaya gayret ediyorum. Bir yandan cahil cüheyla adamların ağız kokusun çekiyorum öte yandan eve gidince o yıkıcı cümleleri duyuyorum. " Lan puştlar erken yatın ya da evden gidin eve misafir gelecek yakın arkadaşım " Beyler soruyorum size hiç misafir geleceği zaman babanız sizi evden kovarmıydı ? Biz biliyorduk o eve gelen mahlukların misafir olmadığını, o şerefsizlerin yakın arkadaşları olmadığını, biliyorduk.. biliyorduk ama sesimiz çıkmıyordu her ne kadar feryat etsekte birşey yapamıyorduk annemiz için birine gidip derdimizi anlatamıyorduk.. Sessizce gün geçtikte yavaşça eriyorduk.. Gücümüz yetmiyordu beyler siz bilirmisiniz o duyguyu ha? Allah kimseye yaşatmasın. Buda bizim imtihanımız diyoruz ne diyelim

pampa hayat senın dıbına koymuş resmen