noluyo amk

hikaye partı atmaya çalışmıyorum beyler bi resim atıcaktım size 3 defa denedim olmadı, neyse gibtir edelim ortamı bozmayalım kaldığımız yerden devam edelim

bekliyoruz aq

Dizi saatine maç koyan tv kanalı gibi oldu amk. Su an o teyzeler kadar içten sövüyom sözlüğe

*
yüzümdeki sanat eserinin sahibiydi arabaya binen.
şok olmuştum amk.
herifin arabası vardı, bildiğin beni ayağına getirmek için taksi çağırmıştı.
bi eliyle çenemi tutup yüzümü iyice kendine çevirmeye çalışarak.
-uuuu fena benzetişmişler. dedi.
kendi çapında benle dalga geçiyordu ali.
-in arabadan. dedim
-senin gibi bir taksiciye hiç yakıştıramadım bu lafları. dedi "taksici"yi vurgulayarak.
bir de utanmadan mesleğimle dalga geçiyordu bin.
allah belamı versin ki o an aklıma eylül'ü getirmesem onu orda o sinirle öldürebilirdim.
-in arabadan. diye tekrarladım.
-ama gitmem gereken bi yer var ve siz taksiciler bugünler için varsınız. dedi
-arabanla gidersin nereye gideceksen, bi daha söylemicem in arabadan. dedim
-arabayı arkadaşa verdim. dedi eliyle dikiz aynasını göstererek.
aynaya baktığımda mavi çakal kasa bmw hemen arkamda duruyordu, içinde de kafaları sayabildiğim kadarıyla en az 4 kişi vardı. bu binler de muhtemelen yediğim dayakta katkısı bulunan diğer yancılardı.
o an aklıma gelen tek şey "acaba bu sefer beni ne kadar dövecekler" oldu. "4'te ablamı almaya gidebilecek kadar dövseler bari" dedim o an.
çaresizce bastım gaza.
bir şahin ne kadar hızlı gidebilirse o kadar hızlı gidiyordum ara sokaklarda.
arkamdaki bin bana yetişmek için muhtemelen çaba bile sarfetmiyordu.
hemen bitişiğimde beni takip ediyordu.
çevre yoluna kadar ali'ye sormadan gittim.
çevre yoluna girdikten sonra ali tarif etmeye başladım yolu.
beni nerde gibeceklerini gerçekten merak ediyordum.
benim için süpriz olacaktı.
gültepe-rasathane tarafına giren yol ayrımına gelince
-burdan sağdan çıkalım. dedi
sağa girdim.
tepeye doğru çıktım.
zaten az olan evlerin arasından geçerek patika toprak bi yola geldik.
etrafta hiç bir şey yoktu.
körfez direk karşımızdaydı.
bu sefer beni manzaraya karşı gibecekleri belli olmuştu.
-burda duralım. dedi.
o an "sıçtın ömer" dedim sadece içimden.
arabayı durdurduktan sonra son derece rahat olan hareketlerle elini uzatıp kontağı kapattı, anahtarı yerinden çıkartıp cebine attı.
ben ise "ne yapıyorsun" der gibi bakıyordum.
kaçma imkanım olsa bile asla kaçmazdım zaten ama
-işimiz garanti olsun. dedi bin bin gülerek.

devam keke

boncuk kaç dakikaya atıcan? ona göre yatıcam. yarın iş var be panpa :(

*
arabadan indi.
ben öylece başıma gelecekleri bekliyordum.
bi sigara yaktı.
manzaraya karşı tüttürüyordu keyifle.
resmen oyun oynuyordu bin.
diğer yancılar arabadan inmemiş tetikte bekliyorlardı.
sigarası bittikten sonra parmağıyla bana "gel" işareti yaptı.
inmemeyi düşündüm önce ama inmeyip napıcaktım.
çaresizce indim arabadan.
yiyeceğim muhmemel dayaktan hiç korkmuyor sadece ablamla eylül'ü düşünüyordum.
bir an ulan keşke "emrah la cemil usta" burda olsaydı diye düşündüm.
emrah çelimsiz falandır ama mangal gibi yürek vardı, cemil usta desen zaten pehlivan.
biz 3'müz bu dallamaları ne giberdik ulan diye hayal kuruyordum ki
-demek bizi şikayet ettin ha. dedi.
ne dediğini anlamamıştım.
-hiç yakışmadı sana. diye ekledi.
anlamamış gözlerle bakıyordum bine.
ondan sonra mevzuyu Eylül'e anlattığım aklıma geldi.
eylül ali'yi fırçalamıştı ki bu sefer onun intikdıbını almak için gibeceklerdi beni.
şimdi anlaşılmıştı.
eylül bilmeden başımı yakmıştı.
tüm insaniyetimi toplayarak sadece 1 defa insan gibi rica edecektim.
-bak ali kardeş benim senle bi davam yok, kardeşimle bi mevzunuz oldu, ama kapansın gitsin ben uzatmıcam. dedim
-yo yo yo sen beni yanlış anladın, zaten benim de senle bi davam yok, ben tamamen arkadaşların isteği üzerine burdayım. dedi kendi arabasındaki binleri göstererek.
-o ne demek oluyor. dedim
eliyle arkadaşlarına işaret etti ve binler aynı anda indi arabadan...
gördüğüm manzaraya şok olmuştum...

gelecek mi devamı

Lan boncuk huurluk yapma. Sonunda ekşın olmayan bi entry gir de yatayım artık. Günahıma giriyor amk

rezerved panpa

bitti diyene kadar yazıcam beyler. daha burdayım. keyfim yerinde. uykusu gelen panpalarımı yataklarına alalım, günler çuvala mı girdi yarın okursunuz işte amk.

Baharii bekleyen kumrular gibi seni bekliyom panpa. Üniversite okuyup bi yerlere gelmesi isterdim valla kardesim boyle gelen gecen seni eziyo amkk

Ananı gibiyim elim ayağım titriyo of amk ooof

*
inen 4 binin de ağzı yüzü yamulmuştu.
hiç biri benden fena değildi ama 4'ünü toplasan 2 ölü ederdi.
dudağı patlayan mı dersin, burnu kırılan mı dersin, gözü patlıcan gibi mosmor olanı mı dersin.
kim yaptıysa resmen çok sanatsal çalışmıştı.
öyle çok gülesim geldi ki onları öyle görünce, tutamadım kendimi "puahahhahah" diye bastım kahkahayı beyler.
gıcıklamak için yapmamıştım,
gerçekten çok içimden gelmişti, tutamamıştım.
ali hafifçe öne doğru eğilerek
-bence daha fazla sinirlendirme onları, zira yeterince dolular. dedi
bunlar bu halde bırak beni dövmeyi kendi başlarına işemeye bile gidemezlerdi,
ali'yi de bu halimle bile tek başıma paket edebilirdim zaten.
o yüzden Ali'nin uyarısını hiç dikkate almadan gülmem geçinceye kadar güldüm.
-sen bilirsin. dedi ali.
"ya kim bilecek yarrağam" demek istediysem de sustum.
yancıların hepsi öfkeyle bana bakıyordu.
-müsade varsa ben izlemek istiyorum. dedi Ali muhtemel dayağı kastederek.
-umarım beğenirsin kanka. dedi yancı binlerden biri ve önce o sonra da diğerleri arabaya yöneldiler.
-hayırdır ya nereye gidiyorsunuz. dedim arkalarından gülerek.
elime dalga geçmek için böyle bi fırsat geçmişken kaçırmak istememiştim.
ve işin garibi o an gerçekten çok eğleniyordum.
ta ki binlerden ikisinin elinde arabadan aldığı bezbol sopasını, diğerinin elindeki zinciri, bir diğerinin elindeki çivili sopayı görene kadar.
"beyler konuşarak halledebiriz" demeyi düşündüysem de bir an, sonra ses tellerimi boşuna yormak istemedim.
"olsun lan ömer, senin de hikayen buraya kadarmış be olum, napalım" diye teselli etmeye çalıştım kendimi.
"koşarak kaçsam yakalarlar mı lan acaba" diye de düşündüm bir an ama sonra koşabileceğimden emin olmadığım için ondan da vazgeçtim.
yapacak bir şey yoktu artık.
yancı binler üzerime doğru yürümeye başlamışlardı ki...

Vee kurtarıcı emrah dayı elinde bi 5.1 le yetişir ve tetiğe basar cuf cuf cuf cuf ...

Günlük dozumunu alıp yatıcaz panpa hadi

gel vefasızz gel hayırsızzzzz

beklerken dinleyin beyler https://www.youtube.com/watch?v=0a23bOjYpJ0

*
ali bininin telefonu çaldı.
-efendim abla. dedi ali
yancı binler durdular.
sonra
-nerdesin şu an? dedi heyecanla.
bi kaç sn sonra da
-bekle beni orda, sakın çıkma, geliyoruz. dedi.
en az ali kadar ben de heyecanlanmıştım.
yüreğim hop etti.
ali cebinden çıkarttığı benim arabamın anahtarını fırlatarak, panikle kendi arabasına koştu, yancıları da "senle hesabımız bitmedi" diyen bakışlarıyla peşlerinden gittiler.
arabaya bindiler.
"allahım ne olur kötü bişey olmasın" diyerek ben de bindim arabaya.
çalıştırdım ve peşlerine takıldım.
resmen rolleri değişmiştik amk.
bu sefer onlar önde ben arkadaydım.
tek bi fark vardı.
zütüne yapışmaktan ziyade ufukta görüyordum onları.
ara da git gide açılıyordu.
ana yola indikten sonra iyice kaybettim.
ama en son döndüğü yoldan yola çıkarak bizim mahalleye, "sakın çıkma" dediğine göre de Eylül'ün evine doğru gidiyorlar diye düşündüm.
doğru mahalleye gidiyordum.
yol boyunca dua ettim lan beyler.
tek söylediğim söz "allahım nolur eylül'e bi şey olmasın" oldu.
mahalleye gelmiştim.
direk durağın sokağına kırdım arabayı.
köşe başında duruyordu bmw.
4 bin de arabada oturuyor ama şöför koltuğu boş görünüyordu.
ali piyasada yoktu.
arabayı neredeyse yolun ortasına bırakıp eylül'ün binasına doğru fırladım.
şansıma binanın kapısı açıktı.
içeri daldım.
ali'yi ilk ve son defa bu kadar çaresiz görüyordum...