Beyler hadi herkes babasıyla yaşadığı unutamadığı şeyleri bizlerle paylaşsın sabaha kadar yakalım sigaraları. Babanızla aranız iyi değildir veyahut kaybetmissinizdir acınız acınızdır kardeslerim. Onların fedakarlıgını hatırlatan cümleler kurun ki güzel hatırlayın ve o günler aklınızda kalsın kötü günler değil. Ben başlıyorum.

Çok küçük değildim ama küçüktüm. Bizim emektar arabayla ilçenin birine gidiyorduk. Sebebini hatırlamıyorum. O zamanlar da borç harç birikmiş falan durumumuz iyi değil. Benim de işte yolda giderken yol kenarlarındaki çöp şişi cok canım cekmişti. Tabi benim kafa basmıyor ki mk babamda para yok. Neyse ben cok ısrar etmistim, cocuk aklı işte... Babamla geldik çöp şişciye dedi 1 porsiyon falan geldi işte önümüze koydular. Yanındada 1 tabak domates ve soğan pişiilmiş bide salata falan. Ben tabi o çöp şişleri görünce mutluluktan kendimi kaybetmiştim yemeğe girmistim. Yemek bitti bir baktım ki babamın önünde 1 tane bile çöp şiş cubuğu yok. Karnını o domates,soğan ve salatayla doyurmus. Mezeyide ellememiş cünkü onu da tek ben yemiştim... Onun tabağını gördükten sonra babama sadece neden diye sorabilmiştim. O ise et bana dokunuyor oğlum demişti. Tabiki inanmamıstım. O günden beri babam dahi istese lokantaya gitmiyorum çünkü kendimden utanıyorm. Buda böyle anımdır.

NOT: Beyler bu başlığada gelin ayrı dertleri icimizden atalım.
http://www.incisozluk.com...zoruna-giden-bir-anıyı/

buna mutlaka bakın: http://www.incisozluk.com.tr/e/174231463/

Ah ulan ah şerefsizim çok efkarlandım ağlatıcaksınız beni mk