Burada yazdığım en iyi hikayelerden biri olacak. Sizin hayata bakış açınızı değiştirmek, en azından iyi vakit geçirmenizi istiyorum.

Ben bu hikayeye emek verdim. Ondan dolayı reze ve şukuya göre ilerleyeceğim...

"intiharın eşiğinde olan bir insan başkalarının ölümüne göz yumabilir mi ? "

"Bu mal kardeşim çok ucuz. Hatta sıvı olarak ağız yoluyla alınıyor. Ve ismi de hoş. Willy wonka. Belki tanımassın ama bu bir filmde ki pigibopat bir çikolata fabrikası sahibiydi."

"Bu gibimde bile değil. Beni neden çağırdınız ?"

"işte burada iş sana düşüyor. Buna willy wonka dememizin sebebide çikolata ile karıştırabilmemiz. Ben mutfağa yolladım. 4 kalıp hazırlıyorlar. Senin 4 tane farklı farklı 2 si kız 2 si erkek olacak şekilde buraya getirmen lazım."

"Ne kadar kolay zannediyorsun ha ? insan kaçıracağız kuruyemişçiden sigara değil."

"Sana 4 gün veriyorum. Kişi başına 50.000 lira alacaksın."

"Çok zor. Ya parayı ya da zamanı arttır."

"70.000 son."

Çok tatlı bir yolculuk olacaktı. Kolay para.

Bazen köle ya da uşak gibi hissediyorum. gibtiğimin işlerine bulaşıyorum. Ve bunun karşılığında para alıyorum.

Bu seferki ama tehlikeliydi. 4 günde 4 insan. Bilmiyorum zor olacaktı.

insanlar farketmeden yapmalıyım ilkini yoksa çok şüphe çekek en sonunda üstüme binerler. Aklımda bir plan oluştu. Hemen Egeyi aradım.

-alo
-hah alo müsait misin ?
-evet evet. Tam kafayı dumanlayacaktık. Sen de gelsene ?
-Hayır iş aldım. Zaten onun için aradım.
-gibko eğlenmen lazım. Bana düşen ne ?
-sana adres atacağım. Yarın ünlü bir repçi bıraya geliyor. Konser anlayacağın. Herkes içer ve dağıtır. Hiç bir şey yokmuş gibi çeker alırım.
-beynin gibinde değilmiş. Karşılığında ne alırım ?
-yarım kokoreç 2 bira 1 paket parlment.
-tamam seni bundan dolayı seviyorum gibko.
-unutma sakın.

işin yarısı başlamaktı değil mi ? Biz bitrdik o zaman. Belki 4 kişi bile bulabilirim. Patronu aramalıyım parayı görmem gerekiyor. Prensiplerimin dışına asla çıkmam.

-Alo
-Alo. Evet willy wonka ne oldu ?
-Adım var benim biliyorsun.
-Neden aradın ?
-Planı yaptım. Yanlız paranın en az yarısını almak zorundayım.
-Evet senide anlıyoruz ama biz profesyoneliz. Ve tanımadığımız birine para veremeyiz.
-Bende profesyonelim. Ve tanımadığım birinin işini yapacağım.
-bak 3 de 1 i için anlaşmaya çalışacağım.
-Patron sen değil misin ?
-Sen profeayonel değilsin. Salak bir çaylaksın belli. Telefonumu bekle.

Hayat asla adil olmadı olmayacak . Masum insanları kaçıracağım ama vicdan azabı duymuyorum. Hiç de duymadım. Ben masum biriydim herkesden masumdum.

Sanki bütün nefretim vurduğum duvarmış gibi son hızla vurdum. inleyerek yere düştüm. Kırılmamıştı. Kırılan bir şey varsa bendim bileğim değil. Kanlı elime uzun süre baktım. Eklem kısımları yarılmıştı. Kanlı elime hayattan nefret edermişçesine sigarama uzandım. Cebimdeydi. Usulca yaktım. Ve o günü düşündüm.

"-Batuhan bey biraz da çocukluğunuza inelim.

-Artık sert olmaya başlayacağım. Benim bir problemim yok gibtiğimin geçmişinde. Tam bu zamanda bir problemim var benim.

-Tamam. Bana yardımcı olabileceğiniz bir yer var mı ?

-Var. Ben bu zorunlu terapiden geçmek istemiyorum. Çıkarın beni buradan.

-Batuhan bey bu amirini...

-(silahımı kafasına dayadım ve ses tellerini koparmak isteyen biri gibi bağırdım.) AMiRiNi gibEYiM. ÇIKAR BENi BURADAN AÇIN ŞU KAPIYI.

-Bak indir o silahı. Her insanı etkiler karısının ölümü.

-KARIM UMRUNDA FALAN DEĞiL. BURADAN ÇIKINCA HiÇ BiR ŞEY OLMAMIŞ GiBi DAVRANACAKSIN. EVE GiDECEK VE ÇOCUKLARINA GÜZELCE SARILACAKSIN. SENiN ÇOCUKLARIN VAR. SENiN ÇOCUKLARIN VE SEVDiĞiN BiR KARIN VAR. (Silahı indirdim ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Göz yaşından zor görüyordum heryeri. Koltuğu buldum ve oturdum. Geri kalkmak zerre istemiyordum.)

...

insanı kitaplar, hikayeler, şarkılar anlatmıyormuş. Ben bunu öğrendim. Şu 33 yıllık hayatımda bunu öğrendim. Sadece bunu öğrendim.

"Sanki doktor bir şeyi bekliyor gibiydi. Bakıcıları çağırmıştı. Bütün amaçları zaten buydu. Yapmak istediğim en son şey deli gömleği giymekten uyuşmuş kollarımla sigara araklamaktı. Dışarıdan sesler geliyordu.

-BAKICILARI MI ÇAĞIRDIN ?

-Her şey senin iyiliğin için.

-(Silahı ağlamaklı gözlerle ona doğrultum. Yüzümde ki üzüntü bir anda geri dönüşü olmayan bir öfke ifadesine dönmüştü.)

-Yapma. Hayır sakın indir onu.

-Bunu yapmayacaktın. (Kapının yanındaydım. Kapıyı kilitledim ve önüne kırmızı bir sandalye ittim.)

-Bu hiç bir şeyi değiştirmeyecek.

-Biliyorum

-Yapma lütfen. LÜTFEN YAPMA YALVARIRIM YAPMA.

(Arkadan bakıcıların kapıyı yumruklama sesi geliyordu. Göz yaşımı sildim ve 3 el ateş ettim. Dün yaşamış gibiyim. Her şeyi hatırlıyorum. Yerde inleyerek bir şey demeye çalışıyordu. Kulağına eğildim.)

-Başkasına zarar verme lütfen. Karın ve çocukların bunu istemezdi.

...

(ilk defa masum birine ve hukuken içeride yatmama sebep olacak birini vurmuşum. ilk defa betim benzim atmıştı.)

-Komserim lütfen açın kapıyı. Daha fazla olay çıkmamalı. Ambulans şu an yolda.

-Kapıdan çekilin.

-Hayır.

-Kapıdan çekilin. Kaybedecek hiç bir şeyim yok.

-Çıkamayız.

-(Gene bir öfke nöbeti geçirmiş ve soğukanlılıkla sanki önceden düşünmüş gibi kapıya doğru nişan aldım. Bütün şarjörü duvara ve kapıya boşalttım. O inleme sesleri hala aklımda. Kapıda ki sandalyeyi çektim ve kilidi açtım. Kapıyı açtım. 2 bakıcıda kanlar içinde yatıyor 1 hemşire elindeki tepsiyi düşürmüş şekilde donup kalmış diğeri ise yerde sürünüyordu. Diğer hastalar duvarlara ve kapılara vuruyorlardı. Bazıları ağlıyordu. Ama iş işten geçmişti. Şarjörü değiştirdim. Olaylara tanıklık eden 3 hemşireyide öldürdüm. Kapıdan silahını çıkarmaya çalışan poliside bacağından vurdum. ) Bana kamera kayıt odasını göster tek kelime etme.
(Sürüne sürüne gösterdi. Kapının önünde onu yüzünr bile bakmadan vurdum. Yığılış sesi hala aklımda. Sonra bilgisayar kayıtlarını kamera kayıtlarını hasta kimlikliklerini her ne varsa sildim. En alt kata depoya inip yanıcı olduğunu düşünüdüğüm ne varsa aldım. Döküp yaktım.)

Meslektaşlarımın ne düşündüklerini biliyordum. Ne düşüneceklerinide. 1 0 öndeydim.

Hasta kapılarını teker teker açtım ve sonra telefonumu yere koyup ateş ettim. Korkuyla kapıdan hızlıca kaçtılar. Bende arka depodan hiç bir şey yokmuş sanki olmamış gibi ilerledim. "

...

Duvara anlatmıyorum değil mi ?

Elime baktım. Kanayan yara durmuştu. Mutfağa ilerledim ama haraket eden ben değildim. Beni sanki vücudum itiyordu. Buzdolabının kapağını açtım. Dün geceden yarım kalmış viskiyi aldım. Bir kaç parçada bitter çikolata vardı onlarıda aldım. Ne akşam yemeği ama.

Banyoya gidip beyaz bir havlu aldım. Balkona geçtim. Bütün şehir artık ayaklarımın altındaydı. Ölüm sadece bir korkuluk uzağımdaydı. Aşağıya baktım. Çok ama çok yüksekti. Bunu yapacaktım. intihar vaktide gelmiş geçiyordu. Viskiyi açtım hızlı hızlı bir kaç yudum aldım. Korkuluklara çıktım. Oturur pozisyondaydım.

Düşünme yetini kaybedersin önce. Sonra vicdan denilen şey sende olmaz artık. Masum bi insan iken şeytana dönüşürsün. Sonra bütün sorular silinir aklından tek bir soru hariç.

"Hayat mı insanları giber, insanlar mı hayatı ?"

Bende bunu yapacak züt yoktu. Çok korkaktım. Balkon demirlerinden geri indim ve demirlere yaslanır bir şekilde oturdum. Viskiyi elime döktüm. Çok canım acısada sanki hoşuma gitmişti. Havluyla elimi silip usulca ve kimseye bir zararım olmadan akşam yemeği sandığım şeyleri yedim. Üstüne bir sigara yakıp ayağı kalktım. Balkon demirlerine dayandım ve uzaklara daldım derken telefon çaldı.

...

Çevrende ki insanların sorunları senin rüyaladığın hayat ise gerçekten dibe batmışsındır. Diptekilere ne mi olur ? Getçekten dipte olduğun zaman kimse bunu göremez. Sende dahil...

"-Alo

-Konuştum. Tamam istediğini veririz. Teslim tarihini 2 gün daha erteledik. Sağlıklı olsun istiyoruz.

-Sizin gibiler için kolay değil mi ? Kaç tane tetikçiniz ya da profesyonel hırsızınız var ? Neden bunun bu kadar üstüne düştünüz ?

-ileri gitme. Bizi tanımıyorsun tanımayacaksın. Sen asıl bunun üstüne düştüğümüzü hangi gibik fikrinden çıkardın ki ?

-Gayet basit. Gerizekalılar bile "amatör" olarak gördüğünüz birinin teklifini hemen kabul edip ve sanki hediye gibi işini kolaylaştıran bir teklif daha verip insanların o işi önemsediğini anlayabilir. Bana artık 2. Numaradan ulaşın. "

Telefonumu pantalonumun kenarı ile sildim. Parmak izin kalmadığından emin olduğumda telefonu kapattım. Kırıp içindeki sim kartını ayırdım ve geri kalanını çöpe attım. Sonra o sim kartınıda bir kaç yudum kalan viskiyi üzerine döküp yaktım.

Vahşi bir hayvandım adeta. Yarın büyük gündü. Son bir kere egeyi güvenli telefonumdan aradım.

"-Alo

-Alo ne oldu ?

-Yarın geleceksin değil mi ?

-Sana bi tak mu oldu ? iyi misin ?

-iyiyim yarın gelecek misin ?

-Evet siyah van ile geleceğim.

-Bir tane de normal bir araba bulabilir misin ? Planın bir parçası.

-Tamam. "

...

"Bizim gibilerin hayatı kan ve sigara kokuyor. Evet dert yannan gibidir herkes en büyüğünü kendinde sanar. Ama içimiz kan ağlıyor. Ben artık yaralandım."

Odama geçtim. Evimin kirli duvarlarında kendimi buluyordum. Bilgisayarımdan slow bir müzik açtım ve yatağa uzandım. Telefonumdan konserin detaylarına bakmaya başladım. Çok kalabalık olacaktı. Herkes çakır olacağından gerçekten kolay olabilirdi. Aslında fiziksel kuvveti 2. Planda uygulayacaktım. Aşırı bir şey yoktu. Konserde ilk başta bir kız ile tanışacaktım. Onu bir şekilde ev bahanesiyle egeden istediğim normal arabaya sokacaktım. Bayıltıp büyük siyah vana koyacaktım.

Sonra sızıp kalmış birini arayacaktım. Onuda sanki tanıdığıymışım gibi arabaya sürükleyecektim.

Ama tabi bunları yaparken en ufak bir kanıt bile istemiyordum. Ege işte burada devreye giriyor. Konser sırasında ses sistemlerinin arkasına önceden ayarlanmış patlayıcı madde koyacaktık bir çanta dolusu. Ege zamanı gelince patlatıcaktı. Hiç risk almayacaktık. Herkes kaçaşırken bizde kaçacaktık.

Ama 2 tane daha lazımdı. Ege patlayıcıyı 4 taneyi bulduğumuz zaman patlatacaktı.

3. Yü ege patlayıcıyı halletmeden önce yanda ki ormanlık alana bir plastik manken bırakacaktı. Bende bir güvenlik görevlisini çağırıp ceset bulduğumu söyleyecektim. Sonra orada onu halledip büyük siyah vana gidecekti.

4. Sü ise çok daha kolaydı. Konser şehir dışında ki bir üniversitede olacaktı. illa ki o saatte otostop çeken biri olacaktı. Ege vanı sürerken bende normal arabayı sürecek ve otostop çeken kişiyi halledecektim.

Dinlenmem gerekiyordu. Gözlerimi yavaşça kapattım.

...

Bana lazım olabilrcek her şeyi bir çantaya doldurdum. Biraz salaş da giyindim. Siyah arkaya sarkan bir bere ve siyah camlı yuvarlak çerçeveli bir gözlük taktım. Salona yürüdüm. Ayaklarımı uzattım ve müzik setinden hoş tınılı bir müzik açtım. Sigaramı yaktım ve ege aradı. Aşağı indim. Hiç selamlaşmadan getirmesini istediğim normal olan arabaya bindik. Konser alanına giderken

-Siyah vanı da hallettin di mi ?

-Sen asıl nerede kokoreç yiyeceğiz onu söyle.

-Ben işaret verdiğimde zamanlamayı başlat.

Konser alanına geldik. Ege hiç durmadan bagajdan mankeni aldı ve ormana yürümeye başladı. Vıp bölümünü arıyordum. içerisi fazla kalabalık değildi tam benlikti. Hiç durmadan vıp bölümüne geldim ve biletimi gösterdim. Beni içeri aldılar. Çok hoş bir atmosferi vardı. Sol tarafta bar onun yanında harika bir bilardo masası sağ taraf tamamen atari oyunlarıyla doluydu. Bakarken sağ taraftan açılan sigara içme yerinde bir kadını gördüm. Dar kot bir pantolon üstünede grubun konserinin t-shirti kafasında siyah bandanası sigarasını yakmış grubu bekliyordu. Harika bir hedefti.

"Aynı tecavüzcüler gibi hedef seçmiştim. O kadının bir hayatı vardı ve yarım saat sonra mafolacaktı. Ne kadar adi bir huur çocuğu olmuştum. Kimseyi önemsemez durumuna gelmiştim. Asıl savaşım kendi içimdeydi. Bunu başkalarına yansıtıyordum. Bu savaşım kafama dayadığım silah ile çözülebilirdi. Sadece tek 1 mermi bu ölümleri bitirebiliridi."

Daldığımı fark ettim. Kendime gelince kadına doğru yürümeye başlamıştım.

Hikayeye devam edeceğim