*
ama hem acelemiz olmadığı için hem de araba az yaksın diye kendimi hız sabitleme moduna almış,
90'ı neredeyse hiç geçmemiştim.
gölbaşında o hiç sevmediğim ihtiyacını görmek üzere durdurdu bizi eylül.
arabada sigara içmesine izin vermediğim için bana atar yapmıştı.
ama istediği kadar kızsın sigara konusunda çok katıydım.
alttan almadım hiç,
benim yumuşamadığımı gören eylül 2. sigarayı içtikten sonra,
-mersin yolcusu kalmasın. diyerek bindi arabaya.
bi kaç dk sonra da aldı gönlümü zaten.
kokusundan rahatsız olduğumu söylediğim için deodorant sıktı üzerine.
her ne kadar "içme" desem de konuyu kapatmak için "tamam" demişti eylül,
ama hiç inandırıcı gelmemişti.
ağzımızın tadı kaçmasın diyerek daha fazla uzatmamıştım.
saat 3'ü geçiyordu biz de ankara'yı.
daha önümüzde 500-600 km'lik yolumuz vardı.
eylül yanımdayken ne yogunluk hissediyordum,
ne de canım sıkılıyordu.
ara sıra vitesin üzerinden el ele tutuşup romantik yaptık,
ara sıra "içimden geldi" diyerek kocaman ve bir o kadar da masum öpücükler kondurdu eylül yanağıma.
çok seviyordum onu.
bir an ayrılık acısı düşse de yüreğime onu da belli etmedim ve belli de etmeyecektik zaten kısacık olan tatilimizi zehir etmemek için.
Aksaray'a kadar durmadan geldik,
Ağaçlı tesislerinde tuvalete girmek için durduk.
arabayı park edip indik.
önce tuvalete girdik eş zamanlı.
çıktıktan sonra yemek için bi şeyler bakınsak da eylül benim "kalan karpuzu gömelim bence, araya gitmesin" fikrimi mantıklı bulmuştu.
arabaya bindik.
acık ileri gidip boş bi yere çektik arabayı.
sabah kahvaltımıza benzer bi şekilde kalan karpuz, kavun ve peyniri hiç etmiştik.
arabaya bindik ve el ele diz dize devam ettik yola.
artık yorulmaya başladığımı hissetsem de gidemeyecek kadar değildim.
mersin'e girdiğimizde saat akşam 10'u gösteriyordu.
ama tatil beldelerine gitmek için 1 saatlik daha yolumuz vardı.
limonlu, erdemli tarafına doğru devam ettim.
gözüm pek kesmediği için durmadım ve kızkalesi, susanoğlu tarafına doğru sürdüm arabayı.
buralar daha canlı geldi gözüme.
daha ilerisinde silifke, taş ucu ve sonra da bitiyordu zaten sahil boyu.
o yüzden daha fazla gitmemeye, bize en samimi gelen yer susanoğlu olduğu için tatilimizi burda geçirmeye karar verdik.
1-2 km uzunluğundaki caddeden, yolun sol tarafındaki denizden ve sağ tarafındaki dükyanlardan, evlerden ibaretti susanoğlu.
küçüktü falan ama şirin bi yerdi.
daha önce mersin'e gelmiştim ama tatil için bu taraflara hiç gelmemiştim.
eylül kadar olmasa da ben de heyecanlanmıştım.
susanoğlunun girişindeki, önünde kocaman "BOŞ PANSiYON" yazan kahvehanenin önünde durduk.
"sen arabada bekle" diye erkeklik yaparak indim arabadan.
kahveci turist olduğumu anlayınca hemen geldi yanıma.
-buyur abi. dedi benden büyük adam

*
-merhaba abi, pansiyon bakıyoruz. dedim
-tek kişi misiniz. dedi
-yok arkadaşım da var, 2 kişiyiz. dedim
ben göstermemiştim ama adam arabaya doğru baktı.
-eşiniz mi. dedi
-eşim ya da değil, ne farkeder. dedim düşünemeyerek.
-bazen pansiyonlarda sıkıntı oluyor da abi, ev kiralasak size. dedi
adam kiralık ev diyince benim aklım normal kiralık evlere gitmişti.
-yok abi sen bizi yanlış anladın, yerleşmeye gelmedik biz, tatil yapmaya geldik, 1 hafta kalıcaz. dedim salak salak.
güldü adam.
-1 haftalık kiralarız biz de abi. dedi
-oluyor mu öyle. dedim
-neden olmasın abi, yazlık yer burası, kiralar günlüktür burda. dedi
-ne kadar. dedim
-evine göre değişir, ortalama 100 lira abi. dedi
-çüşş. dedim kendimi tutamayarak.
adam bozulmuş, ben o istemsiz tepkimden dolayı utanmıştım.
-ama elektirik dahil. dedi adam
-haa iyiymiş o zaman canım. diye güyya toparladım işte mevzuyu.
ama yine de çoktu.
ben zaten 800 lirayla çıkmıştım yola,
gaz falan derken 500 lira para kalmıştı cebimde.
sadece kalacak yer parasını versem ben yine kalamıyorduk 7 gün.
kocaman bi "vay amk" çektim içimden.
ama yine de
-yakınlarda var mı boş yer. diye sordum
-bizim hemen üstümüzde çıtak 8'de var bi dairem abi. dedi
-biz bi düşünsek, size haber versek. dedim
-keyfiniz bilir. dedi adam suratınu düşürerek.
-numaranızı alabilir miyim. dedim cebimden telefonu çıkartıp.
numarasını verdi adam, sonra da adını söyledi. adı "Habip"ti
"Yazlıkçı Habip" diye kaydettim telefonuma adamı.
-ben seni arıcam duruma göre. diyerek ayrıldım kahveden.
arabaya bindim.
-ev mi aldın hayırdır. diye laf vurdurdu arabada sıkılan eylül.
-yok ya, boş yer bulmaya çalıştık, ona bakındım. dedim mecburen yalan söyleyerek.
-yok muymuş. dedi eylül üzülerek.
onu gereksiz yere üzdüğüm için canım sıkılsa da "7 günlük ev kiralamaya param çıkışmadı" demeye utandım işte beyler, diyemedim.
ama daha fazla üzülmesin diye,
-habip abi yarın ayarlıcakmış bize bi şeyler. dedim
-ee başka yere bakalım. dedi eylül mantıklı olarak.
-kızım adam buranın kurdu, kaç kişiyi aradı bulamadı, o bulamadıysa biz nasıl bulucaz, boşuna kendimizi yormayalım. dedim
bunları söylerken kafam gerçekten de hiç çalışmıyordu..
gerekirse parayı günlük ver, yetmediği yerde bul buluştur di mi,
ama cahillik işte, naparsın.
-eee napıcaz. dedi eylül.
-arabada yatarız. dedim şakayla karışık eylül'ü yoklayarak.
-denize karşı da çektik mi arabayı, ohh püfür püfür. dedi dalga geçmeden.
zengin bir aileden gelen eylül'ü de kendime benzetmiştim, iyi mi yapmıştım kötü mü ama onun bu hallerini çok sevmiştim.

*
henüz uykumuz gelmediği için önce bi sahile inmek istemiştik.
hem denizi görmek hem de kuma basmak iyi gelmişti.
aldırış etmeden attık kendimizi kumların üzerine.
dalga sesleri ninni gibi geliyordu adeta.
eylül bu ninniye daha fazla dayanamayıp oturduğu yerde kaykılarak uzandı dizlerime.
gözlerimin içine bakıyordu yattığı yerden. dalıp gittim çok uzaklara.
her şeyi unutturan o bakışlarda kaybolmak üzereydim ki
-ömer. dedi eylül.
-efendim sevdiğim. dedim
-yerim o ağzı. dedi
-o benim lafım. dedim
yattığı yerden sıcacık sarıldı bana eylül.
istemeye istemeye geldiğim tatilin henüz ilk dakikaları bile çok güzel başlamıştı.
-buraya gelsene bi şey dicem. dedi.
-söyle bakalım. dedim anlamayarak.
-eğil. dedi kısık sesle.
-neden. dedim aynı tonla.
-çok gizli. dedi.
eğildim.
-biraz daha. dedi.
biraz daha eğildim.
kafasını biraz kaldırarak öpüverdi dudaklarımdan.
hoşuma gitmişti ama ulu orta yerde olunca alışık olmadığımdan utanmıştım.
-ohh be. dedi eylül
-yaramazlık yok. dedim
-canım çekti napıyım. dedi
-olsun dışardayız, olmaz. dedim
-aman iyi be tamam. dedi
-ha şöyle. dedim
eylül bana yalandan küserek döndüğü yerde başı hala dizimde uyuyakaldı.
bense usul usul saçlarını okşamaya devam ettim.
saat gece 2 olmuştu.
onu tatilin ilk gecesinde kumsalda yatırdığım için kendimden utansam da bi şekilde onu bu halde bile mutlu görmek acayip mutlu ediyordu beni.
bu kız sadece bana gelmişti,
sadece beni seçmiş,
sadece beni sevmişti.
hem başka da neyim vardı ki zaten onu çekicek.
ama bi kaç ay sonra gidecekti. hüzne, kedere dalmıştım 2 dk'da yine.
şezlogların arasında yiyişen son çiftlerde kalktıktan sonra görebildiğim kadarıyla kumsalda sadece eylül ve ben kalmıştık.
"ulan 1 bira olsaydı ne giderdi şimdi be" diye geçirdiysem de içimden olmazdı,
hem dizimde eylül uyuyordu,
hem de eylül'e farkettirmeden kemer sıkma zamanıydı.
öyle böyle derken benim de uykum gelmiş,
ama "bilmeğimiz, tanımadığımız yer, ne olur ne olmaz" diyerekten uyuyamamıştım.
eylül'ü seyrediyordum o uyurken.
derken çalan telefon böldü gecenin sessizliğini.
eylül uyanmasın diye panikle çantasından çıkartıp telefonu sessize aldım aramayı.
arayan numara dün sınavdan önce "başarılar" mesajını atan numaraydı, sonundan tanımıştım.
"kimsin lan sen" diyerek içimden açtım telefonu.
derin bi sessizlik cevapladı "alo"mu...