Öncelikle elinizi gibinizde bıraktığım için k.bakmayın. Başka türlü gelmiyorsunuz napalım.

Beyler benim ciddi anlamda desteğe ihtiyacım var. Korkmayın lan para falan istemeyeceğim. Sorunum pgibolojik. Özellikle pgibolog falan varsa aranızda bir yardım etsin. Çünkü gerçekten dayanılmaz hale geldi bu durum.

Beyler ben 20 yaşında, üniversite 2. sınıfta okuyan bir insan evladıyım. Şimdi neresinden başlasam neresini anlatsam bilmiyorum. Ama sorununu iki kavramla ifade et deseniz özgüvensizlik ve sosyal fobi derim herhalde. Yanlış anlamayın bütün gün boş bir odada oturup otsbir çeken tiplerden değilim. Ama dıbına koduğumun yerinde bu yaşa geldim hala yeterince özgüvene sahip değilim. Yeterince kültürel birikime, zekaya hatta yakışıklılığa sahip olduğumu düşünsemde olmuyor dıbına koyayım sanki içimde bir şeyler beni tutuyor. Yalnızken kendimi ne kadar gazlasamda insanlar arasında yine o çekingen halime bürünüyorum. Kendimi iyi ifade edemiyorum beyler. Davranış ve tutumlarımı tam anlamıyla yansıtamıyorum. Düşüncelerimin ve isteklerimin arkasında tam anlamıyla duramıyorum. "insanlar ne der" ya da "şu olsaydı ne yapardı" diye düşünmeden hareket etmek, sadece kendim istediğim için bir şeyler yapabilmek istiyorum beyler bıktım artık.

Her insan belli bir yaştan sonra belli bir karakter yapısına bürünür değil mi? Yani bazıları için sempatik bazıları için agresif bazıları için soğukkanlı gibi ifadeler kullanırız. Ama işte bende bu yoktur. Belli bir karakter yapısına sahip olduğumu düşünmüyorum ben. Ruh halim çok dengesiz. Ne istediğim belirsiz. insanların benim hakkımda kullandığı kelime genelde "çekingen" oluyor.Bu gerçekten rahatsız edici beyler. Özellikle de bunu birkaç andavaldan duyuyorsanız. insanların benim hakkımda böyle yargılara varmalarından bıktım beyler.

insanlarla iletişim kurmakta sıçım sıçım sıçmaktayım beyler. insanlarla tanışmak, ilk adımı atmakta sıfırım. Karşı cinsle ilişkilere hiç değinmiyorum zaten. Bana yakınlaşmaya çalışan kızları bile kendimden uzaklaştırdım. iki kelam etmekte bile yetersizim.

En kötüsü de ne biliyor musunuz beyler? Sırf bu özgüvensizlik ve kendini ifade edememe yüzünden insanların bir süre sonra üzerimde otorite kurmaya başlıyor olması. En malları bile üzerimde baskılarını hissettirebiliyorlar. Yüzlerine karşı söyleyebileceğim onca şeyi iş işten geçtikten sonra "keşke şöyle deseydim" diyerek beynimin koridorlarında dolaştırmakla yetinmekten bıktım beyler.

Nasıl olucak lan bu? Bakkala gitsek iki kilo özgüven istesek vermez mi bize? Nasıl başarıyor insanlar bunu? Kendilerine olan bu güveni nerden geliyor? Nasıl bu kadar kolay iletişime geçebiliyorlar? Nasıl bu kadar iyi kendilerini ifade edebiliyorlar ? He? Söyleyin beyler.

Ben de artık rahat hissetmek istiyorum dıbına koyayım. Daha iyi iletişim kurabilmek, isteklerimin düşüncelerimin arkasında durabilmek, sırf istediğim için bir şeyler yapabilmek, baskı altında kalmamak, birileri üzerinde etki bırakabilmek, bu soktuğumun çekingen ruh halinden kurtulabilmek, en önemlisi de kendime yeterince güvenebilmek istiyorum beyler yardım edin. Sırf özgüvensizlik, kendini ifade edememe ve şu gibik ruh hali yüzünden nice malların gözünde bile eziq konuma düşmek nasıl bir duygu bilir misiniz dıbına koyayım ?

Bu şey içime işlemiş beyler. Söküp atamıyorum bir türlü. Ruhuma işlenmiş sanki. Bütün bir ömrü bu şekilde geçirmekten korkuyorum.

Daha bir çok şey anlatabilirim ama uzatmak istemiyorum. Umarım derdimi anlatabilmişimdir size. Şimdi söyleyin beyler nasıl olucak bu?