*
benim telefondan kendini çaldırıp kaydetmişti numaramı.
-isteseydin verirdim zaten. dedim
-böyle daha zevkli. dedi pis pis gülerek.
-beni uğraştırmazsın di mi ömer. dedi ablam telefonunu uzatıp.
-abla normalde uğraştırmam ama aysel'in yöntemini uygulıcaz mecbur, ben de ezbere bilmiyorum çünkü. dedim gülerek.
ikisi de gülerek karşılık verdi.
-bi de artislik yapıyor bana ya. dedi aysel
kendi telefonumdan ablamı çaldırdım ve ablam da kaydetti numaramı.
baktım herkes numara kaydediyor.
-şuna da kendi numaralarınızı kaydediverin bi sevabına, herkesi ezberden arıyorum. dedim telefonu aysel'e uzatıp.
-hey allahım ya ver telefonu ver, cahil seni. diyerek aldı aysel telefonu elimden.
önce kendi numarasını kaydetti.
sonra ablamı kaydetti.
"eylül'ü de kaydediver" demeye çekindiğim için susmuş aysel'in nasıl kaydettiğine bakmıştım.
çok bastmiş amk, öğrenmiştim.
eylül'ü kendim de kaydederdim artık.
sonra aysel kaydettiği numaraları göstermek için rehbere girdi.
aysel 2 kişi kaydetmişti ama listede 3 kişi görünüyordu.
yukardan aşağıya.
ABLAM
AYSEL
CEYDA
yazıyordu.
-bu kim be. dedi ceyda'yı kastederek.
birden panik oldum.
yüzümün kızardığını farkeden aysel üzerime geldi.
-eylül görmesin, oyar seni. dedi
-ya saçmalama. desem de
-kız 2 gün annesinin yanına gitti bizimkinin yaptıklarına bak sen. dedi
-aysel tamam üzerine gitme çocuğun. dedi ablam beni koruyarak.
aklıma bir anda çok mantıklı bir yalan gelmişti
-telefonu 2. el aldım önceden kalmıştır. dedim
ama aysel benden çakal, yer mi bu numarayı
-telefonu satan bütün numaraları silmiş bi tek bu kızı bırakmış demek, çok ilginç. dedi "hasgibtir lan" edasıyla.
-neyse ney ya aman. diyerek hafiften sinirlendim ve kalktım yerimden.
saat 8 buçuğa geliyordu ki ablamı öpüp aysel'le vedalaşıp çıktım evden.
"bu ceyda ne ara kaydetmişti telefona numarasını amk" diye geçirdim içimden arabaya giderken.
tek bir ihtimal vardı.
belli ki ben onu arabada beklerken o telefonu aldığı sırada açıp kaydetmişti numarasını.
binadan bana "mesaj atarak teşekkür edebilirsin" demesi de daha mantıklı bir hal alıyordu böylece.
"vay amk" diyerek bindim arabaya.
arabayı durağa park ettim.
uzaktan çardakta oturan tek taksiciye selam verip girdim binaya.
eve çıktım. eve girer girmez attım kendimi koltuğa.
saat 9'da emrah gelecek diye çıkartmadım üzerimi.
düşüncelere dalmıştım.
eylül'ü düşünüyordum her boş ve dolu anımda.
gözleri gitmiyordu gözlerimin önünden.
"ah şimdi çıkıp gelse ne var amk" diye geçirmiştim ki içimden,
kapı çaldı...

*
heyecanla koştum kapıya. emrah'ın geleceğini biliyordum ama bi ümit işte amk.
açtım kapıyı. kapıdaki eylül de emrah da değildi.
aysel gelmişti.
"hayırdır" diyen gözlerle baktım aysel'e.
-hoşbulduk. diyerek hiç sormadan girdi içeri.
-hoşgeldin. dedim mecburiyetten. koltuğa oturdu direk. aysel'e bakıyordum ayakta durarak.
yanındaki koltuğa vurarak köpek çağırır gibi çağırdı beni. gittim yanına. gösterdiği koltuğa oturdum.
-şimdi anlat bakalım. dedi
-neyi. dedim
-eylül'ü. dedi önce,
-yalansız.. diye de ekledi sonra.
-doğru olmaz. dedim
-neden. dedi
cevap vermemiştim.
-dur ben söyliyeyim, sana deliler gibi aşık olduğum için di mi. dedi
yine cevap vermedim ama utanarak da olsa onaylayan gözlerle baktım aysel'e.
-merak etme aslanım biz o senin bildiğin çıt kırıldım kızlardan değiliz, bir adama gönül verdik mi her türlü oluruz yanında, yardıma ihtiyacın var belli, şu haline bak, sevdiğim adamın böyle mal gibi ortalarda dolanmasına gönlüm razı olmaz benim. dedi.
bir kadından duyulabilecek en cesur sözlerdi bunlar belki de. yelkenleri suya indirmedim ama duygulanmıştım lan binler. dokunmuştu yine bi yerlere söyledikleri.
aysel'in bana karşı böyle duygular hissetmeden bir dost gibi yanımda olmasını o kadar isterdim ki anlatamam lan binler.
-ablana anlatmıcam söz. dedi
belki bu anlattıklarımdan sonra arkadaşça bir bağ oluşur aramızda diyerekten başladım anlatmaya.
hiç bölmeden dinledi aysel beni. ayık kafayla anlatmak ne de zormuş.
ama öyle böyle derken anlattım aysel'e her şeyi.
anlattıklarımı "bekliyorum işte aysel, dönmesini bekliyorum... " diyerek bitirdim.
bi süre sessiz kaldıktan sonra.
-üzüldüm. dedi harbiden üzülerek.
-ben de üzüldüm, belki o da.. dedim
-ben bu olanlara değil bundan sonra yaşanacaklara üzüldüm. dedi aysel.
-anlamadım. dedim
-gözlerin o kadar kapalı ki anlaman mümkün değil zaten. dedi
-anlat o zaman. dedim
-anlatsam da anlamayacaksın ama en azından ben söylemiş olayım. dedi
-aysel açık konuşur musun? dedim
-ömer, gitmek o kadar kolay bi şey değil. eğer bir defa gitmeyi göze aldıysan bir daha dönmemeyi de göze almışsın demektir. eğer bir defa gidebildiysen bir çok kez daha gidebilirsin demektir, eğer sorunlarını senin yanında çözemiyorsa bil ki senle ilgili sorunları var demektir, hiç bi şey demeden gidebiliyorsa bil ki geldiğinde de hiç bi şey demeyecektir. sen bu acabalarla yaşayabilecek misin ömer, belki eski sevdiğine gitti, belki başka birini buldu, bunları kaldırabilecek misin ömer? dedi
aysel'in konuşması gittikçe sertelişiyordu
-aysel sus. dedim
aysel daha da acıkmasızlaşarak devam etti.
-şu an kimle ne tak yediğini bilebiliyor musun? sen bugün bu yatakta tek başına uyandın ama aynını onun için de söyleyebiliyor musun? dedi
son söylediği söz canımı o kadar acıtmış, o kadar sert gelmişti ki bir anlık sinirle tokat attım aysel'e.atar atmaz pişman olsam da nefret fışkırıyordu gözlerimden. aklıma getirmek bile istemediğim şeyleri acı acı söyleyerek damarıma basmıştı aysel.
aysel acıyla yanağını tuttu.
-bunları duymanın canını acıttığı kadar acıtmadı bu tokat benim canımı, rahat ol, sıkıntı yok, eyvalllah ömer. diyerek adamlık dersi verdi bana Aysel...