Evet ne kadar tuhaf geliyor değil mi? Yanından tanımadığı biri geçse dahi halini hatırını soran bir nesilden; elinde telefon ağzında cak cak sakızla dolaşan ve kafasını hiç kaldırmadan düz yolda gidebilmeyi hayal eden bir millet haline geldik. Ne kadar da değişken bir toplumuz . Başka ırklara özeneceğiz diye kendi benliğimizden. Bizi biz yapan: dostluk, yardımseverlik, komşuluk, en önemlilerinden olan selamlaşmayı birbirimizden kestik aaa dostlar... Birileri yanınızdan geçip giderken her iki tarafta göz göze geliyor ama hiçbiri o koca dudaklarını hareket ettirmeye, elini kaldırmaya yeltenmiyor. (Kim bilir belkide kalori yakarlar ondandır)

Kendi evinize dahi boş olsa bile selam vererek girin. Bir Hadis-i Şerif’te de: “Evine girerken selam veren, Allah’ın himayesinin garantisi altındadır.” Diye buyrulmuştur. (Ebu Davud). Sizlere hiçbirşey olmuyor gibi gelsede o birbirinize verilen selam bir mutluluk bir umuttur. Yalnız değilsin ifadesidir.

Çoğu kez başımıza geliyor. "Selam versem mi vermesem mi?" "Cevap verir mi acaba?" "Tanışmıyoruz bile.." vs. gibi vesveseler yüzünden herkes birbirinden kaçar oldu. Selam vermemek için yolunu değiştirenler mi dersin, saklanarak bir yerlere varmaya çalışanlar mı dersin...

insanlar çok tuhaf. Biraz tuz biraz karabiber artık kalmadı bizde şeker... Panpalar bu söylediklerime kulak verin. Adam olun akıllı olun lan!

neden eksilendi anlamadıö

sel'i boşver am versinler yeter