en sevdiğiniz şiirden bir parça

Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bu benden

Gece yarısını geçince çıta daha da yükseldi : )

bi elimde cımbız bi elimde ayna
alıpta kaşımı gidesim var lan!
biz eskiden lan falan demiyorduk ha.
en fazla
aramızda
ve sıkılı dişler arasından küfrediyorduk
demi az gelen çaya...
şiirlerden, siyasilerden, medya maymunlarından argoyu
telekulaktan milletin a. koymayı öğrendik lan...
yakışmıyor bu ağız olum, ne bize, ne şiire
reva değil lan bu öfke, sapık dolu lan ortalık...
ve fakat bugün herşey serbest
argo dahil herşey üstelik,
üstelik tamamen aşksız bi şiir de yazabilirim...
hatırlasana!
biz eskiden çocuktuk olum
gülüyorduk, hayal kuruyorduk
şamdelle, donla yüzüyorduk lan
sopayla teker çeviriyorduk,
fırıldak sadece oyuncaktı olum,
insan kılığına girebildiğini daha bilmiyorduk..
ve eskiden, hatırlasana,
ne güzel ölüyorduk lan bizve burda herkes( ku)durmuş düşünüyor
eli, aklı uçkurunda...
ben duramıyorum, düşünmüyorum
durup düşünen binlerce insan arasından
hiç düşünmeden koşuyorum
yolda en çok kırmızı tutuyor beni
bu kısa durup düşünme anlarında
hep kusuyorum "ya şimdi sus, ya da sonsuza kadar kus"
burda herkes dumur lan...