*
eylül taşınırken ödünçaldığım resim ceketimin cebinden düşmüş yerde duruyordu.
eylül önce bana baktı.
sonra fırladı yerinden.
bu ne zamandır burda dedi.
kızacağını bildiğim için istemsiz bir şekilde yalan söyledim.
-o ne ki. dedim salağa yatarak.
-resim işte, ben hepsini aldım sanıyordum, buraya düşmüş demek. dedi o da şaşkınlığının üstesinden gelmeye çalışarak.
-ver bakayım. diye sormadan aldım elinden.
rol icabı gülümsedim.
-ne kadar tatlı çıkmışsınız. dedim eylül ve ali'yi kastederek.
eylül cevap vermedi.
kasılmıştı.
her halinden belliydi ama susuyordu.
-ali'ye söyliyim de saçlarını böyle amerikan yapsın, çok tatlı olmuş. dedim gerginliği dağıtmaya çalışarak.
-hımmm. dedi sahte bir gülümsemeyle.
resmi çaldığımı farketmemiş, resmin oraya düştüğüne inanmıştı ama hala gergindi eylül.
anlam verememiştim.
-müsadenle azcık bende kalsın, geri veririm. dedim.
-olmaz, çocukluk resmim o benim, ben sana yenisini veririm. dedi
resme dikkatlice bakarak eylül'e döndüm
-sonuçta gözler aynı gözler. dedim ve resmi yattığım odaya zütürdüm.
eylül bakakalmıştı arkamdan ama bi şey demedi.
sonra mutfağa geçtim direk.
ocağa çay koyup keki dilimledim.
arkamdan geldi "ben yapsaydım" diyerek.
-ne o, yoksa sen beni diğer beceriksiz erkeklerden mi sandın? dedim gülerek.
-allah allah kek dilimlemek ne zamandan beri beceri oldu, bi kek de sen yap, yiyelim de öyle konuşalım. dedi
-bak üzerim seni. dedim
-hahayt. dedi
-sen kaşındın. dedim
-hadi bakalım. dedi
-şu yarını bi atlatalım sana kek şöleni yaşatıcam. dedim
kek kısmını uzatmayıp yarını sordu eylül.
-yarın enişteyle beraber hastaneye gidicez doktorla konuşmaya. dedim
-ikna edemediniz di mi. dedi
-denemedik bile. dedim
-yine de bi konuşmasak mı. dedi
-bize düşmez, yarın bi doktorla konulaşım da ona göre eniştem yapıcak bi şeyler. dedim
-peki, sıkma ama canını tamam mı. dedi dudaklarını büzüp.
çok tatlı olmuştu yine şerefsiz.
burnunu ıssırasım geldi ama tuttum kendimi.
ben kekleri dilimlerken o raftan tabak çıkarıyordu.
dirseği yan boşluğuma değdi.
gıdıklandım birden ve kendimi geri çektim.
rafa uzanmış pozisyonunu hiç bozmadan bana baktı eylül.
-sen gıdıklanıyorsun. dedi şaşırarak.
-yok kız ne gıdıklanması birden huylandım işte. dedim
tabakları almadan geri çekti ellerini.
-du bakalım. diyerek bi eliyle dürttü beni.
-yapma. dedim gülmemeye çalışarak.

*
kendimi savunmaya çalışıyordum.
eylül sağlı sollu girişiyordu bana.
geri geri adımlar atarak kaçtım mutfaktan.
salonun ucuna kadar gelmiş duvara sıkışmıştım.
-yapma kız. demelerime karşılık vermiyor aksine hoşuna gidip dozu biraz daha arttırıyordu.
ara ara fake verip savunmamı kırıyor, beni boşa düşürüyor, gavur birliği gibi bedenime sızıyordu.
acayip huylanmıştım.
aslında sinirlenmiştim ama kırılmasın diye belli etmedim.
bunu bana her hangi biri yapsa allah yarattı demezdim.
eğlencesine elimden geldiğince ayak uydurmuştum.
ama refleks olarak savunuyordum hala kendimi.
bir anlık boşluğundan yararlanarak kaçtım içeri.
yattığım odaya girmiştim.
eylül durur mu geldi peşimden direk.
geri geri gelirken oda bitmiş yatağa çarpmıştım.
düştüm yatağa.
dizlerinin üzerinde yatağa çıktı o da.
kaçacak hiç bir yerim kalmamıştı.
bir hamlede üstümden atabilirdim ama anladınız işte amk ben de istemem yan cebime koy modundaydım.
iyice üzerime çullandı.
şu anda aklınıza gelenlerin hiç biri o anda aklıma gelmeyecek kadar zor durumdaydım.
en nefret ettiğim şeye, gıdıklanmaya son 5 dk'dır belki aralıksız maruz kalıyordum.
"imdat" diye bağırıcacaktım utanmasam.
-eylül yeter çatlıcam. diyebildim en son.
deli gibi eğleniyordu ama insafa gelmişti sonunda.
-bugünlük yeter mi? dedi kanter içinde kalarak.
sakıncalı bir temas yoktu ama hala üzerimde oturuyordu.
resmen rehin almıştı beni.
-bugünlük değil bi ömürlük yeter. dedim nefes nefese.
-yok hemen kurtulamazsın öyle. dedi eliyle bir hamle daha yapıp.
-sakın. dedim elinden tutup.
-afferim çekirge, hızlı öğreniyorsun, bak reflekslerin ilerledi bile. dedi
gülerek tepki verdim.
üzerimden kalkarak yanıma uzandı.
ikimizde vıcık vıcık ter olmuştuk.
çok mutluydum o an ama tedirginlik de yok değildi.
nefes alış verişlerimiz düzelene kadar konuşmadık ikimizde.
öylece yatakta uzanmış tavana bakıyorduk.
sonra kafasını çevirdi bana doğru.
ben de ona doğru çevirdim kafamı.
haliyle dudaklarımız yine tehlikeli sulardaydı.
refleks olarak kendimi geri çektim.
-senle oynamak çok keyifliymiş. dedi (bu lafı unutmayın beyler)
-öyle mi. dedim
-öyle. dedi
-senden kaçmak hiç keyifli değilmiş ama. dedim
-kaçma o zaman. dedi
-kaçırma o zaman. dedim
kafasını tekrar yukarı kaldırdı.
ama bu sefer komple kendi yaklaştı yanıma.
kafasını tam omzumun altına göğsüme doğru koydu.
o görmemişti ama aptal aptal gülüyordum yine.

*
-nasıl oldu? dedi
-ney nasıl oldu? dedim şaşkınlıkla.
-yatağın. diyerek güldü pis pis
mevzuyu çakmıştım ama yine de onun ağzından duymak için sordum.
-ee içerde kim yatacak peki? dedim
-ali'nin kalıcak yeri yokmuş da onu çağırdım. dedi
"hasgibtir"ledim çok derinlerden.
elemanla son olaydan sonra doğru düzgün konuşmamıştık bile.
hadi ben kabul ettim diyelim o nasıl geliyordu amk.
"vay amk" demekten başka çare kalmamıştı bana ki.
eylül'ün bin gülüşü rahatlattı beni.
-şaka yapıyorsun di mi? dedim yine de emin olmak için.
-yooooo. dedi bu sefer gülerek.
-he he tamam tamam. dedim sallamaz bir tavırla ben de gülmesine eşlik ederek.
-hadi yat bakalım. diyerekten beni yeni yatağıma yatırdı.
üzerimi bi güzel örttü..
yüzümdeki en belirgin yara olan kaşımın üzerine baktı.
-geçiyor geçiyor. diyerek avuttu beni.
önce gitti ışığı kapattı.
sonra tekrar yanıma geldi.
sokak lambası odayı az da olsa aydınlatıyordu.
bana doğru eğildiğini görebiliyordum.
"ulan" demeye kalmadan eylül çok masum bir öpücük kondurdu dudaklarıma.
-iyi geceler. dedi çok içten.
-iyi geceler. dedim binlerce duygunun içinde kalmış tepkisizce.
ama şoktaydım, o yüzden kontrol edememiştim sesimi.
yüreğim yerinden çıkacak gibi olmuştu.
bu şekilde uyuyabilmem imkansızdı.
bir yandan utanıyor bir yandan sessiz sevinç çığlıkları atıyordum içimden.
bir insan nasıl bir insanı her hareketiyle kendine yeniden aşık edebilirdi,
cevabı eylül'de gizliydi.
odaya girdi.
kapıyı kapattı eylül.
uyumam epey zaman aldı.
saati göremiyordum ama tahminimce 3'e geliyordu.
yarın belki de zor bi güne uyanacaktım ama eylül'ü düşünerek hayaller kurarak uyumayı tercih ettim o gece.
insan yüzünde gülümsemeyle uyur mu amk.
ben uyudum o gece.
muhtemelen uyumadan önce kafamda kurduklarımdan dolayı çok fantastik rüyalar gördüm.
gördüğüm tüm rüyalarda eylül vardı.
uyurken bile mutluydum amk.
ama bu mutluluğun çok da uzun sürmeyeceğini biliyordum içten içe de.
öyle böyle derken sabah oldu.
yattığım koltuk belimi mahfetmişti.
kalkamadım yattığım yerden.
önce gerindim bi, sonra gözlerimi ovuşturdum.
sonra mutfakta ıslıkla "hayat sevince güzel, sevince tatlı günler, bir kuşu kelebeği, bir taşı sevin yeter"i çalan eylül'ü duydum.
camdan bakasım gelmişti bir an tüm mahalle halaya kalkmış mı diye.
neşeyle kalktım ağrıyan belime rağmen yattığım yerden.
mutfaktaki küçük masaya kendi çapında kahvaltı hazırlamıştı sevdiğim.
çayı koyuyordu ben mutfağa girdiğimde.