Herkese selam. Ben de bir deep web kurbanıyım. Üçüncü nesil bir kardeşinizim; anlatacaklarım başımdan geçmiş, yaşadığım olaylardır. Lafı uzatmıyorum.

Facebook'ta Deep Web ile ilgili anlatılanlar daima ilgimi çekmişti. Pek çoğunuzun yaptığı gibi öncesinde ufak bir araştırma yaptım ve artık maceraya hazırdım. Deep Web'in pek çok virüs ve malware ile dolu bir yer olduğunu okumuştum; okul için kullandığım laptop'a yapamazdım. Bunun için ayrı bir notebook satın aldım ve Tor internet tarayıcısını indirdim. Deep Web'de geçirdiğim birkaç saatten sonra artık bir pro olduğumu ve her şeyi gördüğümü düşünüyordum. Silah ticaretnden snuff içeriklere kadar, deep web'in sunduğu her şeyle baş edebileceğimi düşünüyordum. Adeta kazı yapıyormuşçasına gittikçe daha da derinlere gitmek istiyordum.

Yine bir gün deep web'deydim. Ufak bir sohbet kutusunda bitcoin işlemlerinin devamlı olarak aktığı bir odaya geldim. Bu bitcoin transferleri farklı sembollerle yapılıyordu. Garip bulduğum şey ise sohbet kutucuğundaki bitcoin sayılarının büyüklüğüydü. 150-1000 bitcoin skalasındaydı ki bu neredeyse $60bin-$400bin gibi bir değere tekabül eder. Sonra anladım ki burası büyük para işlemlerini listeliyordu.

Web sitesinde "geri" butonuna tıkladım ama Tor o kadar yavaşladı ki bu işlemi 35-40 saniyede yerine getiriyordu. Sonraki 5 saniyede sohbet kutucuğunda 10'dan geriye doğru bir gerisayım belirdi. Meraklandım ve "yenile" butonunu iptal edip biraz daha bekledim. Gerisayım bittiğinde 0 rakamı gözüktüğünde sohbet dondu ve şifreli bir mesaj gördüm. Birkaç dakika donmayla geçti ve karşımda "videoyu oynat" şeklindeki başlatma sembolü çıktı. Merakla tıkladım ve ondan sonra gördüğüm şey aklımdan çıkmıyor. Canlı yani o an gerçekleşmekte olan bir video ile karşılaştım; bunu anladım zira belli bir boyutu ya da süresi olan bir dosya değildi. Streaming tarzındaydı.

Ekranın ortasında büyük tahta bir masa ile elleri kolları masaya bağlı 3 çıplak kız vardı. Nasıl yazsam bilemiyorum... Kızlardan bir tanesi 24 yaşındaydı ama diğer ikisinden biri 7 gibiydi.
Diğeri ise 15-16 falandı. Uyanık değillerdi. Aradan birkaç saniye geçmedi ki beyaz maske giymiş bir adam sahnede belirdi. Tam o anda neler olacağını biliyordum. Tor'dan çıkış yaptım. Benim için olay bitmişti. Ama telefonu elime almışken aradan bir dakika geçmemişti ki 5 cevapsız arama gördüm.

Tabi işin korkunç kısmı şu ki, hepsi de annemdendi. Haha. Fazla taşşağa vurmak istemiyorum. Markete gitmemi istiyordu. Temiz hava iyi gelirdi. Giyindim, çıktım. Marketin içindeyken telefonum çalmaya başladı. Sonra +1(234)567-8911 numarasından bir mesaj aldım, mesaj ingilizce'ydi: "Bu kadar erken mi ayrılıyorsun? Eğlence yeni başlamıştı." içime bir şok sıcaklığı yayıldı. Sonra bir mesaj daha geldi. "Başlarda çok ilgili gibiydin."

Cevap yazamadım ve sadece bekledim. Birkaç dakika sonra telefonumun kontrolünü kaybettim. Ne kapatabiliyordum, ne uyku moduna alabiliyordum. Tek yapabildiğim, dehşet içerisinde telefon ekranına bakmaktı. Bu esnada telefonumda kamera açılıyor ve fotoğraflarımı çekiyordu. Sonra bir mesaj daha geldi ve "Lütfen otur, sana bir şey göstereceğim." diyordu. "Aramızdaki bu küçük arkadaşlığa zarar gelirse yazık olur." gibisinden bir mesaj daha geldi. Aklımda tek bir şey vardı. "Bittim." diyordum. Soğuk soğuk terledim. Tekrar bir video açıldı; açılan uygulamanın ismi FaceTime idi. Sağ altta da küçük bir karede kendimi selfie kamerasından canlı olarak görüyordum. Karşıdaki her kimse beni görüyordu.

Olan biten neyse izlememi istiyorlardı ve bunu yaparken bütün yüzümü göreceklerdi. Korkumu kabullendim ve bir kenara bırakıp bütün bunların bir an önce bitmesi için benden istenileni yapmaya başladım. Canlı yayın kaldığı yerden devam ediyordu. Beyaz maskeli adam en büyük kıza hareketlendi. Ona, şu hastanelerdeki iğnelerden birini batırdı ve içindekini kızın damarlarına verir vermez aniden uyandı. Çığlıkları korkunçtu, beni inanılmaz etkilemişti ve ben de dehşet içinde kafamda bluetooth kulaklık, olan biteni izliyordum. Adam kıza işkence etmeye başladı. Dudaklarını, göğüslerini ve genital bölgesini gerçekten ısırıyor, dişliyor, çiğniyordu. Beni daha da şoke eden başkalarının da orada olmasıydı. En az 3 kişi daha vardı. Çekimi yapan kişi, damar yollarını ve kan torbalarını kullanan, kızı uyanık tutan doktor tarzındaki adam ve tam olarak görünmeyen, arka planla olan biteni izleyip gülen bir adam daha vardı.

Adam kızın vücuduna paslı olduğunu görebildiğim bir şeyleri çivi gibi çakmaya başladı. Ayakları, kulakları, kolları... Her yerine... Sonra büyük bir bıçak alıp kızın karnında küçük bir delik olacak şekilde kesti. Kız bayıldı. Kahrolası, kızı masaya çıkarıp o kestiği deliği gibmeye başladı. Doktor kızı tekrar uyandırmak için bir iğne daha yaptı. Adam deliği daha da büyük olacak şekilde deşti ve kız uyanıkken, olan biteni çığlıklarla izlerken organlarını çıkarmaya başladı. Hemen sonra diyafrdıbını kesti ve kız nefes alamamaya başladı. Kameraya yaklaşıp pis pis güldü ve "biri gitti, iki kaldı." dedi. içinizde ingilizce'mi falan sorgulayanlar olmuş; beyler istanbul teknik üniversitesi 3.sınıf öğrencisiyim. geçtiğimiz sene iki ders dönemini state university of new york'ta okudum. bundan seneler önce de chicago'da work&travel yapmıştım ama ondan bahsetmeyi gerek görmüyorum. herneyse. adam "one down, two to go." dedi ve tam o anda küçük kızla diğer 15-16 yaşlarındaki genç kız uyandı. Adam genç kıza yöneldi.

Adam aniden genç kızın bir elindeki bütün parmaklarını kesip kopardı. 7 yaşındaki çocuk gözlerini sımsıkı kapattı. Kızları canlı tutan doktor bunu görünce çocuğun gözkapaklarını kesmeye başladı. Diğer adam ise gövdesinden bacaklarına dek bıçakla iz olacak şekilde kegibler oluşturdu ve oralara küçük küçük asit gibi bir şey dökmeye başladı. Sonra kızın bacaklarına kan gitmeyecek şekilde sertçe belinden bağladı. Asit yaraların üzerinde daha da büyük delikler oluşturdu. Sonrasında da genç kızın gözleri ve ağzına aynı maddeden çok daha fazlasını döktü. Genç kızın gözleri ve dudakları eridi. Sonra daha da fazla miktarda asidi kızın bağlanmış bacaklarına boylu boyunca dökmeye başladı. Belinden bağlanmış ipi kestikten sonra kızın bütün vücudu morlaşmaya başladı. Ve öldü. Adam genç kızın vücudunda oluşan delikleri derinleştirip o asidin içine kadar nüfuz etmesini sağladı. Sonrasında adam ölü kızın vücudunu ortadan ikiye kesti ve asit organları da eritmeye başladı. Bunu yaparken sanki sihir gösterisiymiş gibi "taa-daa" diyordu. hasta ruhlu.

Adam tekrar kameraya döndü ve "I've saved the best for last." yani en iyiyi sona sakladığını sökledi. Çığlık atan küçük kızın üzerine yürüdü ve suratına sert bir yumruk geçirdi. Sonra ise
ona tecavüz etmeye başladı. Çok fazla kan vardı. Küçük kızla anal ilişkiye de girdi. Kameranın olduğu tarafa yürüdü, sonra bir elinde metal bir dildo, diğerinde ise kaynak üfleci ile geri
döndü. Sanayiciler gibi eldiven giydi ve metal dildoyu neredeyse belki erime sıcaklığına yakın ısıttı. Sonra onu kızın ağzına, vajinasına ve zütüne soktu. Bulaşık deterjanı ile kızı boğdu.
Bunu yaptıktan sonra da bağışta bulunanlara teşekkür ederek gitti. Bundan sonra telefonumun kontrolünü yine aldım ve daha sonra bununla ilgili hiçbir şey olmadı. Ama hala izlendiğimi düşünüyorum. Sonraki kurban olup olmadığım hakkında çok korkuyordum - zira silahsızdım. Başımı belaya bulaştırmak istemiyordum. Her şeyden ötesi, artık hiçbir şeye eskisi gibi bakamıyorum.

Bu hikaye burada bitmedi. Devamı elbette var. Size şöyle diyeyim, bu sadece başlangıçtı. Başıma neler geldi neler... Ellerim kırılsaydı da girmeseydim, dedim... Bir yemek ve kahve molası verip geliyorum.

Arkadaslar yazmak istiyorum ama hatirladikca aglayasim geliyor. Cok buyuk bir hataydi. Kendinizi lutfen yerime koyun. Ben butun bunlari yasadim. Orada olusum, bu olaya benim taniklik edisim bir tesaduf falan degildi. Stajlarimi yurtdisinda yapmak zorundayim. Daha once New York'ta bir universitede okudugum bolume 2 donem boyunca devam ettim. Size basima gelen her seyi anlatacagim ama bundan once, gecmisimin bu olaylarla nasil baglantili oldugunu anlatmak icin bir tur flashback dizisi olacak; sizleri 2013 yazina, ilk yurtdisi macerama goturecegim. Orada olan biten bu olaylarin 2 sene sonraki bu olan bitenle ilgisini nerden bilebilirdim? Tam da 2015'te new york'tan donusume denk gelmesi ve bundan 3 sene once chicago'da yasadiklarimla ilgisi oldugunu ben de daha 3-4 ay kadar once idrak edebildim. Cok aptalcaydi. Yazarken ellerim titriyor...

Hatirladikca kotu oldum. Iyi degilim beyler. Size yemin ediyorum, bitirecegim ama dinlenmem ve kafami toplamam icin muddet verin. Rica ediyorum.

Gözlerimi açtığımda Chicago'da sabah güneşi doğuyordu. Dile kolay, 15-16 saattir uçaktaydım. Baş ağrısı krizleri mi dersin, jetlag mi dersin... Bir ton sorunla uyandım. Work&Travel için Chicago'ya gelmiştim. Yapacağım işi çoktan ayarlamıştım. Yıl 2013, Chicago'da Haziran ayı. Her ne kadar yaz bile olsa Chicago o nemli havaya rağmen Antalya gibi, Aydın gibi sıcak değildi. Ilık bir esinti, düzenli ve tertemiz bir ülke... Refah düzeyi yüksek olduğu için herkes işini en doğru şekilde yapıyor... Hayatımın aydınlanma çağının başlangıcıydı. Düşünsenize, o zamanlar 185 cm boyunda toy bir delikanlıydım. Bu arada, boyumu soranlar olmuş: Şu an boyum 188 cm. O zamanlar övünebileceğim tek şey ingilizce'ye olan hakimiyetim ve YGS-LYS sonuçlarımdı... Uçaktan indim, kocaman bir sıra beni bekliyordu. Sıra bana gelince memura vizemi gösterdim. O da onayladı ve içeri girdim. Elinde ismimin yazılı olduğu kartonu tutan adama yöneldim. Bu adamın adı Don Francis idi. ABD'de çalışabilmem için gerekli evraklarımı halletmiş istanbul'da anlaştığım acentanın buradaki sorumlusuydu. Beni kalacağım yere zütürecekti; sonra işyerime zütürecekti. Her şey çok güzeldi.

Garson olarak meşhur bir pizza restoranı olan UNO Chicago Grill'de çalışacaktım. Tabi kendimi tanıtırken Türkiye'den getirdiğim lokumu patronuma ve diğer çalışanlara ikram ettim. Bu hareketim çok olumlu karşılandı. insanlar farklıydı. insana değer veriyorlardı ve gözlerim açılmaya başlıyordu. Tabiki buraya gelişimin ana amacı Türkiye'de Advanced düzeyine çıkardığım ingilizce'mi çok daha ilerleterek akıcılık kazanmaktı. O dönem IELTS ile kafayı bozmuş ve hatırladığım kadarıyla 5.5 ya da 6 puan almıştım. (9 üzerinden hesaplanan bir sınavdır.) Ve onunla tanıştım... Allah kahretsin, lanet ediyorum onu tanıdığım güne... Kennedy. O da bir garsondu ve birkaç gün yemek isimlerini, içecek, salata ve sosları ezberlemek için stajyer gibi bu garsonun peşinde takılacaktım. Gerçekten çok fazla yemek çeşidi vardı. Hele garnitürler... Ayrı bir dünyaydı. Kültür bambaşkaydı. Gelen konuklara önce içeceklerini zütürüp aldığınız siparişleri restoranın dört bir köşesinde yer alan bilgisayarlara giriyordunuz; bunlar da mutfakta beliriyor, oradaki aşçı ve expolar yemekle ilgileniyordu. Bu devasa endüstride, hizmete olan saygı da devasaydı. Deli gibi bahşiş geliyordu.

Kennedy kendini Washingtonlı olarak tanıtıyordu; ancak o sadece siyahi bir Ganalıydı. Ya da ben öyle sanmıştım. Bir akşamüstü, restoran kapanmaya yakınken, içeriye iki tane güzel kız girdi. Birisi Kennedy'nin kız arkadaşıydı ve onun doğum günüydü. Kennedy özel ilgi gösterdi ve onları en kral masaya oturttu. Birlikte onlara pasta hazırladık ve jest yaptık. Bu esnada Charmine ile tanıştım; diğer kız. Zenci ve at gibi fiziği vardı. Sohbet koyulaştı. Ben şakalar yapıyordum ve bu da onların hoşlarına gidiyordu. Ertesi gün Kennedy, kızlarla akşam eğlenmek için bir gece kulübüne gideceklerini söyleyip beni de davet etti. Yapmam gereken çok işim vardı, ama "Charmine de geliyor." dedikten sonra zevkle geleceğimi söyledim.

Fazla uzatmıyorum; kızları aldık ve mekana girerken kapıdakilerin Kennedy'nin önünde adeta puta dönüştüklerini ve sonra saygıyla yol gösterdiklerini, "Buyrun" dediklerini dün gibi hatırlıyorum. Onun bu kadar saygın birisi olduğunu görünce şaşırmıştım, ancak şüphelenmek mi? Neyden şüphelenebilirdim ki?

Çok aptalcaydı. Büyük hataydı.

Aylardan Eylül. 2013. Jefferson Park'ta karnıma yediğim bir tekmeyle acı içindeki kıvranışıma devam ettim. Geceydi, karanlıktı ve ıssızdı. Hiçbir şey net değildi. Eşek sudan gelinceye kadar dayak yemiştim. Diğer iki kişi yerde yatan bir adamın başına çömelmiş bir şeyler yapıyordu. En son suratıma bir tekmenin geldiğini hatırlıyorum. Sonrası karanlık - Birkaç saat sonra uyandığımda vücudumdaki her bir kemik sızlıyor. Burnumdaki kanın kuruduğunu anlıyorum. "Fucking Mexicans." diyebiliyorum. Yattığım yerden doğrulup metroya yöneliyorum. Sonra son model bir arabayla Kennedy geliyor; bakışları soğuk ve bana sadece "Get in." diyor. Arabaya binmemi söylüyor. "Fuck you" deyip yoluma devam ediyorum.

Aylardan Temmuz. Akşam 22:30. Havai fişekler patlarken restoran müdür yardımcısı benimle konuşmak istediğini söyleyip arka tarafa çekti. "I thought you were a good person at the beginning but you let me down. Not only that. I am afraid of you. You have to go. Otherwise I will." diyordu. Başlarda iyi bir insan olduğum için beni sevdiğini ama gitgide farklılaşarak korkunç birisine dönüştüğümü söylüyordu. işi bırakmam gerektiğini anlatıyordu ve eğer bırakmassam kendisinin işi bırakacağını söylüyordu. Benim yüzümden işini kaybetmesine müsaade edemezdim. "Bu akşamki işimi tamamlamama izin ver, yarın beni görmeyeceksin." dediğimde gözlerindeki şey, bir nebze de olsa hüzündü.

Edit: Havai fişekler patlıyordu çünkü o gün Independence Day idi. Amerikalıların kendi topraklarını ingilizlere karşı savunurken kazandıkları zafer ile ilgili bir bayramdır.

Beyler kısa keseceğim; o gece Charmine'i kendi evinde evire çevire gibtim. Zaten üniversiteli kızdı; yazın tatil öncesi son hazırlıklarını yapıyormuş; tatil için de oraya 4-5 saat uzaklıktaki Dells'e gideceğini söylemişti. Velhasıl kelam sabah işyerine gittim ve diğer garson Stojanche, Kennedy'nin hastaneye kaldırıldığını söyledi. Restoran müdüründen izin almak istesem de vermedi; onunla da sorunlarımız çoktu. iş çıkışı derhal hastaneye uğradım ve Kennedy'yi ziyaret ettim. O zamanki akıl işte; neler olduğunu sormadım. Sorarsam Kennedy'nin daha kötü olacağını falan düşünüyordum. Onu teselli ettim, destek oldum. Akabinde kaldığım motele döndüm.