Ben uzağı göremeyen bir panpanızım. Hayat benim için fludur her zaman. insan ve nesneleri ancak seçebileceğim kadar yakına gelirlerse görebilirim.
Her kız güzeldir o yüzden benim için. Yüzünü seçemem tabi ama kafamda ona bir şekil veririm ve
"Ulan ne güzel kız amk" derim. Yazıları, tabelaları, plakaları okuyamadığım için pek bir takıntım da yok.
Ve keyifli benim için yaşamak.

Herşey göz muayenesi olup gözümün birinin 3, diğerinin 3,5 numara olduğunu öğrenmemle başladı. Daha da kör olmaktan korktum ve gözlük aldım.
Artık yaşamaktan zevk almıyordum. Görüntü full hdydi ama tat alamıyordum.
Hani cine5 i şifreli izlemeye çalıştığımız zamanlar gibi. O durumu daha fazla sevdiğime karar verdim.
Kızları net görebiliyordum ve onlarda kusur bulmaya başlıdım.
"Ulan ne güzel kız amk" sözü gündelik hayatımdan uçtu gitti.
Tabelaları, plakaları, ufak yazıları okuyabiliyordum ve bu benim odaklanmamı engellemeye başladı. Simetri hastalığı gibi hatalar gözüme gözüme batmaya başladı.

Attım o gözlükleri. Hayat yeniden flu ve eğlenceli haline döndü.
Artık yeniden cümle içinde kullanabiliyordum şu sözü.
"ULAN NE GÜZEL KIZ AMK"