Yazsana aga yaa

Seher hanım meraba

Odama geri döndüm , kapıyı kilitledim , pencereyi açarak sigara yaktım. Kaan'ın , daha doğrusu Kaan'ın içindeki her neyse onun söylediği cümleleri düşünüyordum. Kabus gördüğümde ki ormanda bana seslenen ile aynı sesti.O an bunu fark ettim. Kadın sesiydi , ama inanın bir fil kadar kalın ve güçlüydü sesi.Her harfi bastırarak söylüyordu , her kelimesinde kalbim yerinden çıkacakmışçasına korkmuştum , yalnız da değildi. Yüzlerce nefes hissettim burnumun dibinde.En başından beri oradamıydılar ? Yoksa Kaan en başından beri Kaan değil miydi ?

Delirmek üzereydim. Yıllardır iyileştirmeye çalıştığım hastalardan bir farkım yoktu. Korku.Korku insana herşeyi yaptırıyordu. Gözüm monitörde ki yansımama ilişti. Gülüyordum.Kendime gülüyordum , fakat ben gülmüyordum. Gözlerimi ovaladım , gözlerim çıkacakmışçasına bastırıyordum. Ağlamaya başlamıştım , çatlamış masamın üstüne gözyaşlarım akmaya başladı.Ben bir pgibologdum , bilimsel yollar ile çözerdim sorunlarımı fakat buna hiçbir bilimsel çözüm bulamıyordum. Bilimselliği geçtim buna mantık bile yürütemiyordum.

Bilgisayarımın monitörünü açtım , mailime girdim. Kaan'ın tarafıma getirilmesi için Doktor Serap Hanımdan gelen mail duruyordu." Acaba ? " dedim kendi kendime. Mesaj atmak istedim , bir kaç saniye düşündükten sonra " Merhaba Serap Hanım , Ben *** Hastanesinden Pgibolog Ramazan Serhatlı.Bir kaç gün önce sizin tarafınızdan gönderilen Kaan Bahadır adlı hasta hakkında konuşmak istiyordum. Müsait misiniz ? " yazdım ve gönderdim.

Taşşaklarını yiyebilir miyim

Yaz panpa güzel yazıyorsun.

Ara da yazan huur çocuğu kim amk bi gibtirip gidebilir mi

Hadi mk hizli

Cevap gelmedi. Soru işareti bırakarak gönderdim.Bir kaç dakika daha bekledim. Hala bir cevap yoktu. internetten bulunduğu hastanenin numarasını aldım.O esnada Seher odaya girdi , ama bağırarak odadan çıkmasını söyledim. Telefonumu masadan alarak numarayı çevirdim.Bir kaç dakika sonra bir bayan açtı telefonu ve " Buyrun , *** Hastanesi ? " dedi." Merhaba , ben *** Hastanesinden Pgibolog Kadir Zor. Serap Hanım ile görüşmem gerek. Bağlama ihtimaliniz var mı ? " dedim." Tabi , bekleme de kalın lütfen. " dedi.Bir kaç saniye sonra bağlamıştı ve telefonun diğer ucundan " Merhaba , ben Pgibolog Serap Bahçıvan, nasıl yardımcı olabilirim ? " dedi." Merhaba Serap Hanım , ben Ramazan Serhatlı , Kaan hakkında konuş- " cümlemi tamamlayamadan telefonu kapatmıştı. Tekrar aradım , sonra tekrar , defalarca aradım , bağlamasını söyledim fakat Serap Hanımın meşgul olduğunu , şuan da kimse ile konuşamayacağını söyledi.

Telefonu masanın üstüne koydum, sinir ve korku ile ağlamaya başladım.

Ayraç 47

2. kata çıktım ve Başhekim Kevser Hanımın yanına gittim.Bir kaç günlük işimin olduğunu , izin almam gerektiğini söyledim. Aramız iyiydi , samimiydik. Sağolsun kırmadı beni. Odama dönerek klavyeyi önüme çektim ve internete *** hastanesi yazdım. Küçük bir kağıt parçası alarak hastanenin adresini yazdım. Atkımı ve şapkamı taktım , paltomu ve eldivenlerimi giyerek kağıdı cüzdanımın arasına koydum.Çantamı ve telefonumu aldıktan sonra bilgisayarı kapatarak çıktım. Kapıyı kilitledim , Seher oradaydı. Korku dolu gözlerle bana bakıyordu , yanına doğru yaklaştım kendini geri çekiyordu. Deliy mişim gibi davranıyordu. Korkarak ve çekinerek " Kaan nasıl ? " dedim." Uyuyor. " dedi kekeleyerek ve " Gidiyor musunuz ? " dedi." Evet, bir kaç gün yokum. " dedim ve yanına yaklaştım. Kulağına eğildim " Seher , Kaan'dan bir an bile gözünü ayırma. Sakın boş bırakma , yanına kimsenin girmesine izin verme ve asla dışarı çıkarmak onu , eğer seni çağırırsa , sakın gitme. " dedim ve hastaneden çıktım.

Rezzzzz

Rez hadi panpa

Rezz pampa

Eve uğradım , kavanozun altından birazcık para alarak cüzdanıma koydum.Üst katta ki ev sahibi Ferhan Bey'in yanına çıktım ve kapıyı çaldım. Kapıyı 9 yaşında ki oğlu açtı ve beni görünce " Babaa , Ramazan Abi geldi. " diye bağırdı. Ferhan abi geldi kapıya ve " Oo , Doktor Bey , nasılsınız ? " dedi." iyiyim Ferhan Abi , sen nasılsın ? " dedim." Nasıl olak oğlum uğraşıyoruz işte. " dedi ve " Hayrola bir yere mi gidiyorsun ? " dedi.Çenemi kaşıyarak " Bende onun hakkında konuşacaktım.Bir kaç günlüğüne şehir dışına gitmem gerekiyor. Senden de bir ricam olacaktı. " dedim." Ne demek oğlum söyle ne yapabilirim ? " dedi." Senin arabayı bir kaç günlüğüne almamın imkanı var mı ? " dedim." Dediği lafa bak hele ya , tabi oğlum dur getireyim arabanın anahtarını. " dedi.Bir kaç dakika sonra geldi. Anahtarı ve ruhtası uzatarak " Buyur oğlum. " dedi." Çok sağolasın Ferhan Abi. " dedim." Ne demek oğlum hayrola nereye böyle , yardım edebileceğimiz başka birşey var mı ? " dedi." Teyzemin oğlu hastalanmış , onu görmeye gideceğim Ferhan Abi ölüm döşşeğindeymiş , tekrardan çok sağolasın " dedim ve elini öperek dışarı çıktım.96 model Broadway'i vardı. Arabanın kapısını açtım ve arabaya bindim. Hava hala soğuktu ve yollar karlıydı." Umarım birşey gelmez başımıza. " diyerek Besmele ile kontağı çevirdim. Beş on dakika motoru ısıttıktan sonra yola koyuldum.

Rez panpa okurum

Rez bilader

rezimi alıyım

Yollar epey kar kaplıydı hava da sisliydi. Yolum çok değildi , nereden baksan bir veya bir buçuk saatlik yolum vardı. Yolda olan kazaları gördükçe aklıma eşim ve kızımı kaybettiğim trafik kazası gelmişti aklıma. Lunaparka zütürmüştüm onları , o zamanlar ***'da yaşıyordum. Gece saat 2.30'du.Eşimle bankta oturmuş çekirdek yerken kızlarda atlı karıncaya biniyordu. Onları izliyorduk uzaktan. Neredeyse her ay yapardık böyle , işimden arta kalan her vaktimi ailem ile geçirdim. Onları çok seviyordum hatta tapıyordum. Gece daha da geç olduğunda arabaya bindik , ormanlığın yanında uzanan bir yol vardı. Oradan geçiyorduk , boştu yol genelde de boş olurdu , birde saat bu kadar geç olunca.Yol boş olduğu için eşimle birbirimize bakarak gülüyor , şarkılar söylüyorduk. Yavaş yavaş sürüyordum , bir yandan elimi arkaya atıp kızları gıdıklıyordum , Merve gülüyordu.O esnada eşim çığlık attı, önüme döndüğüm de küçük bir çocuk önümde duruyordu.Çarpmamak için direksiyonu sola doğru kırdım.Yol yerden yükseltilmişti. Ormanlığa doğru uçtuk. Araba takla atmıştı. Gözlerim kapanıyordu , engel olamıyordum. Kızlarım bayılmıştı , her yeri kan içindeydi. Eşimin her yerine cam kırığı batmıştı , yüzü parçalanmıştı. Ağlamaya başladım , doğrulmaya çalıştım fakat omuzumu ve ellerimi kıpırdatamıyordum , kırılmıştı. Kafamı yola doğru çevirdim. Küçük bir çocuk yolun ortasında yüzü bana dönük bakıyordu. Kısa boylu, zayıf , yüzü gözükmüyordu karanlıktan ve elinde bir cisim ...

Tüm gücümle frene bastım.Şimdi hatırladım , Kaan'ın anlattığı cisim vardı o gece çocuğun elinde. Donup kalmıştım , Bu nasıl olabilirdi ? Tekrar düşünmeye başladım o geceyi , belki olayın etkisinde kalmışımdır diye fakat Kaan'ın anlattığı cisimin aynısıydı bu.Kafamı direksiyona vurmaya çalıştım ve bağırıp ağlamaya başladım." Böyle birşey nasıl mümkün olabilirdi ? " dedim.Üşüyordum , içim buz gibi olmuştu fakat bunun sebebi dışarıda ki kar değildi. Geri dönmeyi düşündüm fakat oraya gittiğimde karşımda Kaan mı yoksa başka bir şey mi var bilmiyordum , yoluma devam etmeye karar verdim. Hastanenin ışıkları görünmeye başlamıştı.

Hastaneye varmıştım , arabayı park ederek çantamı alıp hastaneye girdim. Hava yavaş yavaş kararıyordu. Lobiye giderek "

Merhaba , kolay gelsin. " dedim." Merhaba , sağolun ? " dedi lobide ki kız. Sesi telefonda konuştuğum kıza benziyordu."

Doktor Serap Hanım ile görüşmek istiyorum. Müsait mi acaba ? " dedim." Bir dakika , arıyorum. " dedi. Bir kaç dakika sonra "

Şuan da hastası olduğunu başka zaman gelmenizi söyledi. " dedi." Odası ne taraftaydı ? " diye sordum." Hemen solda 2. oda

fakat şu- " kızın tarif ettiği odaya doğru gittim. Odanın kapısını çalmadan içeri daldım. Serap Hanım içtiği çayı püskürterek

" Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz ? " dedi. Arkamdan ise o kız geldi." Serap Hanım , lütfen bana bir kaç dakika verin. "

dedim , fakat bunu kibar bir dil ile değil bağırarak , sinirli bir şekilde söyledim." Odama böylece giriyorsunuz birde benden bir kaç dakika mı mı istiyorsunuz ? " dedi." Onun için kusura bakmayın. " dedim." Lütfen çıkar mısınız ? Yoksa güvenlik çağırmak zorunda kalacağım. " dedi." Ben Ramazan Serhatlı , Kaan Bahadır'ın doktoruyum. " dememle Serap Hanım'ın lobideki kıza güvenlikleri çağır demesi bir oldu. Yerinden irkilerek geriye doğru gitti , " Lütfen sakin olun , sadece bir kaç dakika konuşmak istiyorum. " dedim. Lobideki kız çoktan gitmişti. Serap Hanım çığlık atıp yardım istemeye başladı. Fakat hiç birşey yapmamıştım , yapmayacaktım da sadece konuşmak istiyordum. Tüm gücüyle bağırarak " Defol! " dedi." Lütfen sakin olun. " diyerek yanına yaklaştım. Elini gelme dercesine uzatarak " Sakın , orada kal! " dedi. Güvenlikler gelmişti , kollarımdan tutup beni çıkarmaya çalışıyolardı fakat ben çırpınıyor bir yandan ise " Serap Hanım , lütfen , sadece bir dakika. Yalvarıyorum. " dedim. Dinlemiyordu , güvenlikler ise beni çoktan hırpalamaya başlamıştı beni.Tam odadan çıkacakken " O kabusları sizde gördünüz , Kaan'ın sadece 10 yaşında ki çocuk olmadığını sizde anladınız , o yüzden ondan soğudunuz. Biliyorum , bende aynı durumdaydım. Yalvarıyorum , yardım edin ? " dedim bağırarak. Serap Hanım gözlerime baktı. Acınası gözlerle bana bakmıştı , gözlerinde düşündüğünü görüyordum. Güvenliklere " Durun! " dedi. Yanıma geldi , beni güvenliklerin elinden aldı ve güvenliklere " Tamam. " diyerek kapıyı kapattı. Oturmamı söyledi.

Arkadaşlar bir kaç dakikalık mola verelim , birşeyler atıştırıp geliyorum.