Yaşamak için bir neden söyleyin. Her günüm aynı her günüm boş, hiçbir gayem yok bu hayatta. Her sabah uyanınca yeni bir gün başladı yine dıbına koyayım diyorum. Bugün kanser olduğumu öğrensem yemin ediyorum üzülmem. Hatta sevinirim. He şimdi ailen ne olucak onları düşün diyeniniz olursa, ben ölünce biraz zaman geçtikten sonra her gün öldüğüme üzülmezler heralde 1 ayda alışırlar olmadı 1 yılda. Daha sonra da doğum günümden doğum günüme hatırlarlar. Ailemiz bile bize bu kadar uzakken yaşamanın veya birisine güvenmenin ne anlamı var şu düzenini gibtiğim dünyasında