ailem tatil için yalovaya gitmişti ben ise mk mağazasından yıllık iznimi alamadığım için evde kalmıştım 1 hafta boyunca evde tektim. Ailemi yola koyduktan sonra eve dönerken 8 bira çerez ve sigaramı almıştım bi güzel letonya maçını arkadaşlarla izledik ve arkadaşları evlerine yolladım gece 1 gibi odama çekildim arka odanın cdıbını ve benim odanın cdıbını açtımki mk az essin diye sıcaktan geberecem yoksa neyse incide ve twitterda takılıyordum o sırada da film bakıyodum kendime izleyip yatacaktım bu arada işe öğlen gittiğim için uyku problemim yoktu sabahı bekleyebilirdim yani çünkü gece tek başına evde uyumak zor oluyor pgibolojik olarak bozdolabından gelen sese bile işkilleniyosun mk.

Neyse film ararken twitterdan bildirim geldi biri beni takip etmiş baktım profiline saçma sapan yazılar var neyse dedim tam engelleyecektim mesaj atmış twittera yeni gelen özellikle takip etmesen bile atıyomuş o sıra öğrendim bunu dedim ne oluyo mk açtım mesajı saat 1'i 25 geçiyo niye uyumadın yazmış ulan dedim ne oluyo bu kim benim uyumadığımı nerden biliyo sen kimsin diye cevap attım.Çok esiyo kapat diye mesaj attı bana ananı gibim ne oluyo lan dedim içimden harbidende deli fişek gibi esiyodu kalkıp arka odanın cdıbını kapıyacaktım neyse ben bu mesajdan sonra dondum 2 dk sonra kapatıcakmısın kapatayımmı diye mesaj attı. Ulan beni bi tırsma aldı benim oda ile diğer odanın arasında uzun bi koridor var ve mk koridorunun ışığı hep açık olur bu sefer kapalı. Dedim sokucam böyle senaryoya twittera baktım mesaj yok dedim mert mami sizmisiniz olum taşşak geçmeyin lan muallakler yazdım. Cevap yok ulan beni bi korku aldı açtım müziği gecenin köründe ses olsun diye kalkıp kapıyı bile kapatamıyorum koridorda bir şey görürürüm diye 5 dk sonra elektrikler gitti o an gözlerim fal taşı gibi açıldı kalbim güm güm atmaya başladı altıma sıçmak üzereydim bütün duaları okuyordum 1 dk sonra elektrikler geldi hemen etrafıma göz gezdirdim odamdaki dolabı falan açtım içine baktım koridora yine bakamadım buzdolabının çalışma sesi falan geldi koridorda o sırada gözüme benim odanın köşesinde duran levye gözüktü ulan dedim şunu alıp allah allah yardırsammı diye düşündüm açtım bilgisayarı youtube'a girdim ceddin dede yazdım açtım müziği aldım levyeyi koridorun başına geldim ama böyle bi titreme yok gittim koşarak koridorun ışığını açtım hemen odama geri döndüm zütüm odaya gitmeye yemedi o sırada twitterdan mesaj geldi resim atmış açtım bi baktım benim resmim koridorun başında yaktayım elimde levye var ve karşı odadan çekilmiş işte bu andan sonra benim odanın kapısını hemen kapatıp kitledim

kalbim güm güm atıyor gözlerim fıldır fıldır olmuş bi yandan ceddin dede çalıyor o sırada müziği biraz kısıp kapıya kafamı dayadım ses bekliyorum tam konsantre olmuşum tam kafamı çekecekken buzdolabının kapanma sesi geldi motoru durmuştu dedim elektiriklermi kesildi hayır pc çalışıyor dahada tırsmaya başladım twitter'a baktım 1 mesaj daha var açtım yine resim benim odanın kapısı sadece bu var mk polisi arayacam ne diyecem adamlar gelicekler beni gibecekler ben korkularımla yüzleşmem lazım diyerek kendime biraz özgüven pompaladım ama nafile o sırada kapıya biri omzuyla vurdu öyle bi ses çıktı o sırada korkudan senin ananı giberim orrosğu çocuğu adam gibi çık lan karşıma piiç diye bağırdım ahhh yeter lan dedim ama sadece bağırıyorum o sırada da komşular indi bizim kapınin zilini çalıyolar ulan gidipte açamıyorum 1 dk sonra dış kapı açıldı bizim komşuların seslerini duydum konuşuyolardı sonradan gittiler kapı kapandı ortamı sessizlik aldı tekrardan ulan 3.kattayımda aşağıda atlayamıyorum girdim yorganın içine aldım levyeyi açtım 10.yıl marşını dinlemeye başladım

yatakta beklerken bi yandanda 10.yıl marşı çalıyor ben ise artık korkuya bağışıklı olmuş bi hale gelmiştim hiç bir şey hissedemiyordum gözlerimi kırpamıyordum odaklanmıştım sadece, mantıklı düşünemiyordum bu tip olaylar sadece filmlerde olur mk bu ne lan diyordum kendime çok fazla inanmazdım ama boyutlar arası varlıklar hakkında bi kaç şey okumuştum.10.yıl marşı bitmişti tekrar sessizlik kaplamıştı şu komşu olayına bi anlam veremiyordum kapıyı biri açıp komşularla konuşmuştu ve onları geri yollamıştı bu beni daha çok korkutmuştu bu sırada ev telefonu çalmaya başladı içerdeki odadan geliyordu telefonun sesi bile artık beni korkutuyordu sonra telefonun açılma sesi geldi 1 dk sonra kapandı ardından twitterdan bi mesaj geldi annen aradı seni merak etmiş diyordu. Artık çıldırmak üzereydim ya rüya görüyordum yada bunlar gerçekti o an büyük bi cesaret topladım orhan gencebay'dan dokunma şarkısını açtım verdim son sesi aldım levyeyi elime odamın kapısının önüne gittim kulağımı dayadım kapıya hiç bi ses gelmiyordu kilidi yavaşça çevirmeye başladım tık sesi geldi işte o an inanılmaz korktum şuan tamamen korunaksızdım. Yavaşça kapı koluna sarılıp aşağı doğru indirdim ve kapı dilinden ayrıldı koridorun ışığı odama yansıyordu.

kapıyı yavaşça açtım karşıdaki odanın kapısı ve penceresi hala açıktı. Elimde levye dikkatli dikkatli yürümeye başladım hemen sağımdaki mutfağı kontrol ettim her adımımda karşıma bir şey çıkıcak üstüme bir şey atlayacak diye korkuyordum. Mutfağa girdim her şey yerli yerindeydi o sırada koridordan ses geldi bizim buzdolabı koridordaydı belki buz kırılma sesidir dedim içimden ama bu sadece temenniydi tabikide. Hazır mutfağa girmişken birde bıçak aldım yanıma mutfaktan çıkıp koridora girdim yavaş adımlarla karşı odaya doğru ilerliyordum artık kalbimin atış sesini duymuyordum gözlerim yerinden çıkıcak gibiydi adrenalin patlaması yaşıyordum odaya girmeden elimi odaya sokup hemen yandaki ışık düğmesine basıp odanın ışığını açtım kafamı odaya soktum hiç bir şey yoktu

tam karşımda bi dolap vardı ve baya büyüktü bazen küçük kardeşimi korkutmak için içine girerdim tam korku filmi senaryosu gibiydi o anda giberim klişesini diyip dolabı birden açtım bi tırsma gelmedi değil ama hiç bir şey yoktu. Artık korkum yavaş yavaş azalıyordu acaba şizofrenimi başladı diye düşünüyordum odayı iyice kontrol ettikten sonra pencereden dışarı baktım sokakta kimsecikler yoktu o anda cep telefonum çaldı pencereyi kapattım ve içeri döndüm arayan babamdı dedim hayırdır gece gece niye aradınız o da annemin 15 dk önce evi aradığını ve bi arkadaşının çıktığını söyledi babam bana niye arkadaşınla kaldığını söylemedin bize dedi bende o an şok oldum ne diyeceğimi bilemedim baba benim uykum var yarın konuşuruzdeyip telefonu kapattım. Yine işkillendim gittim odaları tek tek kontrol ettim dolaplara baktım tuvalete baktım yatak altına baktım hiç bir şey bulamadım işin garibi her şey bıraktığım gibi hiç bozulmamıştı

bu sırada da orhan gencebay dokunma şarkısı bitmiş youtube otomatik çal ile başka bi şarkıya geçmişti millet uyanmasın diye koşarak gidip youtube'u kapattım kafamı dağıtmam lazımdı bu gördüklerim hayal falan olamazdı imkansız mk diye içimden geçiriyordum tuvalete gidip sıçmam lazımdı kapıyı açık bıraktım bi güzel sıçıp odama döndüm bu gece bana uyku yoktu gibsen uyuyamazdım kafamı dağıtmak için ferre izlemeye karar verdim bu gerçekten çok cesurca bi hareket olucaktı o sırada twitterdan bi mesaj daha geldi aha dedim yapra yedik açtım twitterı çok heyecanlıydım yine aynı kişidendi.Ve bi fotoğraf ile mesaj bırakmıştı fotoğrafta benim camdan dışarı bakarkenki fotoğrafımdı yaklaşık 5 dk önce çekilmişti ben sokağa bakarken biri beni izliyormuş altında da BEKLE diye mesaj atmıştı ananı gibim neyi beklim diye geçirmeye başladım içimden artık bu kadar şey fazlaydı kimsden de yardım alamıyordum mutfağa geçip suyumu aldım odamın kapısını kitleyip yatağıma geçtim 1 saat debelendikten sonra sızıp kaldım...

merdivenleri yavaş yavaş çıkıyorduk önceden taşşak geçen arkadaşlarım benden fazla korkmaya başlamışlardı 1.katın merdivenlerini bitrimiştik hafif bi uğultu vardı acaba çatıdaki kapımı açıktı rüzgarı tenimizde hissediyorduk apartmanın içi birden soğumuştu o sırada üst katlardan bi kapı açılma sesi geldi biz hemen duraksadık birazcık bekleyelim diye arkadaşlarımı uyardım kapı kapandı ama aşağı kimse inmedi belkide çöp bırakmışlardır dedik birbirimize ama bizim apartmanda kapıcı yoktu 2.katın merdivenlerinide tamamlayıp sonunda bizim kata geldik. Kapıyı açmadan kulağımı kapıya getirdim içerden ses geliyormu diye bakmak için biri bizi şu halde görse hırsız zannederdi gerçekten içerden hiç bi ses gelmiyordu artık ortam baya gerildi arkadaş ışığı kilide tuttu kilide anahtarı soktum ve çevirmemle kapı birden açıldı ananı gibim dedim sessizce arkadaş ne oldu dedi ben kapıyı 2 kez kitlemiştim hiç kilit açılmadı dedim. Arkadaşta belki unutmuşsundur dedi ama unutmadığıma emindim 3 kişi eve girdik koridor ışığı kapalıydı ama benim odanın ışığı açıktı yavaş yavaş benim odaya doğru ilerledik 3 kişi birden daldık odaya hiç bir şey yoktu arka odadan pencere açılma sesi geldi bi anda 3 ümüzde ananı gibim ne oluyo dedik hemen geri çekildik ben odada levyemi aramaya başladım ama bulamadım ulan koskoca levye nereye kaybolmuş olabilir diye düşünmeye başladım o sırada mami amaan giberim diyerek tek başına odaya girdi beyler gelin gelin dedi o sırada zil çaldı ben hemen kapıya gidip delikten baktım üst kat komşumuzdu açtım kapıyı hayriye abla bana oğlum 2 saat önce size kurabiye getirmiştim arkadaşınızla yersiniz diye annen aradı beni arkadaşınla kalıyormuşsun 2 saat öncede o açtı kapıyı bana sende markete gitmişsin galiba merak ettim sizi dedi. Bende içimden bu kim mk diye geçirmeye başladım sağol hayriye abla deyip kapıyı kapattım.O sırada mutfağa gidip gerçekten kurabiye varmı diye bakmaya gittim masanın üzerinde gerçektende kurabiye vardı bu gece burda kalıcaktık geçtik odaya açtık filmimizi izlemeye başladık işte olanlar bundan sonra oldu birden arkada odadaki cam kırıldı hemen koştuk taş atmışlardı sokağa baktık ama kimse yoktu o sırada karşıdaki boş ahşap evde bi karartı gördüğünü söyledi mami. Bende taşşak geçme ulan dedim ama çocuk ciddiydi 3'ümüzde karşı eve kitlenmiştik gözümüzü ayırmıyorduk konsantre olmuştuk sanki bende bir şeyler görmüş gibi oldum ama beynim bana oyun oynuyor olabilirdi cam kırılmıştı küçük suriyeli çocuk bu taşı buraya kadar atamazdı güçlü biri olmalıydı cam parçalarını topladık ve camı gazete ile kapattık odaya geçtik twittera baktım 1 mesaj vardı arkadaşları hemen yanıma çağırdım mesajı açtık bi fotoğraf ve altınad yazı vardı fotoğrafta 3'ümüz ahşap eve bakıyorduk büyük ihtimal ordan çekilmişti fotoyu gördükten sonra 3'ümüzde inanılmaz bi korku başladı fotonun altında az kaldı geliyorum yazıyordu.

5 dk düşündükten sonra bu mesaja cevap vermeye karar verdim hiç denememiştim arkadaşlarla ne yazacağımıza karar verdik.Ben direk kimsiniz yazdım ama içimden kimsin lan sen huur cocugu yazmak geçiyordu.Bi kaç dk bekledik cevap gelmedi o sırada acayip bir şey oldu...

beyler sonraki final olucak tadında bırakıcam uzatmaya gerek yok

yatakta beklerken bi yandanda 10.yıl marşı çalıyor ben ise artık korkuya bağışıklı olmuş bi hale gelmiştim hiç bir şey hissedemiyordum gözlerimi kırpamıyordum odaklanmıştım sadece, mantıklı düşünemiyordum bu tip olaylar sadece filmlerde olur mk bu ne lan diyordum kendime çok fazla inanmazdım ama boyutlar arası varlıklar hakkında bi kaç şey okumuştum.10.yıl marşı bitmişti tekrar sessizlik kaplamıştı şu komşu olayına bi anlam veremiyordum kapıyı biri açıp komşularla konuşmuştu ve onları geri yollamıştı bu beni daha çok korkutmuştu bu sırada ev telefonu çalmaya başladı içerdeki odadan geliyordu telefonun sesi bile artık beni korkutuyordu sonra telefonun açılma sesi geldi 1 dk sonra kapandı ardından twitterdan bi mesaj geldi annen aradı seni merak etmiş diyordu. Artık çıldırmak üzereydim ya rüya görüyordum yada bunlar gerçekti o an büyük bi cesaret topladım orhan gencebay'dan dokunma şarkısını açtım verdim son sesi aldım levyeyi elime odamın kapısının önüne gittim kulağımı dayadım kapıya hiç bi ses gelmiyordu kilidi yavaşça çevirmeye başladım tık sesi geldi işte o an inanılmaz korktum şuan tamamen korunaksızdım. Yavaşça kapı koluna sarılıp aşağı doğru indirdim ve kapı dilinden ayrıldı koridorun ışığı odama yansıyordu.

kapıyı yavaşça açtım karşıdaki odanın kapısı ve penceresi hala açıktı. Elimde levye dikkatli dikkatli yürümeye başladım hemen sağımdaki mutfağı kontrol ettim her adımımda karşıma bir şey çıkıcak üstüme bir şey atlayacak diye korkuyordum. Mutfağa girdim her şey yerli yerindeydi o sırada koridordan ses geldi bizim buzdolabı koridordaydı belki buz kırılma sesidir dedim içimden ama bu sadece temenniydi tabikide. Hazır mutfağa girmişken birde bıçak aldım yanıma mutfaktan çıkıp koridora girdim yavaş adımlarla karşı odaya doğru ilerliyordum artık kalbimin atış sesini duymuyordum gözlerim yerinden çıkıcak gibiydi adrenalin patlaması yaşıyordum odaya girmeden elimi odaya sokup hemen yandaki ışık düğmesine basıp odanın ışığını açtım kafamı odaya soktum hiç bir şey yoktu

tam karşımda bi dolap vardı ve baya büyüktü bazen küçük kardeşimi korkutmak için içine girerdim tam korku filmi senaryosu gibiydi o anda giberim klişesini diyip dolabı birden açtım bi tırsma gelmedi değil ama hiç bir şey yoktu. Artık korkum yavaş yavaş azalıyordu acaba şizofrenimi başladı diye düşünüyordum odayı iyice kontrol ettikten sonra pencereden dışarı baktım sokakta kimsecikler yoktu o anda cep telefonum çaldı pencereyi kapattım ve içeri döndüm arayan babamdı dedim hayırdır gece gece niye aradınız o da annemin 15 dk önce evi aradığını ve bi arkadaşının çıktığını söyledi babam bana niye arkadaşınla kaldığını söylemedin bize dedi bende o an şok oldum ne diyeceğimi bilemedim baba benim uykum var yarın konuşuruzdeyip telefonu kapattım. Yine işkillendim gittim odaları tek tek kontrol ettim dolaplara baktım tuvalete baktım yatak altına baktım hiç bir şey bulamadım işin garibi her şey bıraktığım gibi hiç bozulmamıştı

bu sırada da orhan gencebay dokunma şarkısı bitmiş youtube otomatik çal ile başka bi şarkıya geçmişti millet uyanmasın diye koşarak gidip youtube'u kapattım kafamı dağıtmam lazımdı bu gördüklerim hayal falan olamazdı imkansız mk diye içimden geçiriyordum tuvalete gidip sıçmam lazımdı kapıyı açık bıraktım bi güzel sıçıp odama döndüm bu gece bana uyku yoktu gibsen uyuyamazdım kafamı dağıtmak için ferre izlemeye karar verdim bu gerçekten çok cesurca bi hareket olucaktı o sırada twitterdan bi mesaj daha geldi aha dedim yapra yedik açtım twitterı çok heyecanlıydım yine aynı kişidendi.Ve bi fotoğraf ile mesaj bırakmıştı fotoğrafta benim camdan dışarı bakarkenki fotoğrafımdı yaklaşık 5 dk önce çekilmişti ben sokağa bakarken biri beni izliyormuş altında da BEKLE diye mesaj atmıştı ananı gibim neyi beklim diye geçirmeye başladım içimden artık bu kadar şey fazlaydı kimsden de yardım alamıyordum mutfağa geçip suyumu aldım odamın kapısını kitleyip yatağıma geçtim 1 saat debelendikten sonra sızıp kaldım...

devamı gelicek...

hiç istemediğim bir şey olmuştu uyuyakalmıştım sabah 7 gibi gözlerimi açtım normalde bu saatlerde kalkıp mutfağa gidip su içip tekrar yatıyordum ama bugün farklıydı hemen yataktan kalktım camı açıp sokağa baktım millet işe gidiyordu insan görmek iyi gelmişti bende içime temiz havayı çekip sokağa bakmaya devam ettim o anda köşede birisinin olduğunu gördüm bizim köşemizdeki apartmana dikkatlice bakıyordu artık şizofrenik hareketlerim başlamak üzereydi ama dün gece yaşadıklarımın hiç bi izahı yoktu eskiden karşımızdaki terk edilmiş ahşap eve bakmaya korkardım şimdi gözümü ordan ayıramıyorum balatta oturduğum için çoğu yer ahşap ev ve daracık sokaklar gerçekten geceleri bu sokaklarda hayatta yürünmez açtım kapıyı gidip elimi yüzümü yıkadım evde ekmek kalmamıştı anahtarımı aldım kapıyı tam açıcakken delikten bakmaya karar verdim hiç kimse yoktu amaaaan deyip kapıyı açtım yinede kendimi kandıramazdım korkuyordum aşağı indim yerde faturalar vardı incelerken arada bi kağıt gördüm gece yine misafirin olucam yazıyordu. Ulan dedim evde kalanı gibsinler aradım arkadaşı dedim bu gece sizde kalıyorum anlaştık gidip ekmeğimi aldım bizim sokağa döndüm o anda bizim apartmanın önünde kahverengi paltolu bi adam vardı kçük bi mahalle olduğu için herkes birbirini tanırdı bu adamı hiç görmemiştim kapıyı açıp apartmana girdi ben biraz işkillendim biraz bekledim sokakta 10 dk sonra apartmana girdim yavaşça eve girdim artık şu pgibolojisinden kurtulmam lazımdı ama aşağıdaki kağıt beni tekrar korkuya çekmişti mutfakta peynir ekmek yaparken apartman boşluğundna acayip sesler gelmeye başladı ulan dedim kapıyı falanmı zorluyorlar acaba delikten baktım kimse yok sesler yukardan geliyodu kapının kilitlerini kontrol edip mutfağa geçtim kahvaltımı yapıp biraz oyalandım

bilgisayara geçtim twitter ve inciye girdim twitterda mesaj yoktu o sırada telefonuma mesaj geldi saçma sapan bi numaradan AZ KALDI diye bi mesaj geldi bu mesajdan sonra hemen evi terk ettim iyice kapıyı kilitleyip sokağa çıktım hep arkama bakıp yoluma devam ediyordum arkdaşımın evine geldim girdim benim halimi görünce hemen anladı bende anlatmaya başladım ilk bana taşşak geçme dedi ama sonradan ciddi olduğumu anladı 15 senelik arkadaşımdı sağolsun kafamızı biraz dağıttık gece olmuştu acaba şuan evde neler oluyor diye düşünüyordum o sırada telefonum çaldı arayan annemdi. Oğlum evi aradım arkadaşın niye telefonları açıyor ne yapıyosun evde yemek kaldımı yedinizmi dedi o sırada ne diyeceğimi şaşırdım evde yokum desem daha kötü olurdu hemen geçiştirdim kapadım telefonu hemen arkadaşıma olayı anlattım bana mamiyide alıp sizin eve gidelimmi dedi ben biraz tereddütte kaldım ama kabul ettim artık şu olayı kapatmamız lazımdı 3 arkadaş yola çıktık bizim sokağa girdik gecenin 12'siydi suriyeli çocuklar cirit atıyodu sokaklarda etrafımızı kolaçan ettik benim odanın ışığı açtıktı açık bırakıp bırakmadığımı hatırlamıyordum. anahtarı cebimden çıakrtıp dışa kapıyı açıp 3 arkadaş apartmana girdik. Apartmanın ışıkları normalde sensörlüydü fakat bizi görmesine rağmen açılmadı arkadaş telefonundaki feneri açtı ve yavaş yavaş merdivenleri çıkmaya başladık...

o sırada acayip bir şey oldu biz bilgisayara kitlenip mesajın gelmesini bekliyorduk birden arka sokaktan çığlık sesleri geldi iki tane kız ard arda çığlık atıyordu sanki ben hemen arka odaya gittim acele ile arkadaşlarım yanıma gelip ne olduğunu sordular ulan mk sesi duymadınızmı salaklar dedim onlarda ne sesi lan korkutma mk dediler 1 kızın sesi kesilmişti hala çığlık ve ağlamaları duyabiliyordum olum bak çok yakından geliyo nasıl duymuyorsunuz dedim mami bana saçma sapan bakıyordu olum dalga geçme demeye başladı. Arkadaşlarımın ciddi olduğunu anladım çığlık sesi kesildi sadece ağlama sesi geliyordu ama çok netti sokaktada kimse gözükmüyordu yukarı kattanda gelme olasılığı yoktu o anda karşıdaki boş ahşap evin kapısının aralık olduğunu gördüm.

Karşı ev ben 5 yaşındayken yanmış soba yüzünden 5 kişilik aile ölmüştü eve sadece baliciler tinerciler uğruyordu yarısından çoğunuda tanıyordum bizim mahallede oldukları için ama evde hiç bir silüet göremiyordum orda olmadıklarına emindim ve eve pencereden tırmanıp girerlerdi kapısı hep kapalıydı evin. Camı açtım mermere oturdum sigaramı yaktım evi dikkatlice izledim sanki evde birileri yürüyordu hep bi ahşap oynama sesi vardı rüzgar olamazdı çünkü leş gibi sıcak vardı ve esmiyordu. Acaba tahtalar sıcaktan gevşiyormu diye düşünüp kendimi biraz avutmaya çalışıyordum.

Sigaramı kül tablasında yavaşça söndürdüm bizim çocuklar içerde benim odada oturuyorlardı kalkıp pencereyi kapattım tam o sırada sigortalar attı tak diye sesi geldi beyler ne çalıştırdınız mk diye söylenmeye başladım telefonda karşı odada olduğu için sokaktan yansıyan ışıkla yolumu bulmaya çalıştım o sırada da oğlum ışık getirin mk diyordum. Odadan çıkmak için elimi sallıyordum duvarı bulmak için o an elimin birinin eline değidiğimi hissettim o an inanılmaz bi titreme geldi ananı gibim diyerek koridora attım kendimi arkadaşlarda ışıkla yanıma geldiler olum içerde biri var mk dedim o an inanılmaz küfürler ediyordum kalbim yerinden çıkıcak gibiydi belkide şizofreni olmuştum kafamda kuruyordum 2 günde sadece 5-6 saat uykuyla falan duruyordum adrenalin ve korku beni ayakta tutuyordu arkadaşlar ışıkla odaya gittiler ama kimseyi bulamadılar sigortayı bulup açtık elektrikler yeniden gelmişti artık korkuya bağışıklı olmak üzereydim kalbim atmıyordu sanki.

Beyler benim uyumam lazım dedim başıma yastığa koyduğum gibi uyudum. Sabah olmuştu kalktım bizim çocuklar kahvaltı yapıyolardı bende oturup hemen bi iki bi şeyler atıştırdım.Bu sırada telefon çaldı arayan Mertti ulan içerde kahvaltı yapıyordu çocuk acaba evde telefonu unuttuda annesimi arıyordu açtım telefonu alo dedim. Kanka 2 gündür aramıyon sormuyon nerelerdesin ya dedi.Ne deyip susup kaldım kan başıma sıçramıştı beynimin hiç bi foknksiyonu çalışmıyordu alo dedim tekrar kanka ne oldu iyimisin dedi mert. Seni sonra arayım ben deyip kapattım yatağa yığıldım kapıyı kontrol ediyordum o an dış kapı açılıp kapandı. Kendimi toparladım artık ne olursa olsun normal gelmeye başlıyacaktı bunlar gerçekten fazlaydı. Mutfağa gittim mami tek başına oturuyordum sesim kesilmişti kısık sesle mert nereye gitti dedim. Markete indi dedi mami. Ulan mamide yoksa diye düşünmeye başladım. Kanka benim artık işe gitmem lazım sizde eve gidip uyuyun dedim mertte boşuna çıkmasın buraya kadar dedim mamiyide 5 dk sonra yolladım. Hemen giyinip çıkmam lazımdı işe uğrayıp ne yapıp edip yıllık iznimi alıp ailemin yanına gitmeye karar verdim yoksa kafayı yiyicektim. Hemen giyindim bilgisayara baktım aynı yerden mesaj gelmişti. Benim uyurken çekilmiş bi resmim vardı ekranda ve bu sabah çekilmişti.

Pc'nin fişini çektim hemen kapıları kilitledim apartmandan dışarı atım kendimi yanımada boxer atlet şort falan aldım hemen mahalleden koşarak uzaklaşmaya başladım. Sokakta yürüken herkeste şüphe ile bakıyordum kesin dışaradn hastalıklı biri gibi gözüküyorumdur diye düşünmeye başladım. Hemen otobüse binip iş yerine gittim iş yerinde yalvar yakar iznimi aldım normalde hayatım boyunca kimseye yalvarmaya bi tipimdir bu yüzden 1 sene sınıfta kalmışlığım vardı. Hemen Yenikapıya geçip deniz otobüsünde bilet aldım.2 saat sonra kalkıcaktı. Bende arkada boş bi bekleme odası buldum orada 2 saat kestirdim. Deniz otobüsü nerdeyse 2 saat sürdü yolda hep müzik dinleyip kafamı dağıtmaya çalıştım biraz daha rahattım ama yaşadığım hiç bir şeyi unutamıyordum ve silemeyeceğimide biliyordum. iskelede indim süpriz yapıcaktım.Eve gittim kapıyı açtılar bi güzel sarıldım aileme içeri girdim iyi bi duş alıp sahile indim bu gece kesin içicektim sahilde cafede otururken telefonum çaldı arayan annemdi oğlum nerdesin dedi. Anne sahildeyim ekmek falan lazımsa kardeşim gitsin işte dedim. Annem ; Oğlum ne saçmalıyosun evde yoksun evde cam kırılmış mutfakta kahvaltılıklar açık nasıl dışarı çıktın sen nerdesin dedi. Anne sen nediyosun ya dedim oğlum baban seni aradı haber verdi erken geleceğimizi, senle konuşmuş ya geldik işte biz,sen iştemisin nerdesin dedi. Evet kapıyorum deyip telefonu hemen kapattım. Daha demin sarıldıklarım konuştuklarım kimdi. Artık gerçekle sahteyi ayırt edemiyordum resmen aklım bana oyun oynuyordu bu kesin çok gerçekçi bi rüyaydı ama çok uzun sürmüştü artık insanların yüzü çok değişik gelmeye başlamıştı hemen sahildeki fenere koştum tepesine çıktım bunu öğrenmenin bi yolu var dedim normalde bilincim yerinde olsa kesinlikle böyle bi saçmalık yapmazdım ama artık delirmek üzereydim kendimi fenerden aşağı saldım.

...

Derin bi sessizlik nefes alıyordum ama nefes alış sesimi duymuyordum. Dipsiz bi karanlık hiç bir şey gözükmüyor sonra ilerde gri bi tahta görüyorum ve tahtanın yanına gidiyorum gerçektende tahta ve griye boyanmış altında üstünde hiç birşey sonra ilerden çocuk sesleri geliyor o yöne doğru koşuyorum ama hiç bir şeye yaklaşamıyorum ses gittikçe uzaklaşıyor gözlerimi kapatıyorum ve yere çömeliyorum sonra bi rüzgar hissediyorum sırtımda rüzgarın geldiği yöne doğru gidiyorum bi kapı var gri kapıyı açıyorum karşımda sadee bi merdiven var merdivenleri çıkıyorum sonra karşıma 2 kız çıkıyor babaları 2 kızı dövüyor sonra beni görüyor bana doğru gelirken birden yer çöküyor ve aşağı düşüyor 2 kız sonra benim yanıma geliyor elimdne tutup başka bir kapıya zütürüyorlar kızlar en fazla 10 yaşlarında kapıyı açıp bana el sallıyorlar kapıdan adım attığım gibi aşağı düşüyorum...

1 dk sessizlikten sonra içime bi daralma geliyor ve uyandım...

boş gözlerle odamdaki duvara bakıyorum saat öğle 1 yazlıktaki evdeyim. Annemin içerden sesleri geliyor yaşadıklarımın rüya olmadığını gerçek olduğunu anlıyorum yazlığa geldikten sonra duştan sonra direk uyumuşum sahile gitmemişim ama rüyam gerçekten çok garipti ve evde başıma gelenlerle bu rüyayı birleştirince kafam iyice allak bullak oluyordu. Kalktım telefonumu açtım twitterda bi mesaj vardı. Yine aynı yerdendi mesajda ikimizde seni affediyoruz ve teşekkür ediyoruz yazıyordu.

Biraz düşündükten sonra rüyada gördüklerimin aslında gerçek olduğunu anladım bu olaydan sonra biraz soruşturduktan sonra kızların karşı binada ölen ailenin çocukları olduğunu öğrendim belkide tinecilerin o eve girmesine göz yumduğum için beni seçmişlerdi istanbula döndükten sonra hemen belediye ile irtiabta geçtik.1 sene sonra ev yıkılıp yerine çocuk parkı yapılacağına dair söz verildi. Evede mühür vurulmuştu bütün her yeri nalyonlarla kapatılmıştı bende mahalledikerle konuşup olayı hallettim. Artık üzerimden büyük bi yük kalkmıştı bu olaydan sonra artık hayta daha farklı bakmaya başladım sonra açtım bi selda bağcan ahmet kaya - öyle bir yerdeyimki'yi yaktım sigaramı uzaklara daldım...

---SON---

edit: imla