*
-mesaj atıyorum şimdi. dedi
-eyvallah. abi dedim ve kapattık telefonu.
mesaj hemen gelmişti.
ceyda gibi o da zengin muhiti olan yahya kaptan'da oturuyordu.
taksiciye adresi verdim ve yahya kaptan'a doğru sürdü arabayı.
biraz sonra gelmiştik verilen adrese.
taksimetrede yazan parayı vererek indim taksiden.
mert camda bekliyordu ve beni görünce zile bastı aşağı kapıyı açmak için.
asansörü bekleyemeden merdivenlerden çıktım 3. kata.
içeri aldı mert beni.
-ne oldu. diye sordu haliyle beni bu halde görünce.
-abi sabah konuşalım mı. dedim
hem hiç halim kalmadığı hem de mert konuşmaya başlayınca susmayacağı için.
2-3 kem küm etse de kötü olduğumu görünce çok uzatmadı.
içerden getirdiği çarşafla derme çatma bi yatak yaptık çekyattan.
-eyvallah abi. diyerek girdim yatağa.
-sabah anlatıcaksın bak. diyerek çıktı odadan mert
artık gözlerim kapanıyordu kendiliğinden.
ama okumam gereken 10 küsür mesaj vardı eylül'den gelen.
defterimde her biri ayrı ayrı yazsa da tek tek yazmayacağım buraya,
çünkü 12 mesajda aynı şeyi söylüyordu aslında.
"ömer, dinle beni, yalvarırım geri dön, yazık ediyorsun bize, bırak da anlatayım.." şeklindeydi mesajlar.
hiç bi şey düşünemeden daldım uykuya.
sabah uyandığımda saat öğlen 12'yi gösteriyordu.
köpek gibi uyumuş, uykumu fazlasıyla almıştım.
telefonumda 4 yeni mesaj daha vardı.
3'ü eylül'den
1'i aysel'den gelmişti bu sefer.
önce eylül'ün mesajlarını okudum.
"ben seni çok sevdim.."
"bize yazık etme.."
"senle konuşmadan hiç bir yere gitmeyeceğim.."
yazıyordu mesajlarında kısaca.
sonra aysel'in mesajını okudum.
"uyanınca beni ara, konuşmamız gereken şeyler var" yazıyordu.
uyanmıştım ama arayamadım aysel'i eylül hala yanındadır diye.
kalktım yattığım yerden.
mert'e bakındım ama göremedim.
ses ettim, ses vermedi.
sonra masanın üzerinde duran notu gördüm.
"çok güzel uyuyordun, uyandırmaya kıyamadım * " yazıyordu.
şakanı gibeyim dedim ufaktan tebessüm ederek.
karnım çok acıksa da ayıp olur diyerek dolapta ne var diye bile açıp bakmadım.
simit falan bi şeyler almak için geri dönmek üzere evin anahtarını da alıp dışarı çıktım.
marketin ordaki küçük pastaneden 2 tane poğaça aldım,
ayak üstü yedim poğaçaları.
eve geri döndüm.
ne yapacağımı, ne edeceğimi bilmiyordum.
çaresizdim lan beyler.
anasını kaybetmiş enikler gibiydim.
sonra aysel'in işte olduğu geldi aklıma, çekinmeden aradım aysel'i.
direk açtı telefonu aysel.