*
-şimdi nereye. diye sordum eylül'e
-ablana tabi ki de, ona yemek yapıcam. dedi
yemek yapacağı belliydi zaten ama bana yapacak diye tahmin etmiştim, şimdiyse elim ayağıma dolanmıştı.
Aysel hala ordaysa gibi çok pis tutacaktım
çaresizce sürdüm arabayı.
ayağım gaza varmıyor olabildiğine yavaş sürüyordum.
ama yine de eve yakın olduğumuz için çok sürmemişti yol.
eylül çocuklar gibi şendi.
ilk defa o mutluyken ben mutsuzdum yanında.
arabayı kapının önüne koyduk.
arabadan indik.
eylül eline hafiflerinden 2 poşet alarak önden önden gidiyordu sanki çok biliyormuş gibi.
kapının önünde elimde poşetlerle zile basmadan bekliyordum.
-eee hadisene ne bekliyoruz. dedi eylül.
haklı olduğu için bekleme faslını daha fazla uzatamadan çaldım zili.
hemen açıldı kapı.
"aysel evdeyse bile en azından kapıyı o açmasa bari" diye geçirdim içimden.
ama olmadı.
kapıyı aysel açtı beyler.
birbirini hiç tanımayan bu iki yeni düşman göz göze geldiler.
ikisi de öfkeyle baktı birbirine.
ama aysel'inki şaşkınlıkla karışıktı, eylül kadar sinirlenmemişti bu duruma.
Kapıda bekliyorduk hala.
çok geçmedi ki aysel yüzüne sahte de olsa bi gülümseme takarak.
-ayol geçsenize içeri. dedi
eylül hala duruyordu öylece.
"aha" dedim "şimdi atar yapıp geri dönecek"
ama neyseki bu sefer yanılmıştım.
fazla uzatmadan girdi eve.
önce ben elimdeki poşetleri mutfağa zütürdüm.
peşimden de eylül geldi elindekileri bırakmak için.
ben o gerginlikle çok fazla hissetmemiştim ama poşetleri bırakınca parmaklarımda yeniden kan dolaşımının başladığını hissettim.
iz iz bembeyaz olmuştu parmaklarım.
gözüm ablamı aradı ama görememiştim.
-ablam nerde. diye sordum aysel'e.
-içerde, uyuyor. dedi aysel.
bu kısa diyaloğun bile eylül'ü rahatsız ettiği bakışlarından belli oluyordu.
muhabbeti uzatmadım ben de.
kürtaj yapılana kadar ablam aldığı ilaçlardan dolayı fazla uyuyordu.
ama doktor bizi bu konuda zaten önceden bilgilendirdiği için sıkıntı yapmıyorduk haliyle biz de.
eylül, aysel ve ben öylece salonda oturuyorduk sessiz sessiz.
duvardaki saate baktığımda saatin akşam 5'e geldiğini gördüm.
ne muhabbet dönüyor ne de kimse bi şeyle ilgileniyordu.
arada eylül ve aysel'in göz göze geldiğini görüyordum,
ama bu temaslar allahtan kısa sürüyordu.
bi süre daha oturduktan sonra
-ben yemeğe başlıyım. diye ayağa kalmıştı ki eylül.
-zahmet etme, akşam için yaptım ben bi şeyler zaten. dedi