Sene 1999-2000 yılları Yaz Ayları ve Istanbulda yaşan 6 yaşında bir çocuğum samimi insanlarla dolu mahallemizde sabahtan Akşama kadar bir topun peşinde koşuyoruz kim kimden belli değil amaç eğlenmek tek bildiğimiz küfür aptal salak mal, temiz çocuklarız ekmek yere düşünce 3 kere öpüp başına koyan ve o ekmeği yiyen temiz kalpli üzülmek nedir unutmuş çocuklarız Akşam ezanı maçın bitişi anldıbına geliyor bizim için Temmuz Ayları yazın ortası en güzel ay çicekler Açar kuşlar öter o zamanlar doğa katledilmediği için ateş böceklerini Akşamları görüyoruz sahi nereye gitdi o Ateş böcekleri ? ülkemin güzel yılları gibi kaybolup gitdiler tek derdimiz arkadaşlarımızla oyun oynamak yada muhabbet etmek Popüler kültür daha zehirlememiş bizi pahalı telefonlar lüks arabalar kaliteli kıyafetler o zaman yok olsa dahi bizim için önemli değil araba hikayesi anlatmak istedim ancak o yıllar aklıma gelince ayrı bir hüzünlenirim, dostluğun en iyisini yaşadığımız yıllar yani birbirimize vurmazdık bile hatırlamıyorum hiç bir arkadaşıma vurduğumu güzel zamanlardı güzel yıllardı yine bir akşam üstü mahalleden tanıdığımız komşu bir teyze beni maltepe markalı sigara almaya göndermek için çağırıyor hepde para üstü birşeyler kalırdı bana kalanla istediğini al derdi o koca yürekli kadın aldım parayı gidiyorum bakkala yakın bir bakkal var ancak ondada sigara yok satmıyor yürüyorum hava daha kararmamış yaz akşamlarını bilirsiniz zaten insanlar yazın daha bi mutlu hele o yıllar bir başka kuş seslerini duyuyorum çocuk sesleri fazla arabada yok o zamanlar ses kirliliği yok denecek kadar az dolmuş hatlarıda bizim sokaktan baya uzak karşıdan karşıya geçmek için sağıma soluma bakıyorum tam geçicekken bir araba sellektör yapıyor korkuyor herhalde atlarım yola diye bende korkuyorum ancak bu araba çok farklı bu gazetede gördüğüm mazda 323f1 hemde kırmızı hiç canlı bir şekilde görmemiştim elektrikli camlar elektrikli aynalar kliması var hatda ve hatda kapı içlerinde ışıkları bile var en önemlisi insan gibi gözleri yani farları açıp kapana biliyor evet ben bu aracı bir hayvan yada insan gibi canlı zannediyorum selektör yapınca açılıp kapanan farları bence insanlığın en büyük buluşu o kadar güzel geliyorki gözüme ne desem boş Ferrarimi mazdamı deseniz mazda derim bağıra bağıra çocukluk aklımla karşıdan karşıya geçiyorum sigara alıp geliyorum veriyorum teyzeye kendimede ağza sıkmalık çikolatadan alıyorum bide turbo sakız eve geliyorum babamın gelmesini bekliyorum tabi gelince kocaman sarılıp arabayı anlatıyorum büyük heycanla o da gülerek dinliyor ve benim arabaya olan Aşkım o mazdayla başlıyor şuan 23 yaşındayım üniversitede bitiyor bu sene ve çocukluk hayalim olan o aracı alıcam belki şimdi hurda gözükür yeni nesile kimin umrundaki bir çocuğunda hayali gerçek olsun artık...