*
gültepeye gelmiştik.
deniz manzaralı restorantın önünde durdum.
(2 gün önce resmini attığım yere. Bu arada hatırlamayan binler için burası aynı zamanda babam ve selim almanya'ya gitmeden önce 3'ümüzün beraber oturduğu yerdi)
arabadan indik.
bu sefer nazlanmamıştı.
güneş vardı ama ısıtmıyordu,
hava gayet soğuktu ama bu eşsiz manzaraya değerdi üşümek uğruna dışarda oturmak.
biz de öyle yaptık.
en köşedeki masaya oturduk.
aysel 1 bira söyledi,
ben normalde içmeyecektim ama o içince eşlik edeyim dedim.
ben de 1 bira söyledim.
biralardan önce şirketten çerez ve ortaya bi kültablası geldi.
aysel'i gültepe'ye getirmemin tek sebebi ondan özür dilemek değildi.
onunla eylül meselesini de konuşmak istiyordum.
ben mal mal uzaklara dalmıştım, o sigarasını yakarken.
biralar gelsin de öyle girerim mezuya diye düşünüyordum ama aysel'in o kadar sabrı yoktu.
-niye getirdin beni buraya. dedi
-konuşmak için. dedim
-dökül bakalım o zaman, ne bekliyorsun. dedi
bi süre cesaretimi topladıktan sonra söylemesi boyundan büyük o iki kelimeyi söyledim.
-özür dilerim. dedim
-tamam kabul ettim, hadi kalkalım. dedi yerinden doğrularak giblemez bir şekilde.
bu sefer ben sinirlenmiştim gerçekten.
ters ters baktım aysel'e.
-oturur musun. dedim.
allah'tan ısrar etmedi, oturdu yerine.
-bu kadar mı yani. dedim
-ne dememi bekliyorsun ömer, istediğini yapıyorum işte, hem özrünü kabul ediyorum hem de hayatınızdan gibtir olup gidiyorum işte. dedi
bunu yüzüme vurması benim bile ağrıma gitmişti,
kim bilir bunu ona dediğimde o neler hissetmişti.
empati bile kuramadım züt korkusundan.
-bi şey beklemiyorum aysel, gerçteken çok pişman oldum, ben sandım ki... dedim
-ne sandın. dedi
-o elbiseleri ablamı heveslendirmek için aldın sandım, ablamın kararını sen etkiledin sandım. dedim
-zaten öyle. dedi
önce bi şaşırsam da yalan söylediği halinden ve tavrından belliydi.
cümlenin devamı da düşündüklerimi onaylar nitelikteydi.
-ablan bu doğumu gerçekleştirmeyi hiç istemiyordu, ben gittim elbiseler aldım ve o da bebeği doğurmaya karar verdi. dedi
bu sefer de dalga geçiyordu benle.
-aysel lütfen uzatmayalım. dedim
derken biralar gelmişti.
daha garson gitmemişti ki kocaman bir yudum aldı Aysel.
-yavaş ol. dedim
-senin hayatını ilgilendiren bi şey yok. dedi
her ne kadar haklı bile olsa biraz daha uzatırsa haksız duruma düşecekti.
bu kadar da laf çarpılmazdı ki amk.
"haspinallah" çektim duyabileceği bi şekilde.
bi süre sessiz kaldıktan sonra

*
-evet karı gibiyim, anlatır mısın lütfen. dedim
-karı gibiysen sır da tutamazsın şimdi sen, gider ablana yetiştirirsin, o yüzden anlatamam. dedi
-neyi ablama yetiştiririm. dedim
-beni işe almadıklarını. dedi
-neden almadılar. dedim
-başkasını bulmuşlar. dedi
-vay yavşaklar, cuma günü için sözleşmemiş miydiniz siz. dedim
-çarşamba gidecektim. dedi dudağını büzerek.
-bana yalan söyledin o zaman. dedim
-biraz. dedi
sırf ablamın yanında kalabilmek için daha başlamadığı işinden olmuştu aysel.
"vay amk" dedim içimden.
"hayatımızdan gibtir git" dediğim kız ablamı yalnız bırakmamak için işinden vazgeçmişti.
aysel 2. defa utandırmıştı beni.
yemin ediyorum kızarmıştım beyler.
-ablana söylersen mahvederim seni. dedi
-peki. dedim üzgün üzgün.
-afferin. dedi
bi süre sessiz kaldık.
-eeee sen ne diyecektin. diye sordu aysel.
bu son olaydan sonra "bırak peşimi aysel" de denmezdi ki amk.
dense bile açık konuşuyorum o züt yoktu bende beyler.
-önemsiz bi şeydi. dedim
-pek sanmıyorum ama hadi bakalım öyle olsun. dedi
belki de söyleyeceğim şeyi tahmin etmişti, kim bilir.
2. biralarımız da bitmişti.
aysel'in de onayıyla kalktık masadan.
her ne kadar hesabı ödemek için mücadele verse de verdirtmedim tabiki de.
arabaya bindik.
aysel'in gönlünü alma görevi başarıyla tamamlanmıştı.
bölümü geçmem için gereken son görev eylül'e yakalanmamaktı.
arka ara sokaklardan gidiyordum aysel'in evine.
-amma da korkaksın be olum. dedi
niyetimi anlamıştı.
-burdan daha yakın. dediysem de o da bizim mahallenin kızıydı amk.
yalan söylediğimi anlayarak güldü.
ben de anladığını anladığımı belli edercesine güldüm istemsizce.
aysel'in evine gelmiştik.
-teşekkür ederim. dedi
-ne için. dedim
cevap vermedi. bi süre gözlerimin içine baktı. kitlendim kaldım. kaçıramadım gözlerimi. güldü.
ve indi arabadan.
kendimi eylül'ü aldatmış gibi hissetmiştim amk.
harbiden de kötü olmuştum bir an.
aysel eve girdikten sonra toparladım kendimi.
cebimden telefonu çıkartıp eylül'ü arayacaktım ki sonra bu sabah yaşadığımız emre muhabbeti geldi aklıma.
mecburen geri koydum telefonu cebime.
2 tane içmiş de olsam hafif çakır olmuştum.
bu şekilde işe çıkamazdım.
eylül'ün yanına gitsem "nerde içtin, kimle içtin" bi ton soru, bu sefer yalan söylemek zorunda kalacaktım.
sürdüm arabayı cemil oto'ya.

*
yolda 1-2 müşteri el etse de durmadım.
cemil oto'ya gelmiştim.
dükkanın önüne park ettim arabayı.
2 araba vardı içerde.
biriyle cemil usta ilgileniyordu, diğeriyle de emrah.
içeriye girerken gamze'nin de orda olduğunu farkettim.
ayakta durmuş onları izliyordu.
beni görünce elimle "sus" işareti yaptım.
daha sonra beni gören cemil usta tam "hoşgeldin" diyecekti ki ona da aynı işareti yaptım.
emrah'ın motoruna baktığı arabanın açık olan camından elimi uzatıp kornaya bastım.
küüttt diye bi ses geldi.
kafasını kaputa vurmuştu.
azcık gülelim diye yapmıştım ama kafasını vuracağını bilseydim yeminle yapmazdım.
direk yanına fırladım "bi şey oldu mu" diye.
tek olsak beni giberdi ama gamze'nin güldüğü görünce o da güldü.
cemil usta da gülüyordu.
emrah'ın gülmesiyle ben de rahatlayıp güldüm doyasıya.
ama emrah'a dikkatli bakınca yapmacıktan güldüğünü farkettim,
"sen dur bak ben seni nasıl gibicem" diyen bakışlarını gördüm.
birden ciddileştim. cemil usta geldi yanımıza.
önce emrah'ın kafasını vurduğu yeri okşadı "bi şey yok dercesine"
sonda da
-hoşgeldin evlat. dedi bana
-hoşbulduk usta. dedim
sonra da gamze'ye dönerek
-seni de çırak mı yapacak bunlar napacak. dedim hem gülerek "hayırdır senin ne işin var burda" dermişcesine.
cemil usta atladı araya.
-sıkılıyormuş evde küçük hanım. dedi
-belki de babasıyla özlem gidermeye çalışıyordur. dedim
cemil usta bile utanmıştı bu lafıma, gamze de gülerek "doğru söylüyor" dermişcesine kafasını eğdi.
doğru söylüyordum tabi amk.
kız yıllar sonra babasını bulmuş, oturup akşama kadar evde mi bekleyecekti.
cemil usta yalandan öksürerek kendi çapında lafı değiştirdi.
-hadi emrah hadi, akşama teslim edicez ikisini de. dedi
-tamam usta. dedi emrah ama işene dönmeden gamze'nin kulağına eğilip bi şeyler söyledi.
gamze gülmüştü.
"ohh hayırlı işler" dedim içimden.
cemil usta bi arabaya, emrah diğer arabaya gitti yine.
ben de gamze'ye elimle gel diyerek dışardaki taburelere oturttum.
utanmasın diye de "ne sordu emrah" diye sormadım.
aradan bi 5 dk geçmişti ki
-bişeyler içer misin. dedi
-valla ne yalan söyliyim iyi olur. dedim
ben içeri girip çay getirmesini beklerken gamze ayağa kalktı ve diyafona doğru yürüdü.
düğmeye basarak.
-usta bize bi çay bi oralet. dedi
"vay amk" dedim içimden.
emrah yapacağını yapmıştı, direk golünü atmıştı.
kafamı geriye çevirdiğimde emrah'ı gülerken gördüm.
gamze de gülüyordu.
onları öyle görünce ben de güldüm istemsizce amk.

*
aradan 5 dk geçmişti ki çayla oralet geldi.
yılların eskitemediği kötü şakaya şimdi bi de yeni ortak çıkmıştı.
"inşallah gamze de takunu çıkartmaz" dedim içimden.
masa olarak kullandığımız 3. taburenin üzerindeki oralete hiç dokunmadım.
gamze de mevzuyu bildiği için hiç sormadı zaten.
keyifle içiyordu çayını.
bi 5 dk sonra tekrar kafamı çevirip emrah'a baktım, ikide bir alnını siliyordu. terlemişti.
ama sıcakladığı için, ağır bi iş yaptığı için değil, elindeki işi bitiremeyeceği için stres yapmıştı.
mevzuyu anlayarak kalktım yerimden.
önce ceketimi astım içeriye, sonra da emrah'ın yanına geldim.
hiç bi şey sormadan soktum kafamı kaputun altına.
-hortumu da değiştirdim, petek de sağlam, nerden kaçırıyor bu dıbınakoduğum suyunu ya. dedi sessiz bir şekilde.
fenerle radyatörün oralara bakıyordu.
kolumu çemreyip soktum elimi akünün yanından.
elimin ulaşabildiği her yeri yoklayarak gidiyordum.
çok zor yerlere sokmuştum elimi.
hareket alanım çok kısıtlıydı ama sonunda bulmuştum.
-devirdaim pompasının kelepçesini değiştir abi. dedim artis artis elimi soktuğum yerden çıkartmaya çalışırken.
-harbi mi lan. dedi
göz kırparak cevap verdim.
arabanın bundan sonra 15 dk'lık işi kalmıştı.
elimi yıkayarak geri döndüm gamze'nin yanına.bi 20 dk sonra rahatlayarak gelmişti yanımıza emrah.
-yardım lazım mı usta. diye seslendi cemil usta'ya.
-yok, bitti bu da. dedi cemil usta.
havadan sudan laflıyorduk ben, gamze ve emrah.
cemil usta'yı bi ara bize bakıp gülerken gördüm ama gördüğümü çaktırmadım utanmasın diye.
-çay içer misiniz. diyerek ayağa kalktı gamze.
-ÇAY içeriz. dedim çayı vurgulayarak.
ikisi de güldü.
emrah'la yalnız kalınca
-abi benim bu numarayı değiştirmem lazım. dedim direk.
-niye lan, noldu. dedi
-ya abi sorma şimdi, uzun hikaye, hatta bu numarayı da kırıp atmamız lazım, bi daha kullanılmaması lazım. dedim
-ya amk kontörlü zaten, kontör yüklemeyiz olur biter de, sen ne olduğunu söyle. dedi.
gamze'nin birazdan yanımıza geleceği ve rahat konuşamayacağım bilinciyle.
-öyle işte abi. dedim
-azcık kullan değiştiririz. dedi
-o ne demek abi amk ya. dedim
-eylül aradı mı seni. dedi
-yoo niye arasın, hem nasıl arasın ki amk. dedim
-tamam o zaman azıcık bekle değiştiririz. dedi
-ya abi ne diyorsun açık açık söyle amk çatlatma adamı. dedim
-hay amk illa bozdurcan süprizi. dedi
-ne süprizi. dedim
-eylül seni sormak için beni aradı bugün, ben de senin numaranı verdim, sesi falan bi garipleşti anlamadım, noldu diye sordum "ömer'e süpriz yapıcam, senden numarasını aldığımı söyleme nolur olur mu" dedi, ben de "olur" dedim, aramadı mı daha. dedi.
beynimden vurulmuşa dönmüştüm. öyle mal gibi kalakaldım...