*
telefon uzun uzun çaldı.
ama cevap yoktu.
tam ben kapatacaktım ki telefon meşgule düştü.
ne olduğunu anlamayarak yine aradım ve bu sefer çalar çalmaz meşgule düştü.
telefonu meşgule eylül'ün düşürdüğünü anladım.
"yapacak bir şey yok" diyerekten telefonu cebime koymak üzereydim ki mesaj geldi.
"amk ceyda senin ya" diye söylene söylene baktım ekrana.
bu seferki mesaj eylül'dendi.
"yazıcam sana." diyordu.
kısa ve öz bir mesajdı.
"onu da bekliyorum.." yazdım imalı bir şekilde.
telefonumu tekrar cebime koydum.
sonra rüstem abi çıktı dışarıya.
-hayırlı olsun, ver bakalım numaranı. dedi direk
-abi bilmiyorum ezberleyemedim, al çaldır kendini abi. dedim ve telefonu verdim
kendini çaldırdı.
ekranda çıkan numarayı bana göstererek
-al ezberle bunu, lazım olur, müşteriye falan vermen gerekir. dedi
-doğru diyon usta. dedim ve içerden bi kağıt kalem alarak yazdım numaramı.
nerdeyse ezberlemiştim yazarken ama ne olur ne olmaz diyerekten attım cebime.
içeri geçtik rüstem abiyle birlikte.
sıradan 2 taksi müşteriye çıkmıştı ve ben 2. sıraya gelmiştim.
durağın telefonu çaldı.
rüstem abi adresi alıp kağıda yazdı.
sıradaki taksiciye söylerken adresin çok tanıdık olduğunu farkettim.
bu bizim alzaymır amcanın adresiydi.
rüstem abi'ye de sıradaki taksiciye de durumu çaktırmadan
-abi müsadenle ben gidebilir miyim, geçen seferden alacağım var da müşteriden, onu almış olurum, hem kısa mesafe gidiyor zaten. dedim
-sorun değil. diyerek sırasını verdi bana.
rüstem abi de tebessüm ederek onayladı ve arabaya bindim. verilen adrese gittim.
yine duraktan çıkıp buraya gelmem 5 dk bile sürmemişti.
necati amcanın tam yanında durdum.
arabadan fırlayarak sağ arka kapıyı açtım.
arabaya bindi.
-nerde kaldın, 1 saattir seni bekliyorum. dedi yine.
üstelik kapıyı açmama teşekkür bile etmemişti.
-trafik vardı amca, kusura bakma. dedim bozulmasın diye.
-olur öyle. diye anlayışla karşıladı bahanemi.
-nereye. diye sordum
-huzurevine. dedi
-peki amca. diyerek huzurevine sürdüm arabayı.
yol boyunca hiç konuşmadık yine.
tam gelmek üzereydik ki
-sen askerliğini nerde yaptın. dedi
-daha yapmadım. dedim
-püh rezil herif seni. dedi
neye uğradığımı şaşırmıştım.
ama bi şey demedim.
huzur evinin önüne gelince durdum.
-15 dk sonra gelicem, bekler misin beni. dedi
kandırıldığımı bile bile
-beklerim. amca dedim ama yalan söylemiştim.

*
-hangi bölüm. dedim
-kocaeli üniversitesi, işletme fakültesi. dedi
-ne güzel. dedim harbiden özenerek.
-ister miydin okumak. dedi
-okumadığımı nerden bildin. dedim bozularak. benim aklım direk liseye falan gitmişti.
-hem okuyor hem çalışıyorsun yani, hangi bölüm? dedi.
üniversiteden bahsettiğini yeni farkederek.
-yok üniversite okumuyorum ben. dedim
-ee ne diye sinir yaptın o zaman. dedi
-istesem okurdum ama. dedim kendi kendime tribe girip
-kimse sana okuyamazsın demedi ki. dedi
-haklısın, saçmalıyorum bu ara kafama çok darbe aldım. diyerek konuyu dağıttım.
evine gelmiştik. arabadan inmek üzereydi ki,
-aslında benim gitmem gereken bi yer var, taksiyle gidicem yine, buraya kadar gelmişken azcık beklesen, üzerimi değişip gelsem. dedi
-uzun sürer mi. dedim
-15 dk. dedi
-çok. dedim
-değil değil. diyerek şebeklik yaparak indi arabadan. koşarak binaya girdi. eylül'den mesaj var mı diyerekten telefonu kontrol ettim. yine bi tak yoktu.
aradan 15 dk geçmişti. binaya doğru baktım. gelen giden de yoktu.
bi 5 dk daha ben müsade verdim ama yine gelmemişti kimse. telefonu çıkartıp aradım ceyda'yı
-5 dk'ya geliyorum. dedi.10 dk daha bekledim yine kimse gelmedi. ufaktan sinirlenmeye başlamıştım. tekrar aradım.
-5 dk sonra aşağıdayım. dedi. cevap bile veremeden telefon kapandı. yine 10 dk bekledim ama sonuç değişmedi. konuşarak anlaşamadığımız için mesaj atmayı tercih ettim. "sana son 5 dk geldin geldin, yoksa gidiyorum" yazdım. mesaja cevap gelmemişti ama 5 dk içinde koşarak ceyda geldi. neden bu kadar uzun sürdüğü belli olmuştu şimdi. gerçekten neredeyse beni bile etkileyecek kadar şık ve güzel olmuştu. az önceki etekten de daha kısa olan bir elbise vardı üzerinde. simsiyahtı. omuzları açıktı. göğsü kapalıydı. onu öyle görünce çok şaşırmıştım. ön koltuğa oturdu.
-geldim, geldim. dedi nefes nefese kalarak.
-çok şükür. dedim. tebessüm ederek cevap verdi.
-nasıl olmuşum. diye sordu.
-olmuşsun. dedim bacaklarına bakmamaya çalışarak.
-bi bak da söyle bari. dedi
-olmuşsun işte. dedim yan gözle yalandan bakarak.
-öff iyi tamam be. diye yalandan trip attı.
-nereye gidiyoruz. dedim
umuttepe'nin arkalarında bir yerde bir bağ evinin adresini verdi.
ben merak etsem de haddimi aşıp sormadım tabiki de ama ben sormadan o cevap vermişti.
-arkadaşın doğum günü partisi var da. dedi
-ne güzel. dedim
20 dk kadar sonra söylediği adrese gelmiştik. "sen de gel" diye çok ısrar etse de "böyle yaparsan bi daha taksi için bile gelmem" diyerek tehdit edip bu ısrarcı teklifini reddetmiştim. taksimetreyi yine açmamıştım. kendi çapımda hala telefonun parasını çıkartmaya çalışıyordum ama "bu sefer olmaz" diyerek 100 lira uzattı ceyda. almamak için çok ısrar etsem de aldım sonunda parayı. durağa dönüyordum. dönerken petrole çekip gazı fulledim. yoldan 2 müşteri aldım. onu oraya bunu şuraya derken akşamı etmiştim. saat akşam 6'ya geliyordu. sabah sözleştiğimiz gibi emrah ile gamze'yi alacaktım. üzerimi değiştirmek için eve geldim.
temiz ve güzel olduğunu düşündüğüm kıyafetlerimden kotu ve beyaz gömleğimi seçmiş, kombinimi de babadan kalma siyah deri ceketle tamamlamıştım.
gamze ve emrah'ı almak için atladım arabaya. tam arabayı çalıştıracaktım ki mesaj geldi
bu sefer mesaj beklenen kişiden, eylül'den gelmişti ve o mesaj bu hikayenin fitilini ateşleyecekti...