böyle uzun bir ayar gördünüzmü

seri amk biraz

Etrafta kasvetli bir sessizlik vardı…Bu sessizlik bana huzur verdiği kadar tedirgin de ediyordu… çünkü ters giden bir şeyler vardı…
Binanın önündeki kel amcanın yanında güzeller güzeli sevdiğim kız duruyordu. Arkası dönüktü ama sevdiğim kızın kafasını at kafasını ve ot kafasını nerde görsem tanırdım.
etrafıma baktım. bu kadar boş yer varken neden sabahın köründe sevdiğim kız bu kelin yanında olabilirdi ki.üstelik hava da soğuktu ve kelin ne kafasında ne de elinde bere benzeri bir şey vardı…
bu onun uzun zamandır kel olduğunu gösteriyordu…
belki de kızıdır dedim kendime… ama kızı olsa aralarında ufak bir konuşma geçerdi?
Artık işlere büyük bir düşünce ile en ince detaylarına kadar yaklaşmaya karar verdim ters giden bişeyler vardı ve sevdiğim bunları bana söylüyemiyordu.
iki yabancı gibiydiler ve ben bu işten ciddi ciddi kuşkulanmaya başlamıştım…
kuşkulu gözlerle ikisinin de davranışlarını takip etmeye başladım… ki zaten yapacak başka bir işim de yoktu o an… Kapının önünde bir taksi durdu ve beraber taksiye bindiler.
Bir yandan taksiyi bir takip ederken diğer yandan bir plan yapmam gerektiğini biliyordum ve beynimde şekillendirmeye başlamıştım bile.

şansım varmış ki takip ettiğim süre boyunca kız arabayı tanıyıp takip ettiğimi farketmedi. bir durakta durdular ve yaşlı adam bir eve girdi ölümüm takside bekliyordu halaa. Etrafta bizi görecek kimse yoktu
Durakta otobüs bekleyen 60lı yaşlarda, torununu okula zütüren teyze hariç… o her şeyi gördü ve suratıma “beni kandıramazsın.“ der gibi bir ifadeyle baktı. düşünemiyordum çünkü korkuyordum… bu bilgileri öğrenmem benim ve ailemin hayatı için tehlike arz edebilirdi… ama bu işe girmiştim bir kere, jason statham olsaydı geri adım atar mıydı? kesinlikle atmazdı… bütün statham filmlerini gözümün önünden geçirdim ve yeterli gazı aldım… şimdi düşünebilirdim…buharlaşan cama kafamı dayayıp, cebimden çıkardım rocco şekeri dilime yapıştırdım ve düşünmeye devam ettim.

Panpa çok iyi yazıon ya hll ama seri hadi kanks

kızla göz göze gelmeye çalışacaktım… planımın ilk parçası buydu…Çünkü kulağında kulaklık vardı ve seslenebilirsem yanındaki ihtiyar kel beni duyabilirdi.
bunun için hazırlık yapmaya başladım. şiddetli bir şekilde hapşurmalıydım. eğer kulağındaki piyano sesini delip duyma merkezine ulaşabilirsem belki refleks olarak bana bakmasını sağlayabilirdim. bu sayede de planımın ikinci aşamasına geçebilirdim. ama nasıl hapşuracaktım? Bizim buluştuğumuz zamanlar aramızda geçen bi olay vardı bi yerden bi yere giderken davayy davayy davay derdik
üzerimdeki montun iç tarafı yünlüydü. elimi atıp ufak bir parça kopardım ve burnumu gıdıklamaya başladım. kısa sürede işe yaramıştı, hapşuruk tüm vücuduma hükmediyordu. yüzüm garip hallere girdi ve ağzım açıldı ve tüm gücümle “davaaaayyy“ diye hapşurdum. evet yanlış duymadınız, davay diye hapşurdum. davay rusçada bildiğim tek kelimeydi, hadi demek oluyordu. yani davayy davay davay hadii hadi hadi demek olduğunu kavrayıp oradan onu teke indirdim. güzel bir filmdi, anmadan geçmeyeyim… Hiç unutmam ölümümle beraber izlediğim ilk filmdi ayrıca.

pampa buralar değerlenir değerlenmesse zaten gerçek yazarlar değer görmüyor demektir nick6 nı gireyim dur

başımı kaldırdığımda tüm metro bana bakıyordu ama kız ve kel hiç oralı olmamıştı…
bu kadar kolay olacağını düşünmemiştim zaten, bir daha denedim, sonra bir daha ve bir daha ve bir daha…hapşuruk anında kalp bir anlık durur derler, hatta o yüzden çok yaşa denirmiş. o dakikalar içerisinde kalbim 5 dakika kadar durmuştur. bunu iddia edebilirim, hatta gittim geldim.40 ya da 41. seferde beklediğim olmuştu…ölümüm o melekleri kıskandıracak güzellikteki yüzünü bana doğru çevirdi.
hemen planın ikinci aşamasına geçtim ve ona bakarak göz kırparak elimle şşşşt işareti yaparak susmasını söyledim korkmuş gibiydi. bi el hareketi daha yaparak ne iş gibisinden yokladım bişe diyemedi. birazdan dünyanın ortadan ikiye yarılacağına inanabilirdim ama artık o kızın benden isteyerek ayrılacağına inanamazdım. Onu halaa çok seviyordum.
daha sonra ihtiyarla beraber durağın biraz ilerisindeki metro istasyonuna kadar yürüdüler bende peşlerinden takip ettim ve metroya bindiler bende aynı metroya binip ikisini güzelce görebileceğim bi yere oturdum. o kızı, o zalim adamların elinden kurtarmalıydım. canım pahasına da olsa bunu yapacağıma yemin ettim ve buharlı cama imzamı attım. torunlu teyzeyle göz göze geldik o an. sanki benimle gurur duyuyormuş gibi bakıyordu. hayatım bu andan itibaren değişiyordu. artık bir amacım vardı… Ve o sırada bu teyze ne ayak dıbına koyim buda bizimi takip ediyor anlamadım ki dedim içimden.

cebimden çıkardığım rocco kutusunu avucumun içine alıp sıktım… kameralar avucuma ve oradan yavaş yavaş, sinirlenmiş ve gergin bir yay gibi gözüken suratıma gelmiş ve orada sabitlenmişti… bu bir film olsaydı böyle olurdu en azından…metronun durmasını bekleyemezdim, bu cennetten kaçmış gibi güzel olan kızın, hayatımın anlamı ölümümün. o kel ve muhtemelen kendi annesini de böyle çalıştırmış adamla beraber gitmesine seyirci kalamazdım… yerimden kalkıp, kulağımda keskin bir azer bülbül gitme solosuyla adım adım esrarengiz ikiliye yaklaştım ve karşılarına dikildim… şaşkın gözlerle bana bakıyorlardı.o sırada adamın bacaklarının arasındaki file torba dikkatimi çekti… içinde limon vb şeyler vardı… normal bir insan gibi gözükmesini sağlayacak bu ince detayı kullandığı için, içimden saygılarımı sundum kel ihtiyara…

hayatını amerikanın en taktan hapishanelerinde geçirmiş, gibilmiş, gibmiş, defalarca uyuşturucu bağımlısı olmuş, komaya girip çıkmış ve hatırladığı 10 tane cinayeti olan bir adam gibi baktım yüzlerine… doğal olarak korktular, korktuklarını adamın bana değil de dışarıya baktığından anlamıştım… yüzüme bakacak cesareti yoktu…ölümümü kolundan tutup kendime doğru çektim. ”bugün şanslı günündesin, benimle berabersin artık.” dedim. bir an ortalıkta soğuk rüzgarlar esti. metrodakilerin alkışlarını kulaklarımda duyar gibiydim… ölümüm anlamsız bakışlarla ayağa kalktı… o sırada ihtiyar elini beline doğru zütürdü, ani bir hareketle dizimi alt dudağının bitip çenesinin başladığı yere geçirdim. o sırada duran metro benim için büyük bir şanstı. ölümümü kolundan çekerek kapıya doğru sürükledim. ihtiyarın cama vuran kafası kanıyordu, ateş etme olasılığını göz önünde bulundurup metrodan indiğim gibi ölümüme çelme takıp yere düşürdüm ve üstüne yattım. ölümümle yerdeyken gözgöze geldik ve şaşkın bi şekilde birbirimize bakıyorduk. O sırada metro hareket etti…

bir kızın, genç ve güzel kızın hayatını kurtarmıştım. Ölümüm karım olacaktı o... dünyanın bütün mutluluklarını vücudumun her santimetre karesinden hissediyordum. gurur dolu bir hareketle ayağa kalktım ve kızın kalkmasına yardım etmek için elimi uzattım. Bana sarılmasını ve güzel bir öpüşmeden sonra nikah dairesine gideceğimizi geçiriyordum. O ise ağlıyordu ağlıyordu…mutluluk gözyaşları…benim de gözlerim doldu o an… bende ağlıyordum aniden uzattığım elime tokat atıp ”ya sen deli misin kardeşim, napıyosun sen ya aptal!” tarzı hakaretler yağdırdı dünyam başıma yıkıldı nevrim döndü o an intiharı bile göz önünde bulundurdum ya bitti demedik mi ANLAMIYORMUSUN B-i-T-T-i
Neden halaa beni tekip ediyorsun ”böyle mi teşekkür ediyorsun” diyerek pantolonumdan taşmış gömleğimi düzelttim ve oradan uzaklaştım…
gururun verdiği orgazm duygusu yerini nefret ve kine bırakıyordu...

UP up up up up

UP up up up up

UP up up up up

UP up up up up

Arabayı parkettiğim yere gittim babamın uyanma saatleri gelmek üzereydi ve arabayı bırakmam gerekiyordu. Tekrar o taksinin durduğu durağa geldim ve o ihtiyar kelin girdiği büfeye sigara almak için girdim. üzerine bir tane sigara yakmak farzdı artık. bi paket camel soft alabilir miyim?” dedim. ama o anda fark ettiğim şey, tüm vücudumu felç etmişti adeta… bir sorun vardı, ters giden bir şeyler vardı. o soğuk havada tekelcinin suratında boncuk boncuk ter damlaları parlıyordu. bunun sebebi ne olabilirdi ki? Ve o ihtiyar kelin bu büfeyle bi alakası olabilir miydi ? evet, ilk aklınıza gelen şey. uyuşturucu kullanmıştı. ve kendisi tekel bayii olduğu için de mutlaka bunu liseli çocuklara satıyordu. gencecik hayatları yok ediyordu. titreyen elinden aldığım paketi cebime koydum, Acaba ölümümde bonzaiyi buradanmı alıyordu? bu düşünceler içerisinde arabama giderken yeni planlarımıda beynimde şekillendirmeye başladım.

aracıma binecektimki tekelcinin içerde neler yaptığını biraz daha izlemek istedim. bu düşünceyle bayiinin karşısındaki pasajın önündeki taburelerden birine oturdum. yan taraftaki çaycıdan bir tane çay söyledim ve bir sigara yakarak düşünmeye başladım…
bu işin ciddiyetinin farkındaydım… öyle metroda fuhuşa zorlanan ölümümü kurtarmak gibi kolay olmayacaktı, biliyordum…iş büyümüştü ve gitgide derinleşiyordu bi anda nası bu tak çukuruna düştüğümü anlamamıştım bile daha neler neler vardı kimbilir iişin içinde.
ama ben artık eski ben değildim ve bir avuç uyuşturucu tacirine pabuç bırakamazdım… kafamdan bu düşünceler geçerken parmaklarımın arasında son nefesini veren sigara parmağımı yaktı ve ani bir refleksle yere attım… yarım kalan çayımı da fondipleyip parasını bıraktıktan sonra ayağa kalktım ve kollarımı iki yana açarak derin bir şekilde esnedim…bu hareketim aksiyondan önceki hareketimdi mahalle ortamımızda bile çoğu arkadaşımı özendirirdi bana artık… benim adımla ve yaptıklarımla beraber anılacak… biyografimi okuyan ergenler tarafından taklit edilecekti… sağ elimi cebime sokarak tekele yeniden girdim… Bişeyler yapmalıydım eğer ben yapamasam bile biliyordum ki mahalle ortamım kolumun yetişemediği yerlere el atardı o olmasa bile neler görmüş geçirmiş mahallemin abileri yeterdi. nice taşşaklılar görmüştük bu sokaklarda köpek olan.
Adam oturduğu yerden kalkıp şaşkın bir ifadeyle yüzüme baktı.

Beyler ilk entry şukulayın okuyan yok rez gelirse devam edeceğim 1 kişi bile olsa yeter.

az önce sigara aldığımı hatırlıyordu. uyuşturucunun etkisindeki birinin hafızasının bu kadar kuvvetli olabileceğini düşünmezdim.’hayırdır kardeşim, bir problem mi var?’ dedi. hiçbir şey konuşmadan 20 senesini mafyanın içinde geçirmiş, her türlü çatışmaya girmiş, defalarca vurulmuş, akli dengesini yitirmiş ve 10 gündür sokakta yatan biri gibi baktım yüzüne…bu bakışım baştan aşağıya titretmişti tekelciyi… ‘konuşsana hemşerim, ne oldu?’ dedi sabırsız bir ses tonuyla… ”ne olduğunu sen daha iyi biliyorsun simon.” dedim.
”simon ne birader, haplandın mı, çık git şurdan!’ diyerek tezgahın arkasından çıkarak üstüme yürümeye başladı…

Up up up up

amk ayarı verde git işim var

Up up up up