eğer bir gün ayrılırsam

geri geldim. nişanlanınca herşey bitti artık oldu demiştim ama. çokta öyle olmadı. altına devam etmem gereken bir başlık olacak...

yarım kalmış bu.yarım kalması gerekiyor. nişanlandık çünkü. ayrılmadık..

sonra metroya gittik. konuya vakıftım artık nede olsa biliyodum metronun olayını.
konakta indik. istasyondan çıkar çıkmaz denizi gördüm karşımda.
yemyeşil çimenler taraçalar falan. insanın aklını oynatmaması elde değildi.
deniz ne ki biz ucu bucağı görünmeyen pancar tarlalarından başka ne görmüştük o zamana kadar.
antalyaya falan gitmişliğim var evet ama bu bambaşka bi yerdi.
hiçbir yere oturmak istemedim.iki simit iki meyve suyu alıp taraçalara oturduk.
asla unutmayacağım bi kahvaltıydı. artık sakinleşiyor alışıyordum izmirin olayına.
hem sevdiğim için hem kendim için kanaat getirdim ki izmir harika bir yer.
ama maalesef yine yanılıyor yine sadece zannetmekle kalıyordum.

Nihayet sabah 6 suları otobüs otogara girdi.
indim. konuşmuşmuştuk en erken 7 gibi gelirim taşıt yok falan demişti.
bende beklerim sorun yok dedim.bi cafeye girip oturdum.ama elim hep belimde.
yan bakan olsa anında çekecem silahı. büyük şehir beni yutar diye düşündüm hep.
silahta olmasa zaten höyt deseler al sana bi züt diyecek kıvamdayım. hava aydınlık değil falan.
neyse 40 dakika kadar sonra ebru kapıda belirdi.
beni çok kolay buluşuna hayret etsemde bunu sonra düşünecektim. kavuşmuştum artık.
sarıldık falan...

http://www.youtube.com/watch?v=v1vgAl9Xbks

REZERVED

iyi sabahlar devam ederim yarın.

Cebime bıçak koymayı düşündüm.
biri bişey der falan.
ama sonra güvenliklerden geçemem dedim.
silah yine aynı şekilde.ama kendimi ve ebruyu korumam lazımdı.
koca yerdi. kızla gezerken illa biri bişey söylerdi aklımca.
kardeşimin boncuk tabancasına baktım göz ucuyla.
gerçeğe çok benziyordu.
sanırım aranan kan bulunmuştu.
Ertesi gün oyuncak tabancayı belime taktım valizimi alıp bindim otobüse.
16 saat o tabanca zütümde gittim.
arada kimse çalmasın fark etmesin diye uykudan uyanıp düzledim sonra uyumaya çalıştım.
heyecandan aklımı kaçıracaktım zaman geldikçe.
yolda hep’’yarın bu zamanlar onunla olacağım’’düşüncesi vardı.
bu bile nefesimi hızlandırmaya yetiyordu.

okumalık mı bu

sonra anlattım durumu. sağ olsun baya yardım etti.
takıldığımız cafede bi abladanda aldım biraz.
sorun yok gibi duruyordu. annem babama kampa gittiğimi söyleyecekti.
babam zaten önce bahsettiğim üzere eğitim konusunda çok alakalı değildi.
zaman gelmişti. ertesi gün gidecektim. internetten izmir fotolarına falan baktım.
aklımı kaçıracaktım. baya şehrin içinde deniz vardı.
insanlar alkol alıyorlar denize nazır falan.
bizim orda tekele girsen adama dinsiz deyip şeytan diye taşlarlar.
öyle büyüdük. korkmuştum.nüfusunu falan araştırdım nedir ne değildir.
metro diye duyduk ama tren baya yerin altından gidiyomuş.
onada iyice bi bakındım. geriye sadece korkumu yenmek kalmıştı.
onunda aklımca sanırım çaresini buldum dedim.

Dübürünü gibtiğimin değilinden göründüğü gibi değildi içerden çıkanlar.
o kadar umutla biriktirdiğim paralar nereye gitmişti?65 lira çıktı içinden.
ağlamamak için kendimi zor tuttum. parayı kardeşim mi arakladı
ben mi az attım bunların hepsini düşünüyordum evet ama asıl sorun gidemeyecek oluşumdu.
oturup biraz karardıktan sonra poşete doldurdum paraları. fırına gidip tümlettim
otogara gittim ve bir izmir bileti aldım.bu ancak böyle olurdu.
daha sonra dönüş için ebruyla konuştuk.
evden hiç para almadan burslarla geçiniyordu.
dönüşü ben alırım demişti.
şimdi geriye sadece 2 günlük otel paramı ve cep harçlığımı bulmak kalmıştı.
önce anneme durumu anlattım. önce korktu ne işin var koca izmir bilmem ne.

dinliyorum panpacım devam et sen

reserved

devam ederiz yarın yine.

o yaşıma kadar izmir Ankara ist vs görmemiştim. gitmemiştim hiç.
ama artık gitmeli uğruna gecelerce ağladığım sevdiğimi görmeliydim.
kararım karardı. onunla sonuna kadar gidecektim. kafaya koymuştum izmire gitmeyi.
lakin nasıl. param yoktu bunu karşılayacak kadar.
sanayiden arkadaşıma açılmaz bir kumbara yaptırdım.
içine günde 1-2 atmaya başladım.
hesaplarıma göre 2.5 ay sonra falan gidebilirdim.
kumbarayı koydum. geldim attım. gittim attım. bazen kağıt paralar bile attım.
kafamdakine göre baya hızlı gidiyordu her şey.bu arada dershane yine güme gitmişti.
asıl amacım onu tamamen elde etmek olacakken ben yine günlük şeylerin peşine düşmüş aslolanı unutmuştum.
yaklaşık 2 ay sonra kumbarayı açtım...

Benim bu depresif tavırlarım bizi ayrılma noktasına getirmişti.
aşırı tartışır olmuştuk.
boru değil kız izmirde çok iyi bir bölm okurken ben 1 yıl daha çabalamak zorunda kalacaktım.
görünen yol belliydi.ama yürmek biraz züt istiyordu.
nihayetinde Anadolu öğretmen lisesi çıkışlı olduğum için tüm arkadaşlarım gibi bende bi öğretmenlik okuyabilirdim ama onun için bekledim.
öğretmene verecek kız var mıydı hadi verdiler ben bunu nasıl kaldıracaktım.
bunları hesap edip bekledim ama ne beklemek.
artık ağır gelmeye başlamıştı her şey.

öss açıklandığında nihayet beni bir kez daha ezmişti.
onun kazanıp benim kazanamayışım yıkmıştı beni.
dedemlerde terasa hapsettim kendimi. günlerce ağladım.
artık kaldıramaz olmuştum bu ezikliği.
ebru ise yine kendine yakışanı yapmış tüm bu acılarımı bi nebze dindirmek adınada olsa
bam telime basıyor güzel teselliler veriyordu.
oda olmasa artık internet sayfalarının yanlarında çıkan viral reklamlarda ‘’üniversiteli veriyor’’
yazıları beni çıldırtır hale gelmişti zaten. tercih yapmak konusunda sordu nereyi yazmamı istersin diye sordu.
ben hep ne istersen onu yap dedim ama izmir olayı içimi yakmıştı.
o artık izmirdeydi.
bense akdenizin doğuanadolu sınırında küçük bir ilçede kalakalmıştım

Zamanla kaynaştık arkadaşlıklar oturdu vs.
geçen zamanın ömrümden gittiğini össye girene kadar hiç hesaba katmadım.
okuldan sevgilim vardı artık.2 yıl çok zor zamanlar geçirdik.
ama tutunduk hep birbirimize.gel zaman git zaman okul bitti.
buraları biraz hızlı geçelim dinazorlara lise anıları sıkıcı geliyor farkındayım.
üniversiteye gidecektik artık. arkama baktığımda takutak bi lise geçip gitmiş ve elimde hiçbirşey yoktu.
uğruna o yaşlarda her şeyi vereceğim sevgilim kafası çalışan dzenli gerçekten yaşamasını bilen biriydi.
onun yanında hep ezik hissettim kendimi.

başlayalım.

ehehehe, hoşgeldin. sonra okuyacam.