Beyler, buna hipergami deniyor, kadınların eş seçerken kullandığı cinsel stratejiler. Hipergami öyle bir şeydir ki başta Orta Doğu dinleri olmak üzere pek çok dinde ve gelmiş geçmiş birçok toplumun örfünde ve kültüründe zinânın yasak olma sebebidir.

Bilindiği gibi zinâ, nikahsız cinsel ilişkiye verilen isimdir. Nikah kültürü olan hemen hemen her toplumda zinâ yasaktır, kânunlar tarafından yasak değilse de toplumun birçok zümresinin çirkin gördüğü bir şeydir. iyi de bunun hikmeti nedir ki, neden insanlar, başka insanların nikahsız cinsel ilişkiye girmesi ile bu kadar alâkadar olmuşlar, neden bunu yasaklamaya çalışmışlar? Hipergami sebebiyle.

Hipergaminin Pareto Prensibi mevcuttur. Buna 80/20 kuralı da denir. Kadınların yüzde cikseni, erkeklerin yalnızca yüzde yirmisini çekici bulur ve neslini o erkeklerle devam ettirmek ister. Bu yüzden hiçbir dînin, kültürün, medeniyetin, örfün ve yasanın olmadığı ıssız bir adaya yüz erkek ve yüz kadın bırakılsa o adada birkaç yıl sonra her erkek çocuk yapmış olmaz, yirmi erkek, yüz kadının yaklaşık doksanını toplar ve kadınlar da çocuklarını bu yirmi erkekten yapar. Kalan ciksen erkeğin şansı kalmamıştır.

Medeniyet, kültür, örf-âdet, kânun gibi insan ürünü kurallar ve düzenler tam olarak bu insan içgüdüsünü törpüleme amacı taşır. En ilkel kabîlelerde bile zinâyı yasaklayan ve böylece hemen hemen her erkeğin neslini devam ettirmesini sağlayan töreler vardır. Çünkü kadın içgüdüsünün farkında olan büyükler ve yöneticiler yâni eşraf sınıfı bilmektedir ki nikahsız cinsel ilişki serbest bırakıldığı zaman kadınların çoğu baskı hissetmeyeceği için en çekici buldukları erkeklerle ciks yapacak, belki onlardan gayrimeşrû çocuklar doğuracak, bir grup erkeğin ise yüzüne hiç bakmayacaktır. Tercih edilmeyen bu erkekler ise neslini devam ettiremeyecek ve zamanla toplumun nüfûsu azalacaktır.

Nüfus, insanlığın hemen hemen her döneminde târifsiz bir öneme sâhipti. her toplumun ayakta kalması için işçi, çiftçi ve asker sınıfına ihtiyâcı vardı. Bu işleri yapacak insan sayısını artırmak önemliydi ve bu da tam olarak erkeklerin hemen hemen hepsinin soyunu devam ettirmesi gereği anldıbına geliyordu. Kadınların ise neslini devam ettirmesi zâten hipergamik doğalarından ötürü kolaydı, seçilen değil de seçen taraf oldukları için zâten yakışıklı ve uzun boylu bir erkek buldukları anda soyları devam edecekti. Bir erkeğin ise çekici ve güzel bir kadın bulduktan sonra çiftleşme dansı yapması yâni kendisini seçtirmesi gerekiyordu. Bu yüzden hipergamiyi erkeklerin lehine çevirecek birtakım ağır ve katı kurallar lâzımdı ve demin saydığım insan ürünü kurallar ile birlikte orta doğu dinleri de erkeklerin imdâdına yetişmişti.

Hem Eski Ahit'te hem Yeni Ahit'te hem de Kur'an\da pek çok yerde zinânın çirkin bir amel olduğu, kesinlikle yasaklandığı haber verilmişti. Hipergamiyi kısıtlama ihtiyâcı hisseden toplumlar, bu dinlere sıkıca bağlandılar, gerçekten îman etmeyenler bile işin sosyal boyutunu fark ettiği için bu dinlere inanıyormuş gibi göründüler. Pek çoğu da halkın her kesimine "Bunu yalnızca biz yasaklamıyoruz, bizzat Tanrı yasaklıyor!" diyerek bu hükümleri gösterdi ve kendi düzenlerini halkın nezdinde meşrû kılmış oldu.

Düşünün, sizin çirkin ve kısa boylu pek çok dedenizin ve babanızın çocuk yapması bile bu kurallar sâyesinde oldu. Pek çoğu görücü usûlü denen âdet sâyesinde evlendi, belki nineleriniz dedelerinize âşık bile değildi.

Bunları anlayınca anlamış olursunuz bugün sosyal medyada birçok kızın ve kadının "1.80 altı erkeği annesi sevsin, çirkin erkekler ölsün, yakışıklı ve uzun boylu olmayan erkek sokağa bile çıkmasın!" dediği halde onların babalarının, dedelerinin nasıl evlenip çocuk yapabildiğini.