eskiden çok eskiden siz

tokalaşmak bile paraylaydı bu sayede gereksiz samimiyet göstergeleri ortadanda kalkmış olurdu

beyinde bedava değildi o zamanlar herkes kullanamazdı zekasını istediği gibi

saçma sapan fikirler yürütmezlerdi o zaman kotaları dolmasın diye

fakir insanlar bu yüzden hiçbirzaman büyük düşüncelere sahip olamazlardı günümüzde de pek farklı diyemeyiz aslına bakarsanız

yani düşünsenize fakir insan karnını doyurmaktan başka ne düşünebilir ki ?

bu yüzden düşünme işlerini hep zenginlere bırakıyoruz biz ekmeğimize bakıyoruz

yolda oyun oynayabilen çocuklar yoktu o zaman hepsi evde oturmak zorundaydılar

düşünsenize oğlunuzun bir kovalamaca oyunu oynaması size ne kadar büyük bir paraya mal olabilir dimi?

spor yapmakta hayaldi mecbur kahve köşelerinde oturur çeşitli oyunlar oynarlardı fakirlerdi düşünemezlerdi sadece üzülür bi sigara yakar oyunlarına bakarlardı vücudlarına kötü davranmaları sıradan bir olaydı onlar için spor zengin işiydi çünkü

sonra ayağa kalktı be dedi ki

ne desin amk konuşmak bile fikir yürütmek kadar pahalıydı içinden kendine dedi ne yapıyorum ben dedi

demez olaydı...

işte o gün başladı her şey 1 kişi 1 varlık sürünün 1 elemanı uyanıyordu

hala dilden dile anlatılır

günümüze kadar gelen bu hikayelerin elbette çokta çoğu uydurmadır fakat en doğru olanı ben size anlatacağım merak etmeyin

9 tane entry gördüm 9 uda senin

seni gibmekte para ile miydi gurban?

ağır şizo

ben biliyorum. şuan masonik bi ayin yapıyorsun. ben sesimi çıkartmadan kenarda oturcam ağbeyyy.

öncelikle size ondan bahsetmek istiyorum

o çok farklıydı diğerlerinden farklı olmak için bir çaba göstermemişti ama yaradılışı gereği öyle idi ne yaparsa yapsın dikkat çekerdi nereye gitse fark edilirdi hiç bir zaman bu konudan şikayetçi olmadı o bunu herzaman bir hediye gibi görmüştü herkesin aksine o çok farklı bir duyguya sahipti o dönemde sahip olunması neredeyse imkansız bir duyguya umuda sahipti

çocukluğu hiç kolay geçmemişti aslında oturdukları civarda en fakir aile onun ailesi olduğu için yürümeyi ancak 14 yaşında konuşmaya ise 21 yaşında başlamıştı fikir yürütmek ise işte bu onda doğuştan gelen bir marifet idi çünkü tüm diğer insanlar düşünmek için para öderken o buna doğuştan sahipti kimse bilmiyordu elbette birileri bunu öğrense hemen duyulur ve ardından devlet konuya dahil olabilirdi ve işler karışabilirdi bu sırrını tek bilen kişi annesi idi zor zamanlardı diyorum ya aslında yazmak bile zor bunları ama durmuyor yazıyorum

siyah saçları gök mavisi gözleri ve buğday renginde bir teni vardı iriydi vücudu gözleri gibi ilk yürüdüğü günlerde mahallenin tüm yeni ergen kızları peşinden salyalarını akıtarak onu izlemişlerdi tüm gözler ona çevriliydi resmen mahallenin gözdesiydi ama daha konuşamıyordu ve onların bildiği kadarıyla düşünemiyordu bile halbuki o tüm olayları derinlemesine düşünür çözümlemeler üretirdi zamanı geldiğinde büyük işler başarabileceğini başarması gerektiğini biliyordu kendinden emindi ilk adımlarını attığında dev bir bebek gibi acemi fakat eski kabadayılar gibi kendinden emin ve temkinli adımlar atıyordu fazla yürümenin aile bütçesine verebileceği zararı bildiğinden kısa keserdi yürüyüşlerini

sonra panpa sonra.

içinde fırtınalar koparken konuşamamak ah o konuşamamak yok mu çok acıtıyordu içini ama ne yapsın biliyordu herşeyin çok pahalı olduğunu farkındaydı konuşması için yapılacak ilk işlemler aile bütçesini kasıcak cinstendi babası bunun için gece gündüz çalışsada genede o parayı biriktirmesi yürüyüşünden sonra 7 yılını daha almıştı o 7 yıl içerisinde ailenin her bir bireyi ona ayak uydurmuştu hiç kimse evde konuşmuyordu güzel bir tasarruf yoluydu bu ayrıca

yıllar geçerken konuşmadan da olsa düşünmesini de gerektirmiyecek işlere sokmuşlardı onu ailecek her işte her zaman en başarılı oydu bazı insanlar onun düşünebildiğinden şüphe ediyorlardı elbette ama kimse buna inandıramıyor içten içe hadi ordan diyorlardı günler günleri aylar yılları geçirdi sonunda 21. doğum gününde o artık konuşabiliyordu ve ilk kullandığı cümle tam olarak şu olmuştu;

"teşekkür ederim"

çok nazik birisiydi konuşmamaya o kadar alışmıştı ki artık insanların 1 haftada kullandığı konuşma kotasını o 1 yılda ancak kullanıyordu tek bir sorun vardı düşünmek için hiç para vermemişti annesi bir yolunu bulup otoriteyi kandırması için bir plan yapmıştı gerekli yerlerle görüşüp düşünce gücünü açtırmayı ve öylesine bile olsa arada sırada düşünmek için para ödemesine karar vermişti bu şekilde insanlar onun bedava düşünebildiğini hiçbir zaman bilemeyeceklerdi ve şüphelenmeyecekler di.