annem öleli 2 yıl olunca ve babamla arada 38 yaş olunca o korku da ister istemez oluyor yine de nedense babamın 30 yıl falan daha yaşayacağını düşünüyorum asıl soru şu ben o kadar yaşarmıyım ne bileyim bi sağlık sorunum falan yok ta bazen kendime soruyorum bu soruyu

Iyi başlık bence herkeste olan düşünce ben arada geceleri nefes alıyor mu diye kontrol ediyorum

siz kendinizi şimdiden hazırlamışınız .. Daha hayata iken hem kendınıze hem onlara vakit ayırın . sonra pişman olmayın

Annemle babam ayrı. Arada sırada buluşuyoruz ve her buluşmada "ben ölürsem" ile başlayan cümleler kuruyo.O her söylediğinde tüylerim diken diken oluyo ama gerçekler acıdır o gün mutlaka gelecek

Panpa aynen banada oluyor. Bazen bir bayan olarak durup bakiyorum hic bir erkegin bana veremeyecegi ilgiyi alakayi her seyi her zaman en cok babam veriyor. Her konuda fedakarlik yapiyor, bir sey istesem asla beni kirmamak icin hayir bile demiyor kolay kolay. Klagib baba hareketleri ama gereksiz vefaliyim ufacik bi kizip laf etsem gunlerce bende ya ölürse naparsin diye uzulmekten geberiyorum aq. Benimde bilinc altima islemis ruyamda babami oluyor goruyorum agliyorum bana sabah uyaniyorum bakiyorum harbiden aglamisim uyurken. Valla naparim bilmiyorum bu her seyden daha zor bi korku herhalde. Allah kimsenin basindan ekgib etmesin babasini.

valla bizimki ölse ağlamam gibi geliyor bana arada düşünüyorum acaba nasıl olur diye aq içimde hiç bir kıpırtı yok. eskiden vardı artık iyice ruhsuzlaşmışım aq

benımde babam öldü kardeşim cocuk yaşımda tramvaydı be kardeşim ablamın ağlayışını görmek annemın haykırışlarını görmek amcamın beni tabuta sarılmamam için tutması babamın üstünde kefeni görmek zor oluyo be yaşın büyük en azından biraz hafifletir bu acını hepimiz misafiriz burada kalkma vakti geldiğinde kalkıcaz yapıcak bişey yok dert et veya etme zamanı geldiğinde camdan bile atlasan gidicez bu dünyadan :( umarım morelini bozmamışımdır beni böyle alıştırdılar çünkü baban hayattayken olabilidiğince onunla birlikte ol

Ölsede bana kalmasa korkusu var panpa
(bkz: babamın gamsızlığı) daha nicesi var sonralara sakladığım

Benim her gece Volkan Konaktan Cerrahpaşayi dinleyerek ve ağlayarak düşündüğüm şeydir babam akciğer kanseri oldu metastazı vardı böbreğine bulaştı aldılar böbreği kaç ameliyat geçirdi kemoterapi gormeye başladı bi kilo verdi bi ilaçlar sisirdi aldı evde bi lokma yese kusmaya başladı tabi kanser olduğunu öğrendiğinde sigarayı bıraktı geçen ay sabah bir uyandım salona girdim baktım kac aydır birakmisken yeniden içiyor gözlerim doldu niye dedim yapıyorsun bunu kendine de bize de ekgibliğini hissediyorum dedi ulan uzmemek için diyemezdim de ben baba ekgibliğini cekmek istemiyorum bi erkek kadar güçlü de olamam kardeşlerimin en büyüğüyüm kaç yaşıma geldim hala sorumluluk alamam. Ben tek basıma kendimi zor idare eden bi insanım lan anamsız babasız yapamam. Babama teşhis koyulduğunda bende de pgibolojik bir çöküş başladı en sonunda saldırmaya başladım herkese anneme babama el kaldırmaya evde ne var ne yoksa dağıtmaya hatta pencereleri indirmeye ofkeme hakim olmamaya başladım ağlamaya yer aramaya başladım bu esyami bulamadım yok yürüdüm Yoruldum diye çocukça şeylere ağlamaya başladım sevgilim de bana bu dönemimi daha zehir etti bi var bi yol oluşu en sonunda pgibiyatr ilaç yazdı sabah akşam antidepresan kullanmaya başladım hala içimdeki korkuyu geçirmeye
Yaramadı hiç bir şey babam sağ salim olsun istiyorum ben yaşadığım surece.

gerçekten lan anamla sırtımı yasladığım dağ gibi adamın bir gün göçüp gidecek olması gerçeği çok kötü

bana olmuyor ben alıştım o olmadan yaşamaya

babam öksürse korkusu yaşıyorum amk birden olunca irkiliyorum

karbonfiber değiliz amk hepimiz ölücez

Banada oluyor =(

20 sene oldu amk zaman nasıl geçiyor

Bende de oluyor da panpa dünyaya kazık çakacak değiller maalesef bir gün aramızdan ayrılacaklar

Ben 23 yaşındayım. Babam 52. Bundan 8 yıl once gırtlak kanserinden ameliyat oldu. Nasıl bir sey oldugunu bilenler bilir. Adam tır şoförü uzun yola gidiyor. Yurt dışı. Cok şükür sağlam duruyor. Ama yüzünden gün geçtikçe yaşlandığı anlaşılıyor.

universiteye başladığım zamanlarda icime bir kurt düştü ya babam ölürse düşüncesi beni daraltmaya başladı . O gün bu gündür en huzurlu anımda aklima bu soru geliyor ve hayatimi gibiyor amk. 4-5 kere rüyamda o ölürken onu kurtarmaya çalıştım ama başaramadım. Bazen rüyada bu bir rüya deyip kendimi uyandrdm bazen o pis hissi dibine kadar yaşadım. Olacak elbet böyle bir şey ama daha hic hazır degilim be amk.

Sizede oluyormu lan?