*
ama beni kırmayacağına emin olduğum için içim rahattı.
-eyvallah. diyerek indim arabadan.
bahçe kapısından girene kadar beklediler beni.
yalandan kapıyı çaldım havayı yumruklayarak ve el salladım emrah'a gitsinler diye.
emrah bastı gaza.
sokağın köşesinden dönmelerini bekledim bir süre.
ve onlar gider gitmez geri çıktım bahçe kapısından.
planımın 2. aşamasına geçmiştim.
doğru aysel'in evine doğru yürüdüm.
beynim küçüktü ama ara sıra da olsa çalışıyordu kafam.
eylül'ün buraya geleceğini, beni bulmaya çalışacağını adım gibi biliyordum kendime itiraf edemesem de.
ona yeniden inanmamam için kaçmam gerekiyordu.
nereye gitsem bulurdu beni.
bakmayacağı iki yer vardı sadece.
biri aysel' in eviydi.
bi kaç gün aysel'e misafir olacaktım,
bakmayacağı ikinci yer ise cemil ustaların eviydi.
oraya da benim sarı şahin'i göndermiştim emrah'la beraber.
olur da aysel'in evine gelirse benim arabayı da görmeyecekti eylül.
aysel'in evine geldim.
salonun ışığı yanıyordu.
çaldım kapıyı.
aysel önce camdan baktı.
kapıdakinin ben olduğumu görünce geldi açtı kapıyı bekletmeden.
-merhaba aysel. dedim
aysel şaşkınlıkla da olsa
-merhaba. dedi
-girebilir miyim. dedim utana sıkıla da olsa.
aysel ben tarafından böyle şeylere alışık olmadığı için yine şaşırmıştı.
ama aldı beni içeri.
salona geçtim.
koltuğa oturdum.
-hoşgeldin. dedi
-sağol aysel, hoş bulduk. dedim
-ama ben seni pek hoş bulmadım. dedi
utandım beyler.
beni zamanında canı kadar belki şimdi o kadar olmasa da hala seven aysel'e sığındığım için,
beni zamanında eylül konusunda uyardığında ona tokat attığım,
evimden kovduğum için,
o bana evinin kapısını açtığı için utandım beyler.
anlatamadım bi süre.
ama neden geldiğimi bilmeye hakkı vardı.
hiç bi şey demeden kalamazdım ya burda.
utana sıkıla da olsa başladım anlatmaya.
konuşmanın yarısında belki de bana güç vermek beni rahatlatmak için yanıma geldi oturdu aysel.
omzuma dokundu, "burdayım ben" dercesine
dostça dokundu.
zor da olsa bitirdim anlattıklarımı.
henüz ben bile ağlamamıştım ama yalanım varsa şerefsiz evladıyım ki her ne kadar ona "ne o, ağlıcak mısın yoksa" dediğimde inkar etse de gözleri dolu doluydu beyler.
hayatımda tanıdığım en delikanlı kızdı.
hala beni sevmesine rağmen benim üzüntüme benden önce ağlayabilecek kadar delikanlıydı işte.