Bu öyle böyle bi anım değil. bi dönüm noktası benim için.
şimdi panpalar diceksiniz bizde aşık olduk ne var amk. Benim ki harbi enayilikti. lafı uzatmadan anlatıyım

bi kız vardı. otobüste karşılaşmıştım, başta pek umrumda değildi. niye olsun ki herkes gibi biri bakar bakar sonuç vermez. Sonra bikaç bakışmanın ardından gözüme gülmeye başladı
hatta öyle ki kapı açılmış arkadan itekliyolar çekilsene lan diye ben kızın gözlerine dalmışım farkında bile değilim.

Tam 2 ay boyunca birbimize bakışıp güldük vs vs
bi gün otobüs kuyruğunda hemen arkamdaydı. istemeden önüme geçti, fark eder etmez
k:kız
b:ben

k: ay çok pardon buyur geç özür dilerim
b: ne önemi var sen dur önümde
k: olmaz olmaz sıranı aldım
b: cidden önemli değil dedim. ve kolundan tutup nazikçe çektim ileriye doğru.
ardından aynı hamleyi o bana yaptı ama eli koluma temas ettiği anda sanki tüm enerjim gitmişti amk. ağzımı açıp laf bile söyleyemedim sonra önüne döndü bindik ve gittik. Ben feci şekilde aşık olmuştum kokusunu duydukça yanıma oturukça gözlerine baktıkça hayatımda ki hiçbişeyin önemi kalmamıştı.

Ve panpalar bu olanlardan 2 hafta sonra kız bidaha otobüse binmedi ve gelmedi.
delirmiştim, bütün otobüsü tarayıp bakıyodum hergün fakat bulamıyordum. bir gece ağladığımı bile hatırlarım.
Bigiblete çok meraklıyımdır. Aldım mahalleyi turluyorum babam aradı dükkana çağırdı oda mahalle de, gittim diğer dükkandan malzeme alınacakmış hemen al gel dedi. bastım gidiyodum bi baktım ki karşı kaldırımdan annesi ile beraber geliyo. Yüzüme bir baktı bir gülümsedi o an ne kadar kıl tüy yün varsa vücudum da sopa gibi olmuştur eminim. Sonra çakal aklım çalıştı. hayatımın en hızlı sürüşünü yaptım. abartmıyorum panpalar o kadar hızlı sürüyorum ki araba solluyorum. aldım malzemeyi tüm gücümle geri bizim mekana geldim. Babam la noluyo demeden tezgaha doğru fırlattım sonra geri atladım Bigiblete doğru aşağı mahalleye. Yakaladım bunu. Baktım gidiyolar daha da hızlandım ineceği merdivenler de onu karşılamak için. Oraya ulaştım ama gri tshirt ün her tarafı siyah terden. Utancımı cebime koyup dinlenerek beklemeye başladım. Baktım ki geliyo

aha dedim ayvayı yedik ne dicem anasının yanında.
geldi geldi geldi beni gördü kız mosmor oldu. bu mal nası geldi dedi kesin. Annesi iplemedi bile.

Sonra merdivene yöneldiler, bunlar inerken bende peşlerinden bunları izliyodum. Kız sürekli arkasını yarım dönüp içten içe gülümseyip geri önüne dönüyodu aşağı inince bi tam tur dönüp yoluna devam etti. Bulmuştum onu! Bu fırsatı kaçıramazdım.

Ertesi gün yüzyılın en şanssız gününü yaşadım.
Yılbaşıydı ve yağmur bastırmıştı mahallede de yol çalışması vardı anlayacağınız heryer çamur. Ben gene bigibletle takılıyorum kaldırımın önünden geçerken bi baktım gene annesiyle geliyo başta beni görmedi sonra öyle hareketlendim ki noluyo diye bi baktı. Beni görür görmez kız çenesini yırttı gülmekten. Bende masumca farkında olmadan güldüm. Sonra annesinin çekiştirmesi ile gözden kayboldu. Ben sanıyorum ki gördüğü için sevindi. Eve gidip aynanın karşısına geçince bu inancım soldu. Yüzüm çamurdan benek benek olmuş amk. Sırtım boynum heryerim çamur kız ona yarılmış. Kendime sağlam sövdüm.

sonra bu böyle olmayacak dedim adını öğrenmem lazım tanışmam lazım utangaçlık biyere kadar. Dedim ama deli gibi utanıyordum.
Yanına yaklaşmayı beceremedim bi türlü.

Bigün okula geç kaldım bi sonra ki otobüsü bekliyorum kızı da epeydir görmemiştim özlemiştim ipneyi. Sonra ki otobüs geldi tam binicem tam karşı kaldırım da bi kız bekliyo yola bakıyo. Gözler miyop benim tam göremiyorum
fark ediyim diye otobüsün en önünde durdum ilerlerken göriyim diye.

otobüs kalktı gitmeye başlayınca onun o olduğunu fark ettim. Oda beni gördü ama sadece baktı ben ise gülümsedim.

Anlatırken bile elim ayağım titriyor.

sınıfta ki neredeyse herkes biliyordu onu. Ben Anlatırken millet yaşıyodu sanki.
Onlara söz verdim dedim ben bunun adını öğrencem amk.

Kızın yanına gitmeye başladım. Bana ağır sövebilir bazılarınız çünkü böylr utangaçlık görülmedi amk.

Kızın Yanına gittim 2 metre arkasındayım tek bi kelime bile söyleyemedim. Konuşamadım kız bakıp bakıp duruyo içinden gelsene salak diyo ben bön bön bakıyorum. tam 2 hafta bunu yaptım. Herkes dalga geçmeye umudu kesmeye başladı. Ben kendi kendime yemin etmiştim adını öğrenecektim o gün. Sabah kalktım prova yapıyorum babam geldi delimisin amk diyo. Neyse gittim beklediği yere. bekle allah bekle yok kız gelmiyo. Oda meğer servis bekliyomus o yüzden otobüsü bırakmış. Servisi geldi üstüne "x" lisesi yazıyo. Onu kafaua yazdım.

Kızdan ses seda yok en son servisten 2 tane dombili kız indi üstüme yürümeye başladılar dedim dövcekler herhalde bitanesi "Şevval nerde?" dedi. 2 saniye duraksayıp, bozuntuya vermeden "uyuya kalmıştır, gelir şimdi dedim."
bunlar bisey demeden merdivenlerden asagı indiler 5 dk sonra bi baktım bunu taşıyolar. uyumuş bu akıllı. Kısık bi sesle günaydııın diyip gitti yanımdan ben bişey demedim. Kızgındım.

adını öğrendim ama kendi çabamla değil.

sonra x lisesine giden tüm şevvalleri aradım taradım yok amk bulamadım.
Aynı gün okuldan kaçtım gidip bigibleti çıkarıp aynı yerde bunu bekledim tahminim doğru çıktı ve servisi geldi. Şoförle konışarak indi aşağı. sonra kapıyı sertçe kapattı arkasınk döndü beni gördü bişey demeden gitmeye başladı. Ben son bi umutla

b: sabah fırsatım olmadı söylemedim. Ben Ertuğrul. dedim
k :o da ben de Şevval dedi. ısrarcı şekilde.
b :memnun oldum demeden hızlıca gitti.

sinirli sinirli eve gittim sözlüğe falan girdim takılıyorum annem yemeğe çağırdı arkada da facebook açıktı. Bu bana istek yollamış. 6 ay boyunca adını öğrenemediğim bindiği servisin motor gücünü bile ezbere bilip adını sormaya çekindiğim kız beni 2 saatte bulmuştu. Kendime sağlam sövdüm. Hemen kabul ettim konuşmaya başladık
tam 2 ay 2 yakın arkadaştık.

Sonra bana bişey anlatması ile yıkıldım...

Ben bi elimi yüzümü yıkayıp kendime geleyim sizde rez alın ya da şukulayın panpalar devamı yürek burkacak biraz..

Beyler bu da son mesajım konuyla ilgili..

Üzülmüştüm , kahroluyordum. Olamazdı böyle bişey. Deli gibi sevdiğim uğruna ailemle kavga edip evden defalarca kaçtığım kızın adeta beni bırakıp gidişini bir evsizin tavuk dolabına bakması gibi izledim. Ne acı verici panpalar...

Hissetmiştim son konuşmalarımız olduğunu, belliydi eski sorunları yüzünden beni istewmiyordu. Korkuyordu anlayacağınız.

Gururuma ve sevdama yediremeyip bunu ilk onu gördüğüm otobüs durağına çağırdım. Reddetmedi geldi.

Konuşmadık birbirimizle uzun süre bakmadık ta.

En sonunda sordu

k: susmak için mi çağırdın beni buraya? Yoksa sen de diğerleri gibimisin?
b: Neden sana açıldığım da bana böyle davrandın. Ben seni kırıcı hiçbişey yapmadım.
k: Mesele senin yapmaman değil ertuğrul, Benim yapamamam...

b: Ne olur böyle konuşma seni çok seviyorum.
k: Bunu bana söyleyip durma, herkesten bıktım artık. Senden annemden babamdan herkesten nefret ediyorum. Bana bu hayatımı layık gördünüz bu kadar mı kendinizi düşürdünüz.
b: Eğer seni sevmek ve desteklemek suç ise evet kendimi 7 kat dibe kadar düşürdüm v e de düşürürüm...
k: çok tatlısın fakat olmayacağını biliyorsun. Sana istemeden umut verdim, üzdüm kırdım belki bilmiyorum lakin sevdiğimi de bil.
b: Biliyorum ama böyle bitmesini istemiyorum.
k: Yapacak bişey yok.

Ayağa kalktı gözlerimin içine baktı.. baktı... baktı...
bişey oldu beyler, bişey hissettim ve onu öptüm hemde uzunca bi süre sonra kendini bana bıraktı bi süre böyle kaldık. Bıraktığım da ağlıyordu. Özür dielyip duruyordu fakat özür dilemesi gereken bendim.

Koşarak gitti , ben bişey demedim de uapmadım da bu saatten sonra yaşamak istemiyordum.

Eve gitmeden önce feci şekilde yağmur başladı üstümde sadece ince bi hırka vardı sırılsıklam olana kadar sokakta oturdum. Tanıdıklar tanımadıklar geçsene evlat evine diyorlardı fakat umrumda değil di. O kadar öfkeliydim ki kendimden 3 kat güçlü biri gelse yere sererdim. Yumruğumu sıkmaktan ellerimi kanatmıştım.

1 hafta ne aradım ne sordum. En son facebook'ta tatilde fotoğraf attığını gördüm.

inanamadım bunu nasıl yapardı beni umursamadan tatile gitmeyi nasıl başarırdı?

Hemen aradım , uzun süre açmadı. Açtığın da telefonu bi erkek açtı tanıdığım bir ses değildi.
E: erkek
b: ben
k: kız

e: kime baktınız?
k: canım kimmiş o (kısık bi sesle arkadan duyuluyordu... )
b: ne? kimsin sen lan lavuk?
e: sen kimsin lan amk evladı???
b: telefonu şevvale ver kimsin amk neden sen bakıyorsun?!
k: Ver şunu ya kimmiş bu ne uzatıp duruyosun(kısık bir sesle duyuluyordu)
b: Kim bu telefonu açan?
k: bana hesap mı soruyosun ertuğrul?
b: sen ne diyorsun ya nası yaparsın bunu bana?
k: herkesin hayatı kendine değilmi. Madem artık özgür oldum bundan hoş almak ta benim isteğim.
b: inanmıyorum... Yazıklar olsun sana.
k: senin sevgin de bu kadar zaten.
b: benim sevgimmi? Kimsin ki sorguluyorsun ? Ne yaptın ki soruyosun?
k: Offf. Çok saçmalıyorsun. Üzgünüm zaten bidaha beni göreceğini sanmıyorum.
b: Birdaha görürsem gözlerim seni çok kötü üzecek lakin.
k: komik değilsin.
b: bana bunu yapma seni seviyorum...
k: Bana bunu bidaha söylememeni söylemiştim.
b: Söylicem seni sinir ettiyse daha da fazla söylicem.
k: (cevap vermedi... )
e: sinirini bozuyosa kapat kim bu lavuk amk(arkadan duyuyordum)?
b: çok meşgulsün sanırım ve ben seni rahatsız ediyorum

ve beyler şimdi yazmak üzere olduğum cümleyi duyduktan sonra hastaneye kaldırıldım. Kalbimde ritim bozukluğu var ve deli gibi atmaya başlamıştı.

K: EVET ÇOK MEŞGULÜM BiLiYORSUN. VE SANA AYRILAN SÜRENiN SONUNA GELDiK..
KENDiNE iYi BAK VE KiMSEYE HAYATTA GÜVENME BIRAK HAYATINI YAŞA.

telefonu kapatırken yehuuu diye bir ses geldi arkada ki gavattan.

Ya beyler, soruyorum size bunları hak edicek ne yaptım. Fazla uzatmadan en başından size anlattım hikayemi. Neresinde hata yaptım. Evet anlatmadığım çok şey var hatta konusunu açıp ta tamamlamadığım bunun için bana sövebilirsiniz ama biliyorsunuz erkek adam bazı şeyleri saklamak zorunda kalıyor.

Tam 1.5 sene peşinde koştuğum. Sınavlarıma çalışmak, ailemle ilgilenmek hasta dedemi ziyaret etmek yerine mahallemde onu aradım haftalarca. Sonuç ömrümün baharından 1.5 senenin gitmesi oldu.

"Sana ayrılan sürenin sonunda geldik... "

Bu cümleyi hayatım boyunca unutmayacağım...

Bir erkeğin en aciz kaldığı, hissettiği ve yaşadığı an işte budur. Bunu duyması değil. Bunu hatırlamasıdır.

Herkes geçmişi değiştirmek ister. Ama önemli olan o geçmişle savaşıp geleceğe beyaz bayrak kaldırmaktır.

Ben bunu başaramadım uzunca bi süre.

Hastane köşeleri , sinir krizleri, Sakinleştiriciler, konversiyon bozuklukları vs vs türedi gitti hepsi.

Ama ben dersimi almıştım. En güçlü karakterin bile nasıl çelimsiz ve aciz kaldığı zamanı görmüş ve geçirmiştim.

Size sadece Allah ve siz yardım edebilirsiniz beyler. Ben bu serüvenimden bunu çıkardım.

Başınıza ne gelirse gelsin, kimle ne yaşarsanız yaşayın, hayatınıza benim ki gibi namusu umrunda olmayan, olsa da artık umursamayan bir kız bile gelse ondan yardım beklemeyin, size sadece siz yardım edebilirsiniz.

kimse sanmasın ki yalnızlık kötüdür.

Yalnızlık göremediklerimizi görmemizi, istemediklerimizi istememizi ve gözlerimizde ki çehresiz perdeyi kaldırmayı sağlar...

Erkeğin En Aciz Anı...

Çöküp, yitip gitmek...

Kötü anıları her gece yaşamak...

Siz benim gibi olmayın.

Her insanda acizlik vardır, Güç kontrol edilirse onu mahvedecektir.

Okudunuz, anladınız, sabrettiniz...

Eyvallah dostlar..

Allah'a emanet...

Edit : beyler mesajdan olsun burdan olsun destek verenler çok sağolsun, iyi ki varsınız pnpalar. Seviyorum sizi.