Bi pazar günüydü seslerle uyandım baktım annem babamın önünde diz çökmüş ağlıyo yıkma yuvamızı diyo. Lise 1e yeni başlamışım tam babamla takılma zamanlarım en büyük ihtiyacım. Babam anneme seni artık sevmiyorum diyio gitti duyuyordum . Kalktım yatağımdan annemi teselli etmeye çalışıyorum hiç kendimi düşünmeden. Zor zamanlar geçti beyler çok kötü zamanlar...

Okulda kavga meselelerine bulaşamazdım dıbına koyim annem boşver sen bulaşma oğlum derdi . Belki korkaklık belki ana kuzuluğu herneyse... Ama babam olsaydı öyle olmazdı. Daha özgüvenli gezerdim beyler. Bir gün bayram alışverişine çıkmıştık bana sen daha küçüksün 1-2 yıl sonra senle gezer tozar eğleniriz demişti. Çok zaman geçti gelen giden yok . Çok isterdim okuldan gelip heyecanla bişeyler anlatmayı veli toplantısına çapırmayı gezmeyi tozmayı dertleşmeyi sevdiğim kızı anlatmayı...

Etrafımda kız arkadaşı terk edince kahrolanlar var . Ben ne yapayım beyler babam terk etmiş beni arkasına bakmadan ? Bazen düşünüyorum lan acaba hiç aklına gelmiyor muyumdur diye cevap bulamıyorum. Çok zor beyler. Bi büyük görse ilk muhabbetimizde hep baban ne iş yapar der ben nerde olduğunu bile bilmiyorum.

Ve beyler en kötü olanıda şu yarın bir gün benim elim ekmek tutar bi düzen kurarım babam bir gün çıkar karşıma mahvolmuş bi halde. Biliyorum saftır o kandırmışlardır onu bi süre sonra kimse yüzüne bakmaz sokağa atarlar.. işte o zaman ben ne yaparım beyler ? Yardım etsem anneme ihanet olmaz mı ? Beni bugüne kadar canı pahasına büyütmüş anneme ihanet olmaz mı ? Çok zor...

Allah kolaylık versin kardeşim cidden zor iş.

Hep annenin yanında ol bro yapacak başka bişey yok..

gibeyim öyle babayı vicdansız köpek he bu arada neden canını sıkıyorsun kı amk