sana bir şiirler olmuş sevgilim.

yüzün-gözün söz içinde.

hangi imla kitabına baksam,

“ben” den ayrı yazılıyorsun.

Tarif etik seni cümle aleme
Namınla Hürmüz’ü aşar gibisin! 
Yıkmışlar bendini aman dileme
Etinle budunla kaşar gibisin!

Bariyer dayanmaz senin arzuna
Biliyoruz geçen geçmiş ırzına
Yalaka erkekler hasta tarzına
Benimse peşim de koşar gibisin!

bir ülke düşünün

içeriden bakılınca acı

dışarıdan bakılınca komedi

insanları desen kopmuş zincir gibi

Bir karga bir kediyi öldüresiye bir oyuna davet ediyordu.
Hep böyle mi bu?
Bir şeyden kaçıyorum bir şeyden, kendimi bulamıyorum dönüp gelip kendime yerleşemiyorum, kendimi bir yer edinemiyorum, kendime bir yer...
Kafatasımın içini, bir küçük huzur adına
aynalarla kaplattım, ölü ben'im kendini izlesin her yandan, o tuhaf sır içinden!
Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.
Oyuncağı panik olan sayın yalnızlık kendi kendine nasıl da eğlenir.
Niye izin vermiyorsun yoluna kuş konmasına
niye izin vermiyorum yoluma kuş konmasına
niye kimseler izin vermez yollarıma kuş konmasına?
"Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna" bir çocuk demiş.

Nilgün Marmara

senın ananın dıbına korum