hachiko

Heykeli yapılarak ölümsüzleştirilmiştir..

2-3 sene önce izlemiştim bitmesiyle beraber fena ağlamıştım.

salya sümük ağlarım her izleyişimde

11.sinifta izlemiştim bunu ağlamıştim lan. Gece gece aklima geldi entry gireyim dedim. Izlemeyen varsa izleyin olum bu filmi ne bekliyosunuz

Beni de ağlatan tek film amk

Saat 4 ben hıçkırarak ağlıyorum mükemmel ötesi bir fılm izlemeyen dugusuz pekekenttir

Hungur hungur agladım ya bu nasıl filmdir resmen erkek arkadaşmın omzuna başımı yaslayıp ağladım..

Muhteşem bi film ve sözlüğünde en seviyeli başlığı hakediyor ama mutlaka izleyin pişman olmayı bırak bu zamana kadar izlemediğinize pişman olacaksiniz emin olun..

dün gece uykumdan feragat ederek izlediğim ılık filmi. bu filmde ağlayan ılıktır. aksini idda eden de.

Ne kadar da sağdık bir köpek bu (:

filmde resmen haçiko oynamış yok böyle bir film son sahnesinde aglayabildigimi hissettim

Haçiko (10 Kasim 1923 – 8 Mart 1935) Odate'de doğdu. 1924 yılında Tokyo üniversitesinde görev yapan Japon profesör Dr. Hidesabura Ueno, küçük bir köpek yavrusu edindi kendine. Profesör Ueno, Japoncada "sekiz tane" anldıbına gelen Haçiko adını koydu köpeğine. Safkan akita cinsi beyaz bir erkek olan Haçiko, her sabah üniversiteye gitmek için evden metroya yürüyen sahibine eşlik etti. Metronun dış kapısına kadar getirdiği sahibini uğurladıktan sonra da eve döndü. Çok geçmeden bir akşam üniversite dönüşünde metronunn çıkışında Haçiko'yu kendisini beklerken gördü profesör ve çok şaşırdı. Bu akıllı köpek sahibinin eve dönüş saatlerini hesaplayarak ve aynı yolu kullanacağını düşünerek metronun önüne gitmişti.

Ondan sonraki bir yıl boyunca, Haçiko her sabah sahibini metroya kadar zütürdü, her akşam iş çıkışında da metronun önünde karşıladı. Hiç saatini şaşırmadı.

Ama bir akşam metrodan çıkmadı profesör. Haçiko gözleri metronun kapısında gece boyunca bekledi. Bir sonraki akşam yine yoktu profesör. Üçüncü akşam metrodan yine çıkmadı. Üniversite'de kalp krizi geçirip ölmüştü profesör...

Haçiko her akşam sahibim metrodan çıkar diye inatla bekledi. Haftalar, aylar boyunca her akşam tokyo metrosunun Shibuya istasyonu'nun kapısına gitti. Haçiko tam 10 yıl boyunca sahibinin gelmesini bekledi. 12 yaşındayken metronun kapısında öldü.

(1935)

Bugün Tokyo'ya gidenlerin Shibuya istasyonunun kapısında karşılaştığı köpek heykeli Haçiko'dur. Japonlar, sadakat ve insan hayvan ilişkisinin sembolü olarak ölümünden hemen sonra 10 yıl boyunca sahibini beklediği yere Haçiko'nun heykelini diktiler.

ikinci dünya savaşı'ndan sonra da unutmadılar ve savaş sırasında tahrip olan heykelin yerine 1948'de yenisini diktiler. Bugün Shibuya istasyonu'nun o kapısı Haçiko çıkışı olarak biliniyor ve Tokyo'nun en önemli buluşma merkezlerinden biridir. Her yıl Haçiko'nun ölüm yıldönümü olan 8 Mart'da da bir çok hayvansever heykelin önünde buluşurlar. Haçiko'nun hikayesi 1987 yılında bir Japon filmine de konu oldu. Ülkemizde de Japon filmleri festivali'nde gösterilmişti.

http://c12.incisozluk.com.../11509/6/705456_of430.jpg

panpalar bende izledikten sonra baya gaza gelip akita inu alicam dedim 2 3 gun sonra kopek kovaladi dedim giberim bunlari amciklar bide kopege bakip agladigima yandim amk amcik bacaktan kapiyodu azdaha

şu ana kadar ağladığım 2 film var cidden 1.hachikodur manitanzıla felan izlemeyin ağlarsanız yaza izletin mk belki fırsattan istifade gibersiniz falan.
2.side babam ve oğlumdur

kaç yıl evvel izlemiştim. akita inu almak isteme sebebim

filmini izlemedim ama bu köpek gerçekten yaşadı. bir üniversite profesörünün köpeğidir. işe giden sahibine her sabah metroya kadar eşlik eder sonra iş çıkışı onu istasyonun önünde beklermiş. profesör kalp krizi geçirip öldükten sonra bile on yıl boyunca istasyonun önünde beklemiş ve 12 yaşında metronun önünde ölmüştür. bugün o metronun önünde bu sadık köpeğin beklediği yerde heykeli duruyor.

alın bu da kaynak

http://tr.wikipedia.org/wiki/Hachik%C5%8D

beni ağlatan tek filmdir izleyin izlettirin

çok duygusal amk

starda başlamış izlemeyen izlesin

ailemle izlediğim için kendimi zor tuttum,ama gözlerim gene de yaşardı..

size tavsiyem tek başınıza izleyin bu filmi ve içinizi boşaltın..

ve hayvanların günümüz insanlarından daha namuslu ve şerefli olduğunu görmemi sağladı.

bu filmden sonrasokakta gördüğüm her itin kafasını okşamaya başlamıştım sonra bir tane sarı köpek kovaladı bugun huur cocugu kangal gibi boyu vardı