hocanin kapıyı bir eliyle kapatırken bir eliyle de o büyüleri kazana attığını gördüm.
babamla amcam arlarında konuşuyordu: hayret ya nasıl gelmiş onlar oraya ,kim yapmış bunu diye endişeyle konuşuyorlardı. hoca yine anlayamadığımız dile bişeyler okuyordu harartli hararetli. yine birileriyle konuşuyordu.

sonra bir kaç kelime söyledi ve bir çığlık duydum ben. bir can çekişme idi bu.öyle içten ve yürek burkan bir can çekşme idi ki.
hocam ifridi yakıyordu. vaadi gerçekleşmişti.ve büyüyü bozmuştu.o çığlıkları duyunca içimdeki sıkıntı yok oluyordu. içim huzurla doluyordu. adeta haz alıyordum.

galiba çığlıkları benden başkası da duymuyordu. hocam samanlıktan çıktı.
bitkin görünüyordu. allahın izniyle def ettik melunu gözümüz aydın dedi.
annem sevinçten bana sarıldı. hoca babamı çağırdı tekrar bişeyler konuşuyorlardı.
babam cebinden para çıakrdı .ama hoca kabul etmedi.yok alamam ben bunu dedi.
içim huzurluydu. artık etrafta koşturan cinlerin çocuklarını da görmüyordm. alışmıştım onlara ama ifrit canımı acıtmıştı.

hoca geldi yanıma. delikanlı, artık bitti allahın izniyle. yaşıtlarına göre zor şeyler yaşadın ama koca adam gibisin. allah yolundan ayrlma,her zaman allahı zikret ki sen ne zaman dara düşssen yardımına gelsin.
hoca daha bir çok şey söylemişti.o gün hayatımda bir yol ayrımı olmuştu.5 vakit namaza başlayacaktım doğru düzgün biri olacaktım. hoca ve ailesi akşam yemeğinden sonra gittiler. esmayı da en son o zaman gördüm.

yıllar ardı ardına geçti gitti. artık büyümüştüm. üniversiteye başladım. yaşım 21 di.
ege de bir üniversite kazandım.iki kez girip kazanamaştım yılmadım ve 3. de kazandım.

o olaydan sonra aradan geçen 9 yılda hiç bir olay yaşamadım.
ne bir cin kavmi,ne bir kötü rüya nede o ifridi gördüm ama hoca ve ailesinden bir daha da haber alamadık.
taşınmışlar dediler en son köylerine gittiğimde. neyse kayıt için üniversiteye gittim.
sırada bekledim kaydımı yaptırdım ve kyk yurduna kayıt olmaya gittim. orayada kaydolduktan sonra çıktım yurdun bahçesine milletin arasına karıştım.
okul başladı.ilk günler kimse kimseyi tanımıyor.

uzatmayim beyler bi kaç gün böyle geçti. çarşamba günü öğleden sonra dersim için okula gidiyorduk arkadaşlarla. kampüsten içeri girdik kantinde oturalım dedi arkadaşlar tam kantine girerken kapıda bi kız çıktı karşıma.
yeşil gözlü, sarıyla siyah karışımı saçlar .tanıdık geldi yüzü. bi an anılara gittim.
nerden tanıyorum bunu diye düşünüm. arkasından koştum.bi saniye bakar mısınız dedim. yürümeye devam etti. pardon bakar mısınız dedim tekrar. döndü: efendim dedi.

sizinle dahha önce tanışmışmıydık. tanıdık geldiniz de dedim. hayır sanmıyorum. gitmem lazım diyio hızlı adımlarla gitti saçlarını savura savura. jeton geç düştü. bu esmaydı yahu dedim yüksek sesle.
etraftakiler bana bakıyordu. hemen arkasından koştum terkar. kapıdan dışarı çıktım .ama yok. sanki uçtu kız

hayatta tesadüflere asla inanmam. bu da kaderin bir oyunu gibi bir şeydi.
yıllar sonra karşıma çıkması asla tesadüf değildi. bulacaktım onu nolursa olsun.
bulup hocamı soracaktım. nerdedir nasıldır. hani soyadlarını bilsem yine bulurdum esmayı ama soy adını öğrenmedim ki hiç

bi ara aklıma acaba esma değilmiydi diye düşündüm. esma olsa kapalı bir kız olurdu herhalde dedim. aklımda bu sorularla akşamı ettim. yurda gittim. yatakhanede anlaştığım tek arkadaşım ahmetti. beraber takılıyorduk. akşam olunca cafelere falan giderdik işte.
yurtta çok fazla adam diyebileceğim insan yoktu. herkesi bir bencillik ve popülerlik yarışı almış. kimi kızların peşinde kimi birbirinin kuyusunu kazıyor.
biz ahmetle pek girmezdik öyle her muhabbete.

Yarin oldu, erkenden kalktım. dersim 10 da başlıyordu ama 8 de okulun kapısına dikldim.
belki esma diye düşündüğüm kız gelirse görürüm dedim. hatta o günkü derslere bile girmeme kararı aldım. girişteki çimlere oturdum ve kapıdan girenleri tek tek kesiyordum.
saat 10 oldu . ahmet derse giderken gördü beni. nabıyosun birader hadi des başlıyor dedi.
pek giresim yok ahmet sen git dedim. neyin var hacı ne oldu dedi. anlatırım ahmet. okuldan sonra anlatırım dedim. peki kanka sen bilirsin deyip gitti.

bu yaptığım aptallıktı belki ama başka çarem yoktu.

bekleye bekleye saat 12 ye gelmişti. artık beklemekten sıkıldım ..hay böyle işin derken kapıdan geleni görünce birden ayağa kalktım.
oydu.
elinde defterler hızlı adımlarla gidiyordu. pardon dedim ona doğru koşarak. bana baktı.
ya yine rahatsız ediyorum ama beş dakikanızı alabilir miyim benim için önemli dedim.
önüne baktı sonra. sadece beş dakika ama tamam mı dedi

tamam dedim.8-9 yıl önce bir arkadaşım vardı. taşındılar sonra birdaha haber alamadım ona benzettim sizi. adı esmaydı. babası hocaydı dedim. adınız esma mı diye sordum.
e,evet .hayır değil karıştırdınız galiba diiyp yürümeye başlarken kolundan tuttum. adım fikret. beni tanıyorsun. seni tanıyorum. hocanın kızısın sen, mehmed hocamın kıızısın.
bıraksana kolumu tanımıoyrum karıştırıoyrsun ,9 yıl önceki haliyle bir insanı tanıyamazsın dedi. gözlerin aynı hala ,adın esma değil mi dedim. kolunu sert bi hareketle çekti ve yürümeye başladı.

arkasindan bagirdim esma, esma sadece konuşmak istiyorum, hocam nasıl onu merak ediyorum. gelir misin dedim. hala yürüyordu. Tekrar esma diye bağırıp arkasından koştum. tutttum kolundan. ya bırak peşimi rahat bırak ,babam öldü. anlıyormusun öldü.

köye geri gittikten sonra öldü kardeşlerim öldü. öğrendin mi mutlu oldun mu diye bağırdı. beynimden aşağı kaynar sular indi. dona kaldım...

etraftan millet bakıyordu. tamam esra sakın ol ben kötü bişey sormadım neden sinirleniyorsun dedim. topladı defterlerini ve kampüsten içeri girdi

Beyler inanin bana gözümden uyku akmasina ragmen sirf hikayeyi takip edenlere hürmeten kendimi zorlayarak devam yaziyorum. Ve yazarken pgibolojikman etkileniyorum eskileri hatirladigim icin. Ama sizler icin yasadigim bu hayat hikayesini tamamlayacagim.

düsündügüm gibi degildi, benim için tam bir hüsran oldu bu karşılaşma. neye üzüleceğiimi bilemedm. byle bir tepki aldığıma mı hocamın, çocuklarının öldüğüne mi. yurda doğru yola koyuldum.tam kampüsten çıkarken güvenliğin orda ahmet arkamdan koştu. kanka nabtın dedi. yurda gidiyorum kardeş bitti mi ders dedim. evet bitti bende yurda gidiyorum hadi minübüse binelim dedi.

yurda vardık. uzandım yatağa .okulda olanları düşünüyrum. ahmet de ona bişeyler anlatmamı bekliyor hiç anlatasım yoktu.o ara dalmışım zaten. rüyamda geceydi, ay gökte hiç olmadığı kadar parlaktı ancak rengi koyu maviydi. hava çok basıktı. yerde çöl yılanları akrepler vardı. yürümeye başlamıştım.

yürürken dikkatlice etrafıma bakıyordum. dümdüz çöl gökte mavi bir ay.
masallaraki gibi bir ortamdaydım. kulağma fısıltılar geldi yine .ne dediklerini anlamıyordum. yürümeye devam ettim. karşıda biri belirdi. yaklaşıyordu git gide

daha da yaklaştı. uzun boylu sarıklı yüzü kapalı sadece gözleri açıktı. arkasında bir çuval vardı. gözlerini daha belirgin şekilde gördüm. ve dehşete düştüm.
gözleri simsiyahtı .bu ifridin gözleriydi.
çuvalı kaldırıp önüme doğru yuvarladı ve arkasını dönüp kaybolana kadar yürüdü.
çuvalı hemen açmaya çalıştım. ipini çözüp ağzını açtığımda yere yığılıp kaldım.
mehmed hocaydı. kefene sarılmıştı ve mezardan yeni çıkarılmış gibiydi.
o ann titreyerek uyandım

bulundugum oda zifiri karanlıktı herkes uyuyordu. hemen lavaboya gittim.
yüzümü yıkadım. bi sigara aldım ve yurdun bahçesine çıktım. rüyanın etkisideydim hala. sigara elimde çakmak öbürelimde öylece uzaklara dalmıştım.
bu ne şimdi diyordum. yıllardır böyle kabus görmemiştim. ara sıra görüyordum ama izlediğim filmlerle ilgili oluyodu genelde.
acaba esmayı tekrar görünce eski anılar mı depreşti diye düşündüm.

hocamın cesedi, yüzü gözümün önünden gitmiyordu. sigarayı içtim ve yurt odama çıktım. dolabımdaki küçük kuranı kerimi açıp bakara suresini okumaya başladım. bi yarım saat kadar okudum. odadaki çocuklardan biiri uyandı. gökhandı adı. beni gördü. hayırdır hacı nabıyorsun dedi.

okudugum ayeti bitirdim. dolap yatağın dibindeydi ,dolaba koydum kuranı.

kuran okuyordum kardeşim dedim.hee oku oku da böyle gece gece şey yapmasaydın hacı. korktum valla dedi. niye korktun kardeş, allahın keldıbını okuyorum korkacak bişey yok deyip gülümsedim.
oda haklısın ya işte uyku sersemiyim öyle uyanık görünce tırstım dedi lavaboya gitti.
bende tekrar yattım

saat 3 tü. yarın ilk işim esmayı bulup olanı biteni adam gibi öğrenecektim ne pahasına olursa olsun

Yatip uyudum , sabah alarm çaldı. erkenden kalktım giyindim.
doğru okula vardım ve girişte beklemeye başladım. inş bu sefer erken gelir diyordum .
40 dakika kadar bekledikten sonra yine gördüm esmayı .
yanında bir kız arkadaşı daha vardı. esma diyip yanına doğru gittim. bana bakıp yürümeye devam etti. arkadaşı seni çağırdı gibilerinden bişey dedi esmaya. koştum yanlarına.
ya beni dinlermisin. neden kaçıyorsun. yılar sonra karşıma çıktın tesadüf mü bu.
konuşmam lazım senle. anlatmani istediğim şeyler var dedim.
döndü arkasını

eğer beni rahatsız etmeye devam edersen polis çağırıcam dedi.
dün gece babanı ve babanın öldürdüğünü rüyamda gördüm çöldeydi dedim. anlatma bana bişey anlatma. tesadüfen karşılaştık hepsi bu dedi.
hayal kırıklığım artıyordu. bunları duyacak bişeyi haketmedim ki. hangi bölümdesin dedim. sana ne ya dedi. esma, amacım senin peşinde sürünmek değil. bana anlat olanları.
buna hakkım var. baban hayatımı kurtardı. şimdi sen yıllar sonra karşıma çıktın ve tesadüf mü diyorsun. ben inanmam buna. dersin ne zaman biterse o zaman biyere gidelim oturalım dedim. konuşmak istiyorum sadece dedim. galiba beni başından savmak gibi bir niyeti vardı peki tamam dedi. seni nerden bekleyeyim dedim. arkasını dönüp gitti.
ana kapının orda bekleyeyim bari dedim

asagi yukari bir buçuk saat bekledim yine. sabırlı bir insandım. kaç gündür de dersleri boşlamıştım. neden benden kaçıyor veya konuşmak istemiyordu ki.
böyle derin düşüncelere dalmışken geldim ben dedi. kafamı kaldırdım esmaydı.
ciddi bir yüz ifadesi vardı. merkezdemi kalıyorsun. eğer ordaysan minübüsle gidelim ,ordan cafeye geçeriz dedim.
yok burda evde kalıyorum burdaki cafelerden birine gidelim dedi.
tamam deyip yürümeye başladık. sorulara başlamıştım.

hangi bölümdesin kaçıncı sınıftasın. türkçe öğretmenliği 2. snıf dedi. cafeye kadar hiç konuşmakdık. sormaya korkuyordum. yolda giderken ara ara beni süzüyordu.
ama hiç gülmedi ve mesafeyi korudu hep. cafeye oturduk.ben lafı uzatmayı sevmem esma. soracaklarım seni üzecek biliyorum ama benim için önemli insanlardınız.
bana böyle nefretle bakman garibime gitti. nasıl oldu ailene bu olay dedim.
uzaklara doğru baktı. yüzüme hiç bakmadan konuşmaya başladı titreyen ses tonuyla...

o gün siz evden ayrıldıktan bir hafta sonra babam sabahlara kadar odaya kapattı kendini. kimseyi sokmazdı. sadece yemek yerdi. bizle hiç konuşmadan odasına girerdi.
iyice kopmuştu artık.
bi gece annem onu uykusunda sayıklarken duymuş.
gidin... allahtan korkmuyor musunuz. allahın gazabından korkmuyor musunuz.
evimden gidin dediğini duymuş.
uyandığında anneme : intikam için geldiler. allah yardımcımız olsun demiş...

Kac gün sonra bilmem, bir gece yağmur yağıyordu.
babam odasından bağırarak çıktı.
allahım sana sığındım, rabbim sana sığındım diye bağırarak dışarı çıktı.
annem arkasından koştu bende koştum annemin arkasından. evde sadece kardeşlerim kaldı. annem ve babam köyün bitişiğindeki ormana doğru girdiler.
ama ben ormana girmeye korktum. doğru köyün muhtarlığına koştum. yüreğim çok hızlı çarpıyordu ağlıyordum sürekli. nefesim kesile kesile olanı anlattım.
hemen köylüler babamı annemi aramaya gitti. beni de köyden biri adamla eve yolladılar.
eve geldiğimzde kardeşlerim boğulmuştu. boyunları mosmor olmuştu..
esma burda ağlamaya başlıdı. sorduğuma bin pişman olmuştum.

sonra benle birlikte eve gelen adam hemen muhtarın ardından da jandarmayı aradı.
sonra babamla annemi bulmuşlar. babam ormanın sonundaki bi uçurumdan aşağı düşmüş. annemde o uçurumun başında ağlıyormuş. sonra annem eve gelip kardeşlerimi görünce iyice ıkıldı ve akli dengesini kaybetti. onu akıl hastanesine kapattılar.
beni de yetiştirme yurduna verdiler.

Ben mahvolmustum duyduklarımın yalan olmasını istiyordum.
bir aile böyle bir sonu nasıl hakeder. nasıl bu hale gelir. sebebi nedir.
başın sağolsun. diyecek bişey bulamadım dedim. gözünden bir damla aktı.
bana dönüp: senin yüzünden öldüler. senin başındaki bela yüzünden.
babam onu öldürdü. onun kavmi de gelip ailemi öldürdü dedi.
sessiz konuş esma dedim. elinin tersiyle göyaşlarını siliyordu.

sen bize gelmeseydin ,babamdan yardım istemeseydin ölüp gitseydin keşke dedi.
o laf bana koymuştu. başımı öne eğdim. ağlamamk için kendimi zor tuttum. intikam için geldiler derken bunu kastedmiş demek babam. senin pisliğni temizlerken öldü. lanetli herif.

niye çıkıp nefretimi körükledin ki diye devam etti esma. ağlıyordu. allahtan cafenin en arka kısmındaydık pek kimse yoktu. hiç bişey demiyordum.
ne diyebilirdim ki...
biz onlara yardım için gittik haklıydı.ve galiba benim peşimdekini öldürdü diye cin kavmi hocadan intikam aldı. ama esma sağ kalmıştı.

Senin rahatin yerinde, sen güzel güzel ailenle yıllarıın geçirirken ben yurttan yurda süründüm. küçük bir kız çocuğunun ailesiz olması nasıl bir şey biliyor musun.
kaç gece camdan dışarı bakıp ağladım. kaç gece sana lanet ettim.
bi gün karşıma çıkman için çok dua ettim. yüzüne tükürecektim.ama nefretim o kadar büyüdü ki, tükürmeye bile değmez dedi.

esma biliyorum acın büyük. kolay değil.ama beni böyle ağır suçlaman beni üzüyor canımı yakıyor.ben istermiydim. bilebilir miydim böyle olmasını.

Kaslarini catarak, bana haklıymış gibi konuşma dedi. başımı öne eğdim.
babanın çok güzel bir lafı vardı. bü dünyada ne yaşarsak yaşayalım, ister kötülük olsun isterse iyilik olsun, hepsi bizim kaderimizin sonucu olmuştur. kaderimiz allahın elindedir. yani ne gelirse ondan gelir. bazen canımız yansa da dermanımızda allahtandır demişti mehmed hoca.

evet nefretin büyük, beni suçlaman da doğru,ama kaderimiz allahın elinde. beni ne kadar suçlasanda geri gelmiyor hiç bir şey. içini dök kus ama kine döndürme.ben babana hakkımı asla ödeyemem. köyünüze okadar geldim ama hiç kimse bişeyden bahsetmedi.
taşındılar gittiler dediler.

bunları bilmiş olsam acını paylaşırdım.
paylaşma acımı falan. benden uzak dur. bana bulaştırma bişeyini yeter dedi.
peki ya denk gelmemiz kaderse ,allahın buluşturmasıysa dedim. kader falan umrumda değil, kimse umrumda değil,o dua ettiğin de umrumda değil dedi.
bir şok da öyle yaşadım. inancı tükenmişti esmanın