Öşek zikiyor musunuz gerçekten

Her gece uyumaya çalışırken duyduğum silah sesleri ve bağırışmalar aslında @2 gibi birçok kişinin hayal gücünün yetemeyeceği boyutlardaydı.

Komşularımız işkenceye maruz kalıyor, kadınlara tecavüz ediliyor, babam okuduğu kitaplar yüzünden karakolda sabahlara kadar dayak yiyor ve bitkin bir şekilde polis arabasıyla kapımızın önüne atılıyordu...

Gidişat böyle seyir halindeyken, evimizi terk edip 5 kuruş parasız bir şekilde batıdaki şehirlerden birisine göç etmek zorunda kaldık(isim vermiyorum).

Bir hafta kadar bizden önce buraya göç etmiş olan akrabalarımızın yanında kalıp, daha sonra derme çatma, terk edilmiş bir inşaatta hayatımızı sürdürmeye başladık.

3 katlı, şehirden uzak inşaatta bizden başka kimse yaşamıyordu.

Babam inşaat işlerinde amelelik yapıyor ve hayatta kalmamız için karnımızı doyuracak kadar para kazanmaya çalışıyordu.

içinde eşya bulunmayan evimizde bir kaç ay annemin çöp kenarlarından topladığı kartonlardan kendimize yatak yapıp, kıyafetlerimizi yastık ve yorgan olarak kullanıyorduk.

Bir gün babam üzerinde yırtılmış inşaat elbiseleriyle, feci halde dayak yemiş şekilde eve dönmüştü.
Kardeşlerim ağlıyor, ben ise annem ve babamın konuşmalarını dinliyordum.

Çalıştığı yerde, 6-7 kişilik bir grup nereden geldiğini sormuş, babamda doğudan göç ettiğini söyleyince bunlar tarafından dayak yemişti.

Bir gün polisler kaldığımız inşaata gelip, kaçak elektrik kullandığımız için babamı darp ederek karakola zütürmüşlerdi.

Babam her ne kadar tekme atılan sokak köpeği edasıyla durumu anlatmaya çalışsada karşı koyamıyor ve o gece karakola zütürülüyordu.

Annem sabaha kadar uyumayıp babamın dönmesini bekliyordu. Fakat ertesi gün aldığımız haber, babamın 6 ay ceza evinde kalacağını söylüyordu.

Annem bize bakabilmek için evlere temizliğe gitmeye başlamıştı.

Ben ve ablam ise bütün günümüzü kardeşlerimize bakmak için geçiriyorduk...

Bir gün annem işsiz kaldığı için yiyecek birşey kalmamıştı evde.

Ben ve ablam dayanabiliyorduk buna. Fakat 3 tane küçük kardeşim sürekli ağlıyordu. Sesleri hala kulağımda hissediyor gibiyim.

Annem karşıdaki zeytinlikten topladığı ne olduğunu bilmediğim otları, içinde ateş yaktığımız küçük konteynırın üzerinde haşlayıp kardeşlerime yediriyordu.

Kardeşlerim. 'Bu ne anne çok acı' dediğinde
Annem. 'Bunlar ıspanak oğlum, bunları yediğinizde en güçlü siz olursunuz' gibi yalanlarla kardeşlerimi avutmaya çalışıyordu.

Ben birçoğunuzun anlayamayacağı bir başlık olduğundan eminim. Hayat o baktığınız penceredeki kadar masum değil beyler...

ilk okul 3. sınıfa geçmiştim, babam o 3 sene içerisinde gece gündüz bizim için çalışıp bir eve geçmemizi sağlamıştı.

Her gün 14-15 saat çalışan babamın hakkını nasıl öderim bilmiyorum ama. O günden sonra hayatta hiç bir şeyin zor olmayacağını anlamıştım.6 kişiye bakıyordu babam, senelerce soframızda en fazla 2 çeşit yiyecek vardı, bunlardan birisi ekmekti zaten, hani yemedim yedirdim sözü var ya, işte o söz bizim için söylenmişti.

Zenginlik herşeyi çözüyor mu ?

O zamanlar neyi fark etmiştim biliyor musunuz beyler?

Hayat size ne kadar darbe vurursa, o kadar güçlü oluyorsunuz...

Nerelisin diye sorduklarında, nereli olduğunuzu söyleyememek, aslındaki içinizdeki çocuk haykırmak istesede söyleyemiyorsun.

Ne olduğun gibi görünebiliyordun, ne de göründüğün gibi olabiliyordun.

Okuyan bir kaç kişi olursa sabaha kadar yazacağım

Devam etmeden önce şunları söylemeliyim.

Yere düştüğünüz zaman size bir tekme daha atmaktan başka bir işe yaramaz çevrenizdeki insanlar.

Ve.

Ailenizden başka bir dostunuz yoktur bu hayatta unutmayın...

Gidişat bu sefalet içinde bir süre devam ettikten sonra.

Kaldığımız inşaata geri dönmüştük, babam oradaki tinercilerle bir kaç defa kavga etmiş ve onları göndermeyi başarmıştı.

Aradan 1 sene geçmiş kaldığımız inşaat dairesi birkaç mobilya sayesinde yaşanacak bir yer haline gelmişti.

2000 li yıllarda ilk okul 1. sınıfa başladım beyler.

Okula giderken her gün kendime bir poşetin içinde elma zütürüyordum, çevremde maddi durumu en kötü olan kişi benden 3 kat daha iyi durumdaydı.
Öğrenciler her tenefüs zili çaldığında kendilerine kantinden abur cubur birşeyler alıp orada oturuyorlardı.

Ben ise yanımda bulunan elmayı öğlen yemeğine kadar saklıyordum.

Çünkü tenefüste onu yersem, öğlen yemeğinde yiyecek birşeyim kalmıyordu...

Devam ediyorum

Devam panpa

devam et kardeşim

TC suçlu zaten hep. amk mağduru seni.

Devam et panpa

Sosyalistse maldır bu foşik metha

2000 li yıllarda ilk okul 1 nasıl oluyor amk 86 lı isen

gibecem senin mağdur edebiyatını gavat bende çok fakirlik çektim tak taşan evlerde oturdum gece kafamı aç yastığa koyduğumu da bilirim siz kürtler zaten fakirliği terörist olmak için yada devleti suçlamak bir bahane gibi gösterdiniz yıllarca.

Sen herşeye rağmen hala yaşıyorsun ama bak kürt terörü yüzünden ölen kaç bin asker polis var onlar ne olacak ?

Ayrıca tuzlupatates'in dediği gibi madem baban bakamayacaktı 5 tane çocuk yapmasaydı.