ben de hepiniz gibi kasiyerleri morartan ayarlar vermek, bilmişlik taslayan kızları tek ayarımla amuda kaldırıp öpmek, ne bileyim hocama ibretlik ayar vermek isterdim ama, kısmet değilmiş.

bize ayar yemek düştü, en acısı da tek kelime konuşmadan...

zaten gökten amcık yağsa bizim kafamıza yarak düşer amk...

sabah uyandım, duşumu aldım, kahvaltı alışkanlığım olmadığı için de kapitalizmin çarklarında gibilme görevimi tamamlamak üzere çıktım evden. bişiler yemeden sigara içmemeye de özen gösteririm aslında ama elim istemsizce yaktı bir sigara. e5'e yakın olan evimden yürüyerek e-5'e çıktım. vardığımda sigaram daha bitmemişti bile. o sırada kafaları giben korna sesinden tanıdığım gebze-harem dolmuşu, kuyruğuna basılmış kedi gibi korna çala çala geliyordu.

amın feryatları ne gibime çalıyorlarsa o kornayı. sanki ben malım, dolmuşa binmem gerektiğini unuttum da sen kornaya çalınca aklıma gelecek, dolmuşa binmek. neyse...

dolmuş kapıyı açtı. açılan kapıdan sarkan insanlar var amk, o kadar dolu içerisi. 14 kişilik dolmuşa mucizevi bir şekilde 85 kişiyi sığdırmayı başarmış adam. hala da doymamış yolcu almaya çalışıyor. neyse önce 23 kişi indi dolmuştan, meğer inen bir yolcu varmış da ona yol vermeye çalışıyorlarmış. bir kişi indiyse ben de binerim, sığarım diyerek kurbağalama stili yüzücülerinin suya atladığı gibi bir hamle ile bindim dolmuşa.

önceden hazırladığım iki lira elimde olmasa mümkün değil elimi cebime atıp para çıkaramam, o kadar yapışığız insanlarla. herifin birinin burnu neredeyse ağzımda siz düşünün aradaki mesafeyi.

bir ara çarptım herife dolmuş ani bir fren yapınca. üzerine abandım baya..

her ne kadar angara bebesi olsam da istanbulda yaşamamın da etkisiyle istanbul beyefendisi tavrımı takınıp, burnu ağzıma girmek üzere olan herife, kusura bakmayın hocam, çok dolu o yüzden dedim.

herif o an bana öyle bir bakış attı ki, keşke bir tak böceği olsaydım dedim içimden. keşke taş olsaydım, at yannanı olsaydım da görmeseydim o bakışı. iğrendim kendimden. çünkü o bakışı, o surat ifadesini ben de tanıyorum.

ağzı sigara kokan kahpe evlatlarına atılan bakış o.

allahım hayatımda kendimi daha ezik, daha rezil, daha huur çocuğu olarak hissettiğim bir an hiç olmamıştı. o an keşke bir şey olsa da ölsem yok olsam dedim.

başka param olsa bir saniye düşünmez o anda inerdim dolmuştan. yoktu param ve yolculuk bitene kadar kendimi bir tak olarak hissederek adamın yüzüne bakmadım.

bu da böyle bir anımdır. olmaz olsun...